Alles wat verdrietig is, is onwaar

Daniel Nayeri baseerde zich voor dit boek op zijn eigen leven. Hij vertelt over Khosrou, die twaalf is en het allesbehalve gemakkelijk heeft. Khosrou is met zijn moeder en zusje van Iran naar Amerika gevlucht, maar veel vrienden heeft hij nog niet gemaakt. Dat zijn moeder eigenlijk dokter is, betekent amper iets, waardoor ze met moeite hier en daar een baantje vindt. Als blijkt dat Khosrou een geboren verhalenverteller is, begint er iets te veranderen. Door te vertellen over zijn leven in Iran, zijn vlucht en zijn familiegeschiedenis, lukt het hem stilaan om zijn eigen plek te vinden.

Hoewel het leven van Khosrou en zijn moeder zwaar is, is dit toch een optimistisch en licht boek. Het is zo'n boek met fijne personages, vol kleur en levendige geschiedenissen. Helemaal mooi is dat uit de verhalen van Khosrou niet alleen de verschillen maar vooral de overeenkomsten tussen Iran en Amerika (oftewel: tussen alle mensen) blijken.