Hoe ik nu leef

Ik vind het een best wel spannend en leuk boek maar niet echt het beste. Het gaat over heel veel verschillende onderwerpen dus moet je het wel begrijpen. Je kan het ineens doorlezen maar dat zou super lang duren omdat het een moeilijk en langdradig boek is. Ik hou zelf niet van lezen dus dit is gewoon mijn mening en ik denk dat als je altijd zulke boeken leest dit een echte aanrader is!!

Het boek was een interessant boek want zo kwam je te weten hoe het was als je in de oorlog zat. Sommige stukjes waren spannend en andere dan ontspannend (wanneer je er niet bij moest nadenken). In sommige stukjes snapte ik het niet echt, maar als je gewoon verder leest dan begrijp je het al wat meer. Ik vond het een goed boek en ik snap waarom het +15 jaar is. Want het boek is redelijk diepgaand in sommige stukjes alleszins. Ik wil het zeker nog een keer lezen.

[bevat spoilers]

Het is een soort boek dat je zeker leuk moet vinden. Het is een spannend boek en gaat over veel verschillenden dingen. Het meisje maakt veel mee met haar neven en nicht en haar tante. Er is oorlog en ze kan dus niet meer terug naar haar papa en haar slechte stiefmama die haar wou vergiftigen, daarom eet ze niet zoveel. Het is een boek dat je lang na elkaar kan lezen maar ik hou niet echt van lezen dus ik heb dat niet gedaan.

Geen toekomstroman maar een toekomstoorlogsverhaal

Daisey denkt nooit meer honger te hebben. Tot de dag dat ze zoent met haar neef Edmond. Honger naar zijn mond en zijn lichaam…

Hoe ik nu leef is geschreven in het jaar 2004 door Meg Rosoff. Eerst voor volwassenen en dan voor kinderen, met een andere kaft. Dit is Meg haar bekendste en meest bekroonde roman. Ze werd zelfs zo bekend dat ze haar baan als copywriter in de reclamewereld kon opgeven en begon als schrijfster. Haar volgende boek was Het toevallige leven van Justin Case, wat meteen ook een succes was.

Het boek gaat over Daisy, die niet meer eet sinds haar stiefmoeder zwanger is. Ze denkt dat ze haar willen vergiftigen. Haar vader weet niet meer wat te doen en stuurt Daisy naar haar tante in Engeland. Wanneer tante Penn naar Noorwegen moet voor haar werk en de kinderen dus achterblijven, breekt de Derde Wereldoorlog uit. Tijdens de oorlog heeft ze alleen haar neven en nichtje. Ze beseft al snel dat ze een wel heel speciale band heeft met Edmond…

Op het internet staat het boek beschreven als een romantisch oorlogsverhaal. Ik vind het meer een toekomstig oorlogsverhaal omdat de romantische delen niet uitvoerig verteld worden . De hoofdpersonages worden uitgebreid beschreven, maar toch ben je niets met de informatie die je krijgt. Door het verhaal kom je te weten dat Daisy niet altijd even makkelijk is, maar toch het hart op de juiste plaats heeft. Piper, haar negenjarige nichtje, is ontzettend lief en behulpzaam. Er wordt veel verteld over Edmond, die op een vreemde manier contact kan hebben met Daisy op verre afstand. Hoe dat komt, wordt niet verteld in het boek. De ruimtes veranderen vaak, van het huis in Engeland, tot het tentje op het platteland. Ze worden altijd mooi en uitbundig beschreven, beter dan de personages. Het verhaal wordt in het heden verteld, maar ze denkt vaak terug aan vroeger.

Het eerste wat me opviel toen ik het midden van het boek naderde, was dat het romantische genre waarvoor ik het boek heb gekozen, niet echt voorkwam in het boek. Er is inderdaad een geheime relatie tussen Daisy en haar neef, maar hier wordt bijna niets over verteld. Voor fans van liefdesverhalen zou ik dit boek dus zeker niet aanraden!

Bovendien schreef Meg Rosoff beschrijvingen, waar een andere schrijver geen aandacht aan besteed, waardoor het vaak saai was. Ook vertelde ze vaak dezelfde momenten uit haar verleden. Je kon dus gerust een paar pagina’s overslaan zonder iets te missen.

