Als honden huilen

Het is een goed boek. De opbouw is super. Ik lees normaal niet graag boeken maar het was best een leuk boek. Ik raad het aan om te lezen als je van spanning houdt .👍

"Als honden huilen" van Markus Zusak is een prachtig geschreven roman die de lezers meeneemt op een emotionele reis door de kracht van woorden. Met zijn meeslepende verhaal, levendige personages en diepgaande thema's weet Zusak opnieuw indruk te maken.

De roman speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en volgt het leven van de jonge Liesel Meminger. Nadat ze wordt geplaatst in een pleeggezin, ontdekt Liesel de kracht van woorden en de magie van boeken. Ze steelt boeken uit verschillende situaties, waaronder een brandstapel, en leert zichzelf lezen onder begeleiding van haar pleegvader Hans Hubermann. Door haar nieuwe liefde voor boeken en woorden ontstaat er een unieke vriendschap tussen Liesel en Max, een joodse vluchteling die zich in hun kelder verstopt. Samen beleven ze avonturen en vinden ze troost in elkaars gezelschap en de kracht van verhalen.

Wat dit boek zo bijzonder maakt, is de manier waarop Zusak de kracht van woorden en verhalen illustreert. Zijn schrijfstijl is poëtisch en doordrenkt van metaforen, waardoor elke zin een betekenisvolle impact heeft. Zusak slaagt erin om de lezer te laten voelen hoe woorden levens kunnen veranderen, hoe ze hoop kunnen bieden in de meest wanhopige tijden en hoe ze de kracht hebben om mensen te verbinden. Zijn vermogen om emoties op te roepen met simpele woorden is bewonderenswaardig.

De personages in "Als honden huilen" zijn buitengewoon levendig en realistisch. Liesel is een complexe en moedige heldin wiens innerlijke strijd en groei de lezers in haar greep houden. Haar band met Max is hartverwarmend en getuigt van de kracht van menselijke verbondenheid in tijden van tegenspoed. De bijpersonages, zoals Hans Hubermann en Rudy Steiner, zijn eveneens goed ontwikkeld en dragen bij aan de diepgang van het verhaal.

Daarnaast behandelt Zusak ook belangrijke thema's zoals de verwoestende impact van oorlog, de kracht van vriendschap en de moed om je stem te laten horen. Hij slaagt erin om deze thema's subtiel te verweven in het verhaal, waardoor ze resoneren bij de lezer zonder opdringerig te zijn. De roman zet aan tot reflectie en laat je nadenken over de betekenis van woorden en de invloed die ze kunnen hebben op onze levens.

Een klein minpuntje van het boek is de soms trage vertelstijl en de uitgebreide beschrijvingen die de vaart uit het verhaal kunnen halen.

Als honden huilen geschreven door Markus Zusak.<br>
Ik heb dit boek gekozen omdat de titel over dieren ging, het boek heeft 207 bladzijden wat voor mij wel veel is. Het boek las in het begin zeer vlot, het was grappig en ik herkende mezelf in Cameron. hij gedroeg zich als een jongen van onze leeftijd. Naar het midden toe was het vrij saai en eentonig, het verhaal werd geschreven in de ik-vorm.<br>
Het verhaal: Cameron Wolf woont samen met zijn ouders, zijn broer Ruben en zijn zus Sarah in Hurtsville, dichtbij het centraal station. Zijn oudste broer Steve woont samen met zijn vriendin Sal, hij is een goede football speler. Cameron en Ruben gaan wekelijks naar de wedstrijden kijken. Ruben heeft wekelijks een nieuw vriendinnetje, terwijl Cameron, helemaal geen vrienden heeft laat staan een vriendin, hij gaat elke avond voor het huis van Stephanie staan, het ex-liefje van zijn broer, Stepanie woont in Glebe. Op een dag heeft Ruben een nieuw vriendinnetje Octavia, ze speelt harmonica aan de haven om wat extra geld te verdienen. Cameron is stapelverliefd op haar, als Ruben Octavia zo vlug laat gaan of als ze gekomen is grijpt Cameron zijn kans. Een mooie vriendschap bloeit uit tot liefde. Door Octavia leert Cameron zichzelf ontdekken, hij schrijft zijn gevoelens neer, minderwaardig en eenzaam. Cameron en Ruben gaan elke dag met Miffy, een Engelse dwergkees van hun buurman Keith gaan wandelen. Ze schamen zich voor het kleine hondje, maar houden zielsveel van hem. Ze hebben dan ook veel verdriet als Miffy sterft. Het nieuwe vriendinnetje van Ruben zorgt voor heel wat problemen, zo wordt Ruben elke dag opgebeld door haar ex-vriend, tot ze uiteindelijk afspreken voor een gevecht. Toen deze niet kwamen opdagen is Cameron naar huis gegaan. toen hij s'nachts wakker werd zag hij dat Ruben nog niet thuis was ,hij ging kijken naar de plaats waar ze hadden afgesproken en vond zijn broer geslagen en bewusteloos, hij heeft hem naar huis gedragen en verzorgd.<br>
een verhaal van vriendschap,liefde en puberteit,weinig actie.

