Kartonnen dozen

Mijn mening over het boek geschreven door Tom Lanoye is als volgt. Ik vond het boek in het begin heel raar en niet boeiend. Ik begreep ook niet helemaal wat ik aan het lezen was, maar enkele pagina’s verder werd alles steeds duidelijker. De auteur vertelde over zijn leven, waardoor er verschillende verhalen door elkaar aan bod kwamen. Naarmate ik in het midden van het boek zat merkte ik dat je het boek best niet aan kan raden aan kinderen onder de 15 jaar. Het thema van het verhaal gaat vooral over seksualiteit en masturberen, ik had er zelf zeker geen problemen mee, maar het viel wel op dat de auteur er zeer specifiek op in ging. Er zijn zeker wel positieve dingen verbonden aan het thema, want het zijn wel allemaal zaken die zich in de werkelijkheid ook afspelen. In het begin dacht ik dat het boek alleen over seks ging gaan maar al snel werd duidelijk dat het over veel meer dan dit onderwerp alleen ging. Het gaat over een liefde tussen twee jongens. Het mooie aan dit boek is dat de auteur heeft gekozen voor liefde en homoseksualiteit, want dat bestaat natuurlijk ook hier in de hedendaagse samenleving. Ten tweede was het ook heel aangrijpend omdat het verhaal zich baseerde op het verleden van de schrijver Tom. In het boek beschreef hij de liefde die hij had voor Z. Hij verwoorde zijn gevoelens heel mooi, het was aangenaam om te lezen. Het boek was soms ook wel lastig te volgen omdat er soms wel gebruik werd gemaakt van flashbacks, hierdoor moest ik soms wel eens wat pagina’s herlezen. Zelf had ik nog nooit eerder zo'n type boek gelezen, maar ik ga het in de toekomst zeker meer doen. Eens je in het verhaal zit wil je ook het einde weten en blijven verder lezen.

Groeten Sander

Mijn mening over het boek van Tom Lanoye is dat ik het in het begin heel raar vond en zeker niet boeiend. Ik begreep ook niet echt wat ik aan het lezen was, maar na enkele pagina's verder gelezen te hebben werd het wel steeds duidelijker. De auteur was over zijn leven aan het vertellen waardoor er eigenlijk verschillende verhalen door elkaar aan bod kwamen. Naarmate ik ongeveer in het midden van het boek zat merkte ik wel op dat het zeker geen boek is om aan te raden aan kinderen onder de 15 jaar. Het thema van het verhaal gaat vooral over seksualiteit en masturberen, ik had er zelf zeker geen problemen mee, maar het viel wel op dat de auteur er zeer specifiek op in ging. Er zijn zeker wel positieve dingen verbonden aan het thema, want het zijn wel allemaal zaken die zich in de werkelijkheid ook afspelen. Mijn eerste beeld over dit thema was dat ik dacht dat het alleen maar over seks ging gaan, maar dat was duidelijk niet zo. Het gaat over een liefde tussen twee jongens die zo goed als onmogelijk is. Het mooie aan dit thema is wel dat de auteur heeft gekozen voor liefde en homoseksualiteit, want dat bestaat natuurlijk ook hier in de hedendaagse samenleving. Ten tweede was het ook wel op bepaalde momenten emotioneel omdat het verhaal gebaseerd was op Tom's verleden, hij vertelde over de gevoelens die hij had voor Z. en dat was zeker wel mooi om te lezen. Het boek was soms ook wel lastig te volgen omdat er soms wel gebruik werd gemaakt van flashbacks, hierdoor moest ik soms wel eens wat pagina's herlezen. Ik had eigenlijk nog nooit zo een soort boek gelezen, maar ik ga het in de toekomst zeker meer doen want naarmate je volledig in het boek zit wil je alleen maar verder lezen. 

Het boek sprak mij in de eerste plaats niet echt aan. Ik vond het moeilijk om in het begin verder te lezen. Naarmate ik meer begon te lezen, werd het interessanter. Dit boek gaat vooral over hoe Tom Lanoye zijn jeugdjaren en puberteit meemaakt en hij vertelt op een zeer gevoelige en intieme manier.

Het boek kan verwarrend overkomen door de vele flashbacks. Hij speelt met de tijd waardoor ik sommige stukken wel eens opnieuw moest lezen. Hij verwijst naar momenten van vroeger, maar ook flashforwards die soms breken met de tegenwoordige tijd van het verhaal. Dit zorgt voor spanning en je wil weten wat er gebeurd.