Een pluspunt is dan weer haar schrijfstijl, waar ze al veel prijzen mee heeft gewonnen. Ze gebruikt hoofdletters en leestekens waar ze wil, er zit geen structuur in. Persoonlijk is het niet mijn smaak, maar het maakt haar wel uniek en het was vreemd genoeg toch vlot leesbaar.

Daarnaast vond ik het ook een origineel verhaal, ondanks het totaal niet mijn genre was. Het is anders dan andere oorlogsverhalen en dat maakt het toch de moeite waard.

Ik begrijp de mensen die het een goed boek vinden vanwege de schrijfstijl, maar het is gewoon mijn genre niet. Een aanrader voor mensen die graag over oorlog lezen, een afknapper voor de romantische zielen onder ons.

Daisey denkt nooit meer honger te hebben. Tot de dag dat ze zoent met haar neef Edmond. Honger naar zijn mond en zijn lichaam…

'Hoe ik nu leef' is geschreven in het jaar 2004 door Meg Rosoff. Eerst voor volwassenen en dan voor kinderen, met een andere kaft. Dit is Meg haar bekendste en meest bekroonde roman. Ze werd zelfs zo bekend dat ze haar baan als copywriter in de reclamewereld kon opgeven en begon als schrijfster. Haar volgende boek was 'Het toevallige leven van Justin Case', wat meteen ook een succes was.

Het boek gaat over Daisy, die niet meer eet sinds haar stiefmoeder zwanger is. Ze denkt dat ze haar willen vergiftigen. Haar vader weet niet meer wat te doen en stuurt Daisy naar haar tante in Engeland. Wanneer tante Penn naar Noorwegen moet voor haar werk en de kinderen dus achterblijven, breekt de Derde Wereldoorlog uit. Tijdens de oorlog heeft ze alleen haar neven en nichtje. Ze beseft al snel dat ze een wel heel speciale band heeft met Edmond…

Op het internet staat het boek beschreven als een romantisch oorlogsverhaal. Ik vind het meer een toekomstig oorlogsverhaal omdat de romantische delen niet uitvoerig verteld worden. De hoofdpersonages worden uitgebreid beschreven, maar toch ben je niets met de informatie die je krijgt. Door het verhaal kom je te weten dat Daisy niet altijd even makkelijk is, maar toch het hart op de juiste plaats heeft. Piper, haar negenjarige nichtje, is ontzettend lief en behulpzaam. Er wordt veel verteld over Edmond, die op een vreemde manier contact kan hebben met Daisy op verre afstand. Hoe dat komt, wordt niet verteld in het boek. De ruimtes veranderen vaak, van het huis in Engeland, tot het tentje op het platteland. Ze worden altijd mooi en uitbundig beschreven, beter dan de personages. Het verhaal wordt in het heden verteld, maar ze denkt vaak terug aan vroeger.

Het eerste wat me opviel toen ik het midden van het boek naderde, was dat het romantische genre waarvoor ik het boek heb gekozen, niet echt voorkwam in het boek. Er is inderdaad een geheime relatie tussen Daisy en haar neef, maar hier wordt bijna niets over verteld. Voor fans van liefdesverhalen zou ik dit boek dus zeker niet aanraden!

Bovendien schreef Meg Rosoff beschrijvingen, waar een andere schrijver geen aandacht aan besteed, waardoor het vaak saai was. Ook vertelde ze vaak dezelfde momenten uit haar verleden. Je kon dus gerust een paar pagina’s overslaan zonder iets te missen.

Een pluspunt is dan weer haar schrijfstijl, waar ze al veel prijzen mee heeft gewonnen. Ze gebruikt hoofdletters en leestekens waar ze wil, er zit geen structuur in. Persoonlijk is het niet mijn smaak, maar het maakt haar wel uniek en het was vreemd genoeg toch vlot leesbaar.

Daarnaast vond ik het ook een origineel verhaal, ondanks het totaal niet mijn genre was. Het is anders dan andere oorlogsverhalen en dat maakt het toch de moeite waard.

Ik begrijp de mensen die het een goed boek vinden vanwege de schrijfstijl, maar het is gewoon mijn genre niet. Een aanrader voor mensen die graag over oorlog lezen, een afknapper voor de romantische zielen onder ons.

