De oceaan aan het einde van het pad

De verteller vindt onbewust zijn weg terug naar zijn geboortedorp, langs zijn huis dat er niet meer staat, langs het pad helemaal tot aan het einde, waar hij verbaasd is een boerderij te vinden waarvan hij zich toch herinnert dat die er altijd al stond. Waarin een meisje gewoond heeft dat er nu niet meer woont, maar dat haar oceaan heeft achtergelaten, die hij nog nooit gezien heeft maar hem toch ook erg bekend voorkomt…

Dit is een sprookje, een feeënverhaal, een magisch realistisch griezelvertelsel waarin de verteller zich gebeurtenissen herinnert die hij al lang vergeten was maar die hem gemaakt hebben tot wie hij is. Hij herontdekt dat de wereld niet zo werkt als hij dacht, dat er andere werelden zijn en andere krachten, die elk hun natuur hebben en niet anders kunnen dan die te volgen. Neil Gaiman schildert universums zoals niemand anders dat kan, en dit is een prachtig, wonderlijk boek.