De thematiek die wordt aangekaart is liefde en homoseksualiteit. Het verhaal wordt verteld vanuit ik-perspectief wat een emotionele waarde brengt aan het verhaal vooral omdat het gebaseerd is op Tom’s verleden. Hij vertelt over zijn gevoelens. Het gaat niet enkel over liefde maar ook over onmogelijke liefde. Er zijn tientallen bladzijden waarop hij zegt wat voor een fantastisch prachtpersoon Z., de jongen die hij leuk vindt, is. Wat mij wel een beetje tegenviel is dat het allemaal zeer gedetailleerd was. Hij ging soms pagina’s lang door over leerkrachten of beschrijvingen van ruimtes en plaatsen waar hij geweest was. Het boek bevat ook scènes over masturbatie, bijvoorbeeld waar en hoe hij masturbeert, wat misschien sommigen niet kan aanspreken. Ik vond het als ik verder las een zeer meeslepend en aangrijpend boek. Het gaat over de puberteit waar ik op dit moment ook in zit en over hoe moeilijk je jezelf kunt uiten. Homoseksualiteit was in die tijd nog niet zo openlijk aanvaard als nu, daarom vind ik dit een goed boek. Het bespreekt onderwerpen zoals homoseksualiteit op een zeer intieme gedetailleerde manier. Het wordt allemaal zeer eerlijk en rechtuit verteld waardoor je als lezer empathie voelt. Op het einde van het boek verwijst hij naar de mysterieuze Z. en dat hij gelukkig getrouwd is, maar wel nog terugdenkt aan hun momenten. Dit boek is zeker een aanrader voor jongeren en ouderen die de situatie eens van een ander standpunt, een homoseksuele man, willen lezen en mee ervaren.

Het boek Kartonnen dozen is een liefdesroman die elke lezer zeker aantrekt om te lezen. Het leuke eraan is dat het een autobiografie is van de auteur zelf en dat geeft ook een ander gevoel bij het lezen. Het verhaal kwam dan ook uit zijn perspectief waardoor het mooi in elkaar zat. Een negatief punt in mijn opzicht is dat het boek vrij gedetailleerd verteld werd. Het is handig als je veel details kent om mee te zijn in het verhaal maar als het over seksualiteit gaat is het een beetje raar. Maar wat wel goed aangehaald werd is dat het hoofdpersonage Tom niet op vrouwen valt maar op mannen. In het begin vertelde hij zelf dat hij relaties heeft gehad met meisjes maar hij had al snel door dat hij toch niet hetero is. Tegenwoordig is dit ook echte realiteit en vele mannen willen dit niet uiten omdat ze zich schamen. Tom had het daar niet moeilijk mee en hij accepteerde dat vrij natuurlijk, wat ook logisch is. Kartonnen dozen is een boek dat geen verschillende hoofdstukken heeft en dat maakt het moeilijk om te lezen. In andere boeken kan je lezen tot een bepaald hoofdstuk en dan ben je direct terug mee maar in dit boek moest je soms terugkijken over wat het ging waardoor het moeilijk te begrijpen was. Als je ongeveer aan het midden zat las het boek wel makkelijker waardoor je meer zin kreeg om te lezen. Het boek was vrij dun en las vrij vlot. De auteur heeft het boek mooi neergeschreven en verteld het recht uit zijn hart waardoor het boek mij soms pakte. Door al de liefde krijg je zeker een warm gevoel bij het lezen. Kartonnen dozen is een echte aanrader omdat het boek rechtuit is en op een goede manier is voorgebracht.

Dit is de eerste keer dat ik een boek lees van Tom Lanoye en het boek sprak me van in begin aan, wel was het soms verwarrend omdat er in het begin van het boek met veel flashbacks gewerkt wordt. Ook gaat het boek over de puberteit, waar ik ondertussen wel al door ben, maar herinneringen uit kan halen. Tom is het hoofdpersonage en spreekt steeds over Z. de volledige naam komen we nooit te weten. Tom en Z. worden vrienden, of beter gezegd, Z. wordt een vriend van Tom terwijl Tom tot achter zijn oren verliefd wordt op Z. Daar draait bijna het hele verhaal rond: homoseksualiteit. Z. echter ziet Tom niet hetzelfde. We komen veel te weten over de mensen die in Tom zijn leven heel belangrijk zijn, van de vrouwen die hem opvoeden tot de leerkrachten waar hij les van kreeg. Het boek neemt je van in het begin goed mee in het verhaal en dat is door het ik-perspectief, je word meegetrokken in het verhaal, waardoor je het hele leven van Tom begint in te beelden. Ook is het meelevende ik en daardoor word er soms gebruik gemaakt van die flashbacks. Wat ik wel speciaal vond aan het boek, met in het achterhoofd gehouden dat de auteur het hoofdpersonage is, dat Tom zeer rechtuit en eerlijk is. Hij vertelt ons tot in de detail hoe hij masturbeert, hoeveel keer, waar, ook de belevenissen met Z. verzwijgt hij niet. Dit boek is zeker aan te raden, ik vond het een zeer tof en rechtuit verhaal waar ik zeker in mee kon leven.