Titel: Hoe ik nu leef
Schrijfster: Meg Rosoff
Uitgeverij: Pimento
Jaar uitgave: 2004
Aantal blz.: 200

stel het jezelf nu eens voor, het verhaal toegepast op je eigen leven. Hoe reageer jij? En wat zou er allemaal veranderen? Dat is waar je eens moet over nadenken wanneer je het boek (net als ik) niet zo mooi vond.

Daisy is een jonge meid die woont in Amerika. Van haar papa moet ze haar familie in Engeland eens bezoeken. Wanneer ze daar is, breekt de Derde Wereldoorlog uit.

Het verhaal zelf vond ik heel sterk. Voor fans van oorlogsboeken kan dit wel een aanrader zijn. Ikzelf lees dat genre niet zo graag en vond het boek iets minder.

Wat ik vooral vreemd vond, was dat er constant komma's in het boek stonden en heel weinig punten. Het boek zelf vond ik wel vlotjes lezen, wanneer je gewoon was aan de rare schrijfstijl. Ik had het eerst wel moeilijk om me in te leven in het verhaal, maar dat is uiteindelijk goed gekomen.

Het boek was niet helemaal wat ik ervan verwacht had, maar voor de fanaten van oorlogsverhalen is dit boek een aanrader.

Het is een mooi verhaal dat weergeeft wat er allemaal gebeurt met een familie wanneer de hel losbarst.
Het verhaal speelt zich af rond het begin van de Derde Wereldoorlog. Een meisje, Daisy, gaat op bezoek bij haar tante Penn en haar kinderen in Engeland. Alles gaat goed, ze wordt zelfs een beetje verliefd. Maar wanneer plots de oorlog uitbreekt, wordt het een ramp voor de familie. Ze worden gesplitst en ze moeten vluchten. Het wordt een helse tocht.

Het thema van het verhaal is een vlucht weg van de oorlog. Het verhaal speelt zich af in Engeland, wanneer de Derde Wereldoorlog begint. De belangrijkste personages zijn de familieleden van Daisy en Daisy zelf.

Eerst en vooral hou ik wel van oorlogsverhalen, dat boeit mij wel. Ook vind ik het een boeiend verhaal, het is mooi hoe verteld wordt hoe alles verloopt. Daarentegen is de schrijfstijl van de auteur niet echt mijn smaak. De herhalingen vind ik storend.

Als conclusie kan ik dus stellen dat het een mooi verhaal is dat ik kan aanraden, maar dat de schrijfstijl niet echt mijn smaak is.

Ik heb het boek hoe ik nu leef gekozen. Op het eerste zicht leek het boek zeer langdradig en verwarrend. De schrijver maakte veel te lange zinnen, zo zat er te veel info in 1 zin en wist je eigenlijk niet meer over wat het verhaal ging. Elk detail werd uitgelegd en maakte het boek in het begin wat saai. Hoe verder je in het verhaal zit, hoe leuker het verhaal wordt en je je ook minder gaat storen aan de te lange zinnen. Daisy is verliefd op Edmond en wordt uit het huis gezet, zij moet nu samen met Piper zien te overleven bij een familie. Hoe die emoties worden uitgedrukt en wat ze doorheen het verhaal meemaken is heel realistisch en maakt het levensecht. Er gaan jaren over, vooraleer Daisy, Edmond terugziet. Al die tijd heeft ze gewacht op hem, maar wanneer ze hem terugziet, draait het helemaal anders uit als verwacht. Het einde geeft een hele andere wending dan ik vewacht had. Dit gaf een extra aan het verhaal.

Het boek gaat over een meisje dat naar haar familie in Engeland reist. Omdat de Derde Wereldoorlog uitbreekt. Ze reist naar haar neven en nicht. Ze moet samen met haar nicht weg van haar neven. De beide meisjes gaan opzoek naar hun neven. Tijdens hun zoektocht gebeurt er vanalles. 'Hoe ik nu leef' is een tamelijk mooi boek. Maar het begin van het boek is heel saai. Hoe verder ik las, hoe mooier het werd. Toch zou ik het boek niet aanraden. Het telt 200 bladzijden en ik deed er 2 weken over om het te lezen. Nog een bewijs dat het geen fantastisch boek is. Deel 1 en deel 2 van het boek passen ook helemaal niet bij elkaar vind ik. Want het gaat plots over iets helemaal anders. Als de schrijfster een opsomming maakt in het boek gebruikt ze geen komma's . Ze gebruikt constant 'en'. Daar heb ik me ook serieus aan geërgerd.

