Want ik raakte de hemel aan
Het Kikuyu-volk leeft primitief. Alleen de tovenaar heeft een computer. Alleen hij kan lezen en schrijven. Op een dag vraag het meisje Kamari of zij ook mag leren lezen. Maar meisjes zijn er om voor hun man en kinderen te zorgen. Kamari zet door en leert zichzelf lezen. Hiermee overschrijdt ze grenzen. Ze moet gestraft worden. Kamari besluit zelf te beslissen over haar leven.
Volkeren die niet kunnen lezen en schrijven? Waar meisjes dienen om kinderen te krijgen en hun man te plezieren? Ze bestaan nog!
Dat de meisjes niet altijd kiezen voor hun bestaan en af en toe in opstand komen, lees je in dit boek. Het is een ontnuchterend verhaal, en één om woedend en verdrietig van te worden. Net daarom moet je het lezen.
Lees een stukje
'Zijn het kwade tekens dan?' vroeg ze.
'Nee,' zei ik. 'Het zijn geen kwade tekens. Ze hebben gewoon geen betekenis voor de Kikuyu. Het zijn de tekens van de blanke.'
Ze gaf het boek aan mij. 'Wilt u een van die tekens voorlezen?'
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
De zon is ook een ster
De pigmentroute
De geheimzinnige sleutel
Misschien morgen...
Dagboek van een halve indiaan
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.