Het boek sprak me aan omdat het over het leven van een puber ging en momenteel ben ik er zelf één. Het was ook interessant omdat iedereen er zijn eigen jeugd kan in herkennen want niemand voorloopt die immers rimpelloos. Het boek gaat over een jongen die homoseksueel is en verliefd is op zijn beste vriend. Hij probeert ervoor te zorgen dat hij de aandacht van zijn vriend krijgt maar dat lukte hem uiteindelijk niet. Soms waren er wel stukken in het boek die me niet aanspraken omdat ik zelf niet voor de mannen ben zoals: de liefdesscène tussen Tom en Z of waar en hoe Tom overal heeft gemasturbeerd.
In het begin is het nog onduidelijk gaat over wat het boek precies gaat doordat er een flashback inzit die maar liefst 15 van de eerste 30 pagina’s in beslag neemt waardoor je al snel vergeten bent hoe het boek nu alweer precies begon. Naarmate je verder las, begreep je steeds meer over wat het juist ging.
Je werd door het perspectief goed meegetrokken in het verhaal waardoor ik het boek snel uit had en het niet langdradig werd. De auteur zorgde ervoor dat het vertellende-ik-perspectief je mee trok in het verhaal en dat je er helemaal in de ban van was.
Ook de personages zorgden ervoor dat je steeds mee was in het verhaal. Je kreeg een zeer uitgebreide beschrijving van elke belangrijke of zelfs minder belangrijke personen in het leven van Tom, zoals zijn leerkrachten. Maar dit zorgt er in het begin wel voor dat je even niet mee bent met het verhaal doordat de auteur te lang de belangrijkste vrouwen in zijn leven aan het beschrijven is.
Hieruit kun je dus besluiten dat ik het boek erg interessant vond. Het is echt een aanrader voor mensen en jongeren die graag eens een andere visie willen lezen over een homoseksuele man en hoe hij dat heeft ervaren in zijn jeugd.

Het boek sprak me aan omdat het over de puberteit ging. Een onderwerp die iedereen meegemaakt heeft en weet dat dit soms geen makkelijke periode in het leven was.
In het begin was het boek moeilijk leesbaar. Ik had het soms moeilijk om te volgen. Het boek gaat over de (onmogelijke)liefde tussen 2 jongens. Eerst en vooral vind ik het goed dat de schrijver zelf het personage is. Tom Lanoye kan niet stoppen het personage Z. te beschrijven. Hoe mooi hij niet is en hoe perfect hij is. Daarentegen voelde het wat raar aan om te lezen aangezien ik niet voor de mannen ben. Ook vond ik het wat raar om te lezen waar hij en hoe hij masturbeert. Ik vind dat je daar over kan praten omdat het over de puberteit gaat en dat mensen dat nu eenmaal doen maar te veel details zijn ook niet nodig. Hij vertelde toch zo een tiental pagina’s over hoe en waar hij het deed, wat voor mij zeker niet nodig was. Wat hij wel goed deed was de lezer betrekken in het verhaal. Ik vind dat een goede manier om zo de lezers hun aandacht te trekken. Vervolgens vind ik het wel een makkelijk te lezen verhaal. Soms moest ik stukken terug lezen omdat ik het niet snapte maar dat was enkel het geval in het begin. Als het verhaal op gang kwam was het makkelijk leesbaar en goed te volgen. Bij sommige stukken vond ik het moeilijk om mijn aandacht te behouden. Ik heb het hier over de stukken in de klas van Het Kot. Hoe de leerkracht Nederlands geboeid was door de literatuur en de poëzie. Achter dat stuk volgde de reis naar Griekenland en dat was dan weer een stuk die makkelijk en vlot leesbaar was. Natuurlijk was weer het raar voor mij om te lezen hoe 2 jongens die nacht de lakens deelden. Ten slotte wil ik zeggen dat het een aanrader is voor de boekenliefhebber.