Het boek ‘Als honden huilen’ geschreven door Markus Zusak, draait rond een jongen die in een arme buurt woont, hij is de jongste in zijn familie.<br>
Ik vind het een mooi boek want er zit een gedachte achter het hele verhaal, je mag niet bij de pakken blijven zitten en je moet voor alles vechten. Hoewel ik het een mooi boek vind is het wel geen spannend boek, voor een beetje spanning moet je zeker niet aan dit boek beginnen. Het boek leest zeer vlot, enerzijds omdat je je echt kan inleven in het hoofdpersonage en anderzijds omdat het niet zo lange pagina’s heeft.
De protagonist, Cameron Wolf, spreekt me erg aan want wanneer je het boek leest kan je je echt inleven in hoe hij zich voelt. Dit gevoel word nog versterkt wanneer je zijn neergeschreven gedachten leest. Dit komt ook omdat het verhaal verteld word vanuit zijn standpunt. Ook al heeft Cam geen echte vrienden komt hij toch zeer goed overeen met zijn 2 broers Steve en Ruben, wat toch wel een beetje speciaal is omdat ze veel verschillen van leeftijd.
De antagonisten zijn Octavia en de familie van Cam, zij spelen ook een rol in het verhaal. En dat vind ik wel leuk want zo draait het niet altijd rond Cam en komen we over de andere personages ook iets meer te weten.<br>
De titel vind ik raar gekozen omdat de titel niet zoveel met het boek te maken heeft. Die titel verwijst wel naar de hond van de buren die Cam en Ruben elke dag uitlaten, dit is dan ook de enige verwijzing van de titel in het boek. Het boek is vertaald vanuit het Engels en daar vond ik de titel wel passen.
Het thema is liefde en puberteit wat ik wel heel goed bij het boek vind passen, aangezien het er in het boek bijna de hele tijd over gaat. Dat het boek ook gaat over de puberteit vind ik wel goed want zo kunnen jongeren zich daarin herkennen en weten ze dat er nog mensen zijn die zich voelen zoal zij zich voelen.

Het boek "Als honden huilen" van Markus Zusak is een vormingsroman. De protagonist Cameron Wolfe geeft ons een inkijkje in zijn alledaagse wereld en in zijn gedachtegang. Cam houdt van woorden en schrijft op een originele manier op wat er in hem omgaat. Deze “woorden” worden in het boek cursief weergegeven in aparte hoofdstukken, die verspreid staan tussen de anderen.
Het boek gaat over Cameron komt uit een arbeidersgezin dat in een smerige buurt woont in Hurstville in Australïe. Hij lijkt wel een geboren loser. Plaats van de meeste jongens van zijn leeftijd zich bezighouden met games, vrienden en andere zaken, slentert Cam ’s avonds het liefst rond over straat. Dan dwaalt hij door de straten en blijft stilstaan bij het huis van het meisje op wie hij stiekem verliefd is die hem ooit loser heeft genoemd. Cam heeft ook een oudere zus Sarah met haar komt hij heel goed overeen. Maar hij kijkt meer op naar zijn oudere broers Steve en Rube. Steve is de oudste broer van het gezin en ook de enigste van de familie die momenteel succes heeft gemaakt vergeleken met de rest van zijn familie. Maar Cam kijkt meer op naar Rube, die elke maand een nieuwe vriendin weet te versieren. Octavia, een van de vriendinnetjes van Rube, is een lieve meid die ook indruk maakt op Cameron. Wanneer Rube haar dumpt, ontstaat er tussen haar en Cam iets heel bijzonders en het is Octavia de aanleiding van zijn schrijftalenten te laten ontwikkelen en zo te ontdekken wie hij werkelijk is.
Mijn mening over het boek Als honden huilen van Markus Zusak. Het is namelijk geen simpel geschreven roman, ondanks het feit dat er bijna niets gebeurt. Weet Markus Zusak het goed te beschrijven over de gedachten gang van Cam over de eenzame jongen die in de schaduw staat van zijn broers en zus. In feite gebeurt er niet echt iets speciaals in de jongen zijn leven maar toch lukt het de auteur toch compassie te creëren bij de lezer. Ik zou zeggen “je moet van zijn stijl houden en geen spannend verhaal verwachten, want dan kun je dit boek beter overslaan. Anders raad ik het echt aan is een keer iets anders.