In het begin was het verhaal moeilijk om te volgen door de bizarre schrijfwijze. Soms waren er bladzijden waar je niet eens wist over wat het ging. Je moest echt wel aandachtig lezen bij sommige fragmenten. Na een tijdje had je wel door met wat ze bezig waren of waarover ze praatten. Meestal las het vlot.
De personages worden ook erg goed weergegeven.<br><br>
Dit zou ook wel een waar gebeurd verhaal geweest kunnen zijn en het zou iedereen ook kunnen overkomen.
Dit boek is zeker niet de dik om te lezen. Je zou er zeker geen week voor nodig hebben om het uit te lezen. Een prachtig en meeslepend boek dat ik iedereen aanraad!

Ik vind het een heel mooi boek omdat het een aangrijpend en soms ook romantisch verhaal is. Het is ook op een heel leuke en originele manier geschreven. De schrijfster zorgt er zo voor dat het aangenaam is om te lezen. Het boek telt 200 bladzijden dus het is ook geen te lang boek. Op sommige momenten is het heel spannend in het boek en dat maakt het dan ook leuk om verder te lezen. Het boek is goed te begrijpen omdat er niet te veel moeilijke woorden worden gebruikt. Het verhaal komt ook heel geloofwaardig over.

Ik vond het een zeer mooi boek. Er waren momenten dat ik niet goed mee was in het verhaal maar dat werd altijd weer duidelijk een beetje verder in het verhaal.De schrijfster heeft wel een toffe en aparte stijl. Het verhaal zelf is heel mooi en zou zeker waargebeurd kunnen zijn moest er natuurlijk een 3de wereldoorlog zijn. Als een boek mijn niet meeneemt in het verhaal van in het begin dan zou ik zeker stoppen met lezen maar dit boek sleepte mij direct mee van in het begin en ik vind het boek ook heel mooi opgebouwd. Er zitten spannende momenten in en het einde werd maar duidelijk 5 pagina's voor de laatste pagina, dus ze houdt er zeker goed de spanning in.

Ik ga het zeker lezen!!!

Fantastisch geschreven, fantastisch verhaal, een fantastisch boek 10/10.
Je moet zeker ook eens "wat ik was" lezen, van dezelfde schrijfster, even mooi :)

Ik vind het het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb. In het begin vond ik het moeilijk om in het verhaal te komen en te kunnen volgen. Eenmaal je mee bent met het verhaal is het goed te volgen. Je het als lezer geen moeite al je in te leven in het verhaal van Daisy. Het is een meeslepend en mooi verhaal.

Ik heb het boek 'Hoe ik nu leef' van de schrijver Meg Rosoff gelezen. Het boek beschrijft het leven van Elisabeth voor, tijdens en na de Tweede wereldoorlog.
Ik vind de inhoud van het boek goed, hoewel het na een tijdje wel langdradig wordt. De schrijfwijze daarentegen is veel minder aangenaam. De schrijver gebruikt heel lange zinnen, wat het moeilijk maakt om vlot door te lezen. In het boek worden ook veel details gegeven. Veel van die informatie is overbodig; een bladzijde verder weet je er de helft al niet meer van.
Het verhaal is dan weer wel voor het grootste gedeelte op een heel realistische manier neergeschreven.
De personages worden zeer uitgebreid beschreven, iets wat ik wel belangrijk vind. Zelfs hun gedachten worden tot in detail beschreven. Soms is dit wel verwarrend, omdat deze gedachten niet op een andere manier worden weergegeven dan de rest van het verhaal. Hierdoor kan je niet onmiddellijk weten of iets echt is of enkel maar verbeelding.
Voor mensen die van lezen houden en eens iets nieuws willen proberen, is het boek een aanrader. Zij zullen dit boek nieuw en verfrissend vinden.

Super boek!