Het boek was een uitdaging. In het begin wou ik niet verdergaan met lezen, omdat het niet aansprak.
Ik moet eerlijk zijn wanneer ik vertel dat Tom Lanoye veel te veel beschrijving meegeeft. Deze beschrijvingen nemen vaak vijf bladzijden in beslag, waarbij je je aandacht verliest. Maar tussen deze verhaalstukken in, zag ik wel de verhaallijn met een werkelijke inhoud. Tom Lanoye gebruikt wel mooie woorden om een gebeurtenis of emotie uit te drukken.
Tom wordt in het boek eindeloos verliefd op Z. En hij kende zelfs zijn kleren vanbuiten, in de kringloop der wasbeurten.
Tussen de zinnen voelde ik ook de auteur zijn humor. Ik moest soms wel eens lachen. Niet hard, maar een beetje.

Het mooiste element uit het boek was uiteraard de hoofdverhaallijn waarbij ik las over Tom en Z.
Het begon met een natte zoen op de kaak en zo ontstond een spel waarbij ze elkaar als jonge kinderen telkens verrasten.
Een natte zoen was de afschuw van jongens op die leeftijd. Maar de braakgeluiden werden voor Tom en Z. telkens korter. Vanaf dan groeit hun liefde verder. Ze belanden telkens als vanzelfsprekend opnieuw aan elkaars zijde.

Naast de liefde tussen beide, toont de auteur ook zijn liefde voor het schrijven.
Hij vertelt hoe hij als eerste keer schreef, als schrijver. Hij beleefde zijn eerste writer’s block en zat te wachten op een goddelijke flits, een openbaring van woorden die moesten uitdrukken wat hij nog niet eens wist dat hij zou uitdrukken. Eindelijk was hij de baas over alles wat hij had meegemaakt en had geleerd en liefgehad. Hij kon het vanaf nu ordenen en kneden op papier tot hij de realiteit de baas was.

De positieve leeservaring van mij kon u hierboven wel zien. Maar zoals ik al zei, in het begin verloor ik vaak de aandacht.
Wanneer de hoofdverhaallijn tevoorschijn kwam, had ik de wil om verder te lezen. Omwille van dit geef ik het boek een niet al te hoge evaluatie. Het is zeker niet slecht, want mijn verwachtingen waren gedeeltelijk uitgekomen nadat ik de korte inhoud las.

Mijn leeservaring: 7,5 / 10

Eerst en vooral vond ik dit een goed boek, omdat dit boek dingen verteld die ook in werkelijkheid gebeuren. Eerst dacht ik dat het een seksboekje was maar het uiteindelijke thema bleek te gaan over een onmogelijke liefde tussen twee jongens. Het boek was vlot geschreven en makkelijk te begrijpen ook al kwam er hier en daar een moeilijk woord in voor. De moeilijke woorden werden later duidelijker in de context. Ik vond het wel een langdradig boek. Je kan het boek vertellen sneller hervertellen dan dat het geschreven is. De verteltijd is eigenlijk langer dan de vertelde tijd.

Ik bewonder het boek vooral omdat hij ten eerste het hoofdpersonage (=de protagonist), Tom vaak over zijn gevoelens laat praten. Het hoofdpersonage, Tom is hij eigenlijk zelf. Het verhaal is geschreven in de verleden tijd in het ik- vertelstandpunt, wat ik persoonlijk aangenamer vind om te lezen. Tom is een rond karakter, want de verschillende karaktertrekken komen tot uiting, hij is onvoorspelbaar en veranderlijk.

Ten tweede is het verhaal chronologisch geschreven maar soms wordt de chronologie onderbroken en zijn er flashbacks, waar hij bijvoorbeeld terugverwijst naar een vroegere gebeurtenis, bijvoorbeeld toen hij twee jaar oud was.

Ten derde speelt het verhaal zich af op verschillende geografische plaatsen bijv.: Zwitserland. Er zijn ook veel materiële ruimten in het boek zoals bijvoorbeeld zijn slaapkamer, het toilet….

Ten slotte bouwt hij ook spanning op door te spelen met de tijd. Hij last vooruitwijzende elementen in en breekt plots het geven van de informatie af bijv.: dat hij samen met Z. gaat slapen op één kamer als ze in Griekenland zijn. Dan word je als lezer heel nieuwsgierig of er nu echt iets zou gebeuren die nacht. Maar daarna verteld hij dat hij pas over twee dagen bij Z. slaapt. Bovendien geeft hij de gebeurtenissen een onverwachte wending, bijv.: nadat er iets gebeurt was, de tweede nacht tussen Tom en Z.. En je denkt dat het iets wordt tussen die twee, dan verteld Z. dat dromen over jongens waarschijnlijk een fase is in de puberteit waar je doorheen moet en dat Tom hem geholpen heeft daar door te raken. Uiteindelijk word het dan niets tussen Tom en Z.

