Carlota : de vrouw die rozen at
In 'Carlota, de vrouw die rozen at' geeft Kristien Dieltiens een (fictieve) stem aan Charlotte van België, de dochter van koning Leopold 1. Carlota groeit op met een ontbrekende moeder (jong gestorven) en een afwezige vader (te druk met regeren) in een gouden kooi zonder leeftijdsgenoten. Haar jeugd liep niet over rozen. Ze trouwt met Maximiliaan van Oostenrijk, die ze aanvankelijk adoreert, maar die haar al snel bedriegt en verwaarloost. Het koppel trekt naar Mexico, onder lichte dwang van de paus, maar dat avontuur ontaardt in een fiasco. Op haar oude dag schrijft Carlota, met een pen doordrongen van haar eigen bloed, haar demonen van zich af.
Kristien Dieltiens kroop onder Carlota's huid en laat ons een fascinerende vrouw zien, eentje die spartelt en probeert, daarbij zichzelf vaak verliest en tot waanzin gedreven wordt, maar toch halsstarrig probeert boven water te blijven. Eerherstel aan een vergeten vrouw, in een wervelende taal geschreven.
Lees een stukje
Ik was Die liebe Charlotte. Nu niet meer. Men heeft mij vanaf het begin in dit keurslijf gedwongen. Jarenlang schreef ik hoe gelukkig ik was, hoe mooi blauw de zee in Triëst kleurde, hoe mijn geliefde zorg voor me droeg, hoe heerlijk toeven het was in het buitenland, hoe de mensen me op handen droegen. Ik verzweeg het verdriet, de frustraties en de boosheid; ik wilde niemand verontrusten. Ik zweeg over de eenzaamheid en de stilte der dagen, over het bloedend hart, over de vogels in mijn hoofd.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Wat andere lezers vinden
Mooi boek, ontzettend mooie zinnen en veel wijze lessen. Het boek lezen voelt als therapie.
Te drammerig. De ik-vorm is eentonig. Ik heb het weggelegd
We gaan het zeker lezen want het lijkt ons echt leuk!!!