Ik vond het eerst en vooral een heel mooi verhaal omdat het heel mooi geschreven is. Het is leuk dat er verschillende thema's aan bod komen die nauw met elkaar samenhangen. Je kan je heel goed inleven in de rol van de personages. Dit komt doordat er veel over de gevoelens van de personages wordt verteld. Het verhaal is af en toe wel aangrijpend en ook spannend. Ik was nieuwsgierig om te weten of Edmond en Daisy elkaar nog terug zouden zien en heb daarom het boek bijna in één ruk uitgelezen. Wat ik wel jammer vond is dat er bijna geen komma's en geen aanhalingstekens gebruikt werden. In het begin was het daarom wel een beetje verwarrend om het verhaal te lezen. Maar je went er al heel vlug aan. Tot slot: 'Hoe ik nu leef' is een heel mooi en aangrijpend boek dat ik zeker zou aanraden.

Dit boek is op een zeer aparte manier geschreven, maar vlot om te lezen. De omschrijving van het karakter van de personages doet je volledig meeleven met hen. Een prachtig verhaal in bizarre omstandigheden. Bepaalde scènes zijn luchtig omschreven, maar toch is het de realiteit duidelijk weergegeven. Ik denk dat het een goeie weerspiegeling is van de realiteit tijdens de oorlog. Lezen is mijn ding niet. Toch heb ik het boek in een ruk uitgelezen. Het blijft nazinderen in mijn hoofd.

dit boek is echt geweldig! het enige boek waarbij de tranen over mijn wangen lopen. het is zo geschreven dat je IN het verhaal zit. echt een aanrader!

Is het normaal, dat in mijn boek bijna NOOIT komma's en aanhalingstekens komen? Want het is heel vervelend om alleen tekst te lezen zoals dit : En ik ging naar daar en daarna zei ik Ja alles gaat goed met mij en toen ging ik weer weg. Weetge, da leest toch niet leuk zonder aanhalingstekens en altijd 'en..en..en...en..'

een pracht van een boek , ik heb het zelf al 3 keer gelezen

Schitterend boek. Was er helemaal weg van. Zag beelden, belandde in de oorlog, en stond er tegelijkertijd van veraf naar te kijken.
Mooi. Ook geschikt voor volwassenen, want ze missen hier een kei van een boek.

hoewel ik in het begin nogal sceptisch stond t.o.v. moet ik na het gelezen te hebben toch toegeven dat het me plezierig verrast heeft. het verhaal is gestoord en geniet om die reden mijn bewondering.
Qsje, x

Voordat ik startte met lezen werd ik al onmiddellijk aangetrokken door de kaft van het boek van Meg Rosoff! Een mooie felrode kleur met vlinders op de achtergrond! Vlinders?! Waarom? Omdat vlinders het symbool van vrijheid zijn! En aan de titel ‘Hoe ik nu leef’ te zien kan het eventueel wel iets te maken hebben met vrijheid. Maar na het lezen van de eerste 15 bladzijden besefte ik dat ik totaal verkeerd was met mijn vaststelling!
Oorlog en liefde! Totaal geen grapje! De eerste 15 bladzijden die ik las waren echt super, ik was meteen gebonden aan het boek! Ik ben geen echte boekenwurm maar ik ben zeker dat dit boek zeker uit raakt! Echt super is het, ook spannend hoop ik en natuurlijk ook liefdevol dat is duidelijk! Kortom het boek heeft zijn start niet gemist integendeel!

Een betoverend verhaal, het laat je zweven in een wereld van fictief realisme.
De aparte schrijfstijl zet je aan tot het herlezen van een pagina maar eens het vordert, lukt het vanzelf.

Ik heb het boek zelf gelezen, het is nou ja echt speciaal, ook niet zoals alle andere boeken, de schrijfstijl is anders, ook staan er bv geen aanhalingstekens of zo in het boek, en ja in het begin is het ff zoeken van oorlog? gsm?! maar na een tijdje (5-6 p) word alles duidelijk, en ja, het is een heel speciaal boek, wel niet echt mogelijk, alle misschien wel, maar niet echt, maar het komt zo geloofwaardig over dat je het direcht zou geloven! echt een aanrader!!

Het lijkt me wel een mooi boek en ik denk dat het veel verteld over de oorlog en de persoonlijke ervaringen van de mensen die ze hebben meegemaakt en misschien steek ik er zelf nog iets van op over hoe dat je moet omgaan met sommige problemen.