
Optimisme is dodelijk
De 16-jarige Petula De Wilde is een echte pessimiste; ze lijdt aan smetvrees en angstaanvallen en volgt ‘creatieve therapie’ om haar jeugdtrauma’s te verwerken. Jacob Cohen, nieuweling op school en zelf gebukt onder een psychische en fysieke kwetsuur, zoekt voorzichtig toenadering. De twee kwetsbare jongeren worden verliefd, helpen elkaar over hun trauma’s heen, ontdekken dat het leven weer de moeite waard is. Net wanneer alles lijkt goed te komen, ontdekt Petula dat Jacob een duister geheim met zich meedraagt...
Petula en Jacob worden in al hun kwetsbaarheid als overtuigende karakters geportretteerd. Susin Nielsen schrijft met veel inlevingsvermogen over hun trauma’s, die ze aan tragedies uit het verleden linkt. Zo maakt ze hun pijn en verdriet voelbaar, zonder daarin te ver te gaan. De auteur voorziet haar verhaal van grappige overdrijvingen, gevatte dialogen en snedig commentaar. Het maakt de zware thematiek meteen een stuk lichter, net zoals het ongedwongen vertelritme en de hilarische nevenpersonages.
Lees een stukje
‘Wat is er met je zusje gebeurd?’
’Hoe weet jij dat ik een zusje had?’
’Van je moeder.’
Natuurlijk. Mama hield het nog geen uur vol zonder over Maxine te beginnen.
‘Ze is gestikt. In een knoop die ik op een pak had gezet dat ik voor haar had gemaakt , waar sowieso nooit knopen op hadden gemogen omdat ze pas drie was.’
’En jij denkt dat het jouw schuld was?’
’Dat denk ik niet. Dat weet ik.’
Wat andere lezers vinden