Verlaten oorden : de natuur na de mens
Optimisten die hun licht laten schijnen over de impact van de mens op de natuur, vertellen over verkleinde voetafdrukken, nationale parken, of de terugkeer van de wolf. Pessimisten – of waren het realisten? – roepen al gauw doembeelden op van vervuiling, verdrukking of verwoesting.
Cal Flyn doet geen van beide. In “Verlaten oorden” neemt ze je mee naar vervallen industrieterreinen, beklemmende niemandslanden, woekerende botanische tuinen, en zelfs naar vulkanische en nucleaire exclusiezones. Daar geeft ze haar ogen en oren de kost, en onderzoekt ze met open geest hoe de natuur zich uit de slag trekt.
Haar toon is nu eens wetenschappelijk en objectief, dan weer poëtisch en betrokken. Haar conclusies zijn vaak al net zo verrassend als haar schrijfstijl. Lees, en voel de hoop (opnieuw?) ontluiken.
Lees een stukje
Overal waar ik heb gekeken, waar ik geweest ben – op verwrongen, kapotte plekken, geplunderd en desolaat, vervuild en vergiftigd – zag ik uit de restanten van het oude nieuw leven opkomen, leven dat door de onverzettelijkheid ervan des te merkwaardiger en waardevoller is.
Ja, dit is een gecorrumpeerde wereld, een wereld die al lang van zijn voetstuk is gevallen, maar het is ook een wereld die weet wat leven is. Hij heeft een groot vermogen om te herstellen, voor wederopstanding, voor – een soort van – vergeving, als we hem maar de ruimte geven om dat te doen.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Wