Zo'n leuke leeftijd
De Afro-Amerikaanse Emira, jong en zoekende, werkt als oppas bij Alix, een onzekere vrouw die door het leven wandelt op hoge hakken en in designerkleding, én met een uitgesproken mening. Wanneer Emira op een dag in de supermarkt aangehouden wordt omdat men denkt dat ze een witte peuter (Alix' dochter Briar) ontvoerd heeft, voelt Alix zich hier geweldig schuldig over en wil ze koste wat kost Emira 'redden'. Alix meent immers dat zij weet hoe de wereld in mekaar steekt en hoe ze die kan veranderen. Maar is dat ook zo?
Dit boek was een ware hit in Amerika. Kiley Reids debuut brengt verbijsterend scherp het begrip 'white savior' in beeld. De vlotte schrijfstijl en snedige dialogen dragen bij aan de eigentijdse sfeer, en maken van dit boek een interessante zedenschets over hoe je ook racistisch kan zijn door niet racistisch te willen zijn.
Lees een stukje
Het was bijna onmogelijk dat Emira's oppasbaantje van overdag (in een huis met dure onesies, kleurige stapelblokken, vochtige babydoekjes en eetborden met vakjes) kon inbreken in haar huidige avondsetting (harde muziek, strakke jurkjes, lipliner en rode plastic bekertjes). Maar mevrouw Chamberlain presteerde het om nu, om negen minuten voor elf, te bellen en te verwachten dat Emira ja zou zeggen. Onder de sluier van twee straffe mixdrankjes zou je het feit dat die twee werelden elkaar nu kruisten bijna grappig kunnen vinden, maar Emira's banksaldo was beslist niet grappig: in totaal negenenzeventig dollar en zestien cent.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.