Toen ik het boek ging halen in de bibliotheek zag ik er al tegenop om het te lezen omdat het voor mij al redelijk dik was, maar toen ik begon te lezen merkte ik al na 10 pagina’s dat ik me verdiepte in het verhaal. Dit komt mede doordat het boek zéér vlot leest omdat er niet echt moeilijke woorden instaan, en genoeg spannende elementen bevat.

Het verhaal draait grotendeels rond Cameron Wolfe, een tiener die thuis woont samen met zijn zus Sarah en zijn broers Ruben en Steve. Dit zorgt ervoor dat de verhaallijn in het boek relatief makkelijk te begrijpen valt. De personages worden goed voorgesteld zodat de lezer heel het verhaal voor zich kan zien. Er wordt vooral gesproken over de innerlijke kenmerken en de levensomstandigheden van de verschillende personages. Zo staat Steve ervoor bekend dat hij voor niks of niemand terugdeinst, en is Ruben een echte vrouwenversierder. Het hoofdpersonage “Cameron Wolfe” werd voorgesteld als een loser die niks goed kan doen en die altijd in de weg loopt. Hij maakte een moeilijke periode door omdat hij het niet meer kon aanzien hoe zijn broer het ene vriendinnetje na het andere had, terwijl hij zelf zielsgraag ook iemand wou die om hem gaf. Maar wanneer Ruben zijn toenmalige vriendin dumpt, grijpt Cameron zijn kans. Octavia geeft hem de moed de confrontatie aan te gaan met zichzelf. Natuurlijk draait niet heel het verhaal rond deze 4 personages, er komen ook enkele nevenfiguren aan bod zoals de vader of Octavia, de vriendin van Ruben, die niet echt een belangrijke rol hebben in het verhaal.

Het verhaal speelt zich grotendeels af in en rond “Hurstville”, het stadje dicht bij het centraal station waar het gezin woonde. Het leek me een “minder welstellende buurt” om het zo te zeggen.

Wat me wel direct opviel was dat er zich soms rare momenten afspeelden in het boek. Zo liet Cameron verschillende keren de hond uit van de buren, terwijl dat er nergens in het boek verteld wordt waarom. Ook waren er verscheidene momenten waarop Cameron in z’n eentje naar het huis zat te staren van Stephanie, het meisje waarop hij verliefd was. Dit vond ik maar een rare gewoonte.

Kortom, het is een goede roman met een goede verhaallijn waarin je jezelf snel gaat verdiepen, maar je blijft wel met enkele vragen zitten over bepaalde scènes. Het is ook zeer geschikt voor mensen die denken dat ze niet graag lezen, of dat lezen saai is, want dit boek is allesbehalve saai. Eens je begint wil je blijven verder lezen.

Het is een mooi boek om te lezen. Iedereen die graag boeken leest over liefde, dan raad ik jullie deze aan! Het is een verhaal waar je je kunt in herkennen. Ik ben blij dat ik het gelezen heb!

Het boek is het derde boek uit een reeks, maar je kan het boek perfect volgen zonder de vorige gelezen te hebben.Ik vond op sommige momenten leuk, maar op andere momenten heel saai. Na elk hoofdstuk staat er namelijk een klein gedichtje, waarin de protagonist zijn gevoelens beschrijft. Meestal gaat dat over de gebeurtenissen die in het vorige hoofdstuk zijn gebeurt. Het boek staat op deze site bij de categorieën 'Moeilijke situaties' en 'Lach eens met een boek', maar ik vind het boek helemaal niet grappig. Het past wel in de eerste categorie die ik noemde, omdat je merkt dat de hoofdrolspeler door een moeilijke periode gaat. Hij wil namelijk al heel lang een vriendinnetje en uiteindelijk krijgt hij er ook een.
Het boek is ook zeer makkelijk om te lezen, omdat er geen moeilijke woorden in staan en er zijn ook geen moeilijke zinconstructies in het boek.
Toch vind ik dat het een raar boek is, omdat er veel gebeurtenissen in komen, die eigenlijk geen verbanden met elkaar hebben. Zo laat Cameron, de hoofdrolspeler, vaak de hond uit van de buren, maar eigenlijk heeft dat geen meerwaarde aan het verhaal denk ik.