Op aanraden van mijn broer heb ik dit boek maar eens genomen. Ik ben aangenaam verrast. Ik dacht dat het enkel zou gaan rond de 2 jongens die stapelgek op elkaar waren maar het ging ook verder. Er was soms wel te veel randinformatie bijvoorbeeld over de leerkrachten enzo. Als jongen in de passage lezen waar ze bijna seks gaan hebben toch wel niet erg aangemaan. Maar het is wel een mooi einde. Het gaat niet alleen om jongen - jongen liefde maar gewoon over een onmogelijke liefde en iedereen komt die wel tegen. Jongens & Meisjes. Het is een zeer mooi boek maar het is ook begrijpelijk dat sommige jongens - ongeloofelijk - zich niet kunnen vinden in dit boek door de homoseksuele scenes. Het boek is zeker een 7/10 waard.

Ik vond het een heel raar boek waardoor het moeilijk was om het te lezen. In het begin begreep ik er ook niet zo veel van, want ik snapte niet goed wat hij aan het vertellen was. Maar na een tijdje had ik door dat hij gewoon zijn leven aan het vertellen was daardoor was het niet echt een verhaal die je aan het lezen was maar verschillende verhalen door elkaar.
Het was ook niet zo een proper boek omdat het hele verhaal bijna allemaal gaat over seks en masturberen. Ik had er geen problemen mee om het te lezen maar vond toch dat hij het een beetje te gedetailleerd vertelde.
Omdat ik in het begin er niet zoveel van begreep, vond ik het maar saai om te lezen maar verder in het boek vond ik opeens spannend omdat ik wou weten of hij dan nog met die jongen zou zijn.
Het verhaal was in een ik-perspectief geschreven. Het ganse verhaal zag je door de schrijver zijn ogen, je wist meer gebeurtenissen dan de personages die er in mee speelden. Je kon zijn gedachten van de ik-persoon meevolgen zonder dat de andere personages uit het boek dat wisten. Het was wel een vertellende ik want de schrijver vertelde zijn kindertijd en zijn jeugd. Hij vertelde dit aan de hand van kartonnen dozen. Eerst had ik dat ook niet echt door waarom de titel van het boek kartonnen dozen was maar dat kwam dus van de dozen waar zijn leven kort in samengevat zit. Bij de verteltijd is er veel tijd tussen de verschillende verhalen.
Ik vind het wel bijzonder hoe hij zijn homoseksualiteit beschrijft. Het is ook ontroerend en aangrijpend. Hij vertelt gewoon alles wat hij te zeggen heeft zonder rond de pot te draaien en schaamt hem over niks.

Dit boek las ik toen ik een jaar of veertien was. Met rode oortjes.

Ook fijn dat het zich in het College van Sint-Niklaas afspeelt. Daardoor werd het boek extra herkenbaar.

Praaachtig boek!!!

Ge-Wel-Dig !! voor de mensen die het gaan lezen,, het is een autobiografie.. het gaat echt over Lanoye zelf..

goe man, echt waare

ik vond dit een geweldig boek!!Ik lees graag boeken, maar dit is echt wel een topper.Het is soms wel 'vies' maar dat maakt het soms wel grappig vind ik. ik vind zijn gedichten ook geweldig!!

Dit vind ik 1 van de beste boeken die ik al gelezen heb. Luchtig, meeslepend en o zo herkenbaar! Het verhaal van een onbereikbare jeugdliefde...Ik las het in één ruk uit!! Een echte aanrader!

persoonlijk vond ik het een goed boek. zeker omdat Lanoye durft te schrijven wat velen denken!! velen zullen het beschrijven van masturberen afschrijven als walgelijk en dergelijke, maar in feite zijn er velen die doen wat Lanoye neerschrijft.
ik vind de gewaagdheid in zijn boek zeer passend, en persoonlijk wil ik er ook nog aan toevoegen dat degenen die de 'seksscène' tussen de twee jongens afkeuren maar eens naar tv moeten kijken, en ook elke seksscène tussen een man en een vrouw moeten afkeuren, want dat zou in mijn ogen dan even 'walgelijk' moeten zijn.

Ik vond dit pas een goed boek wanneer ik het helemaal uit had.
Het boek lijkt enkel over seks te gaan.
Dat stoorde mij wel
Maar als ik het uit had vond ik het eigelijk echt wel een goed boek, het is ook erg goed geschreven, soms wel net iets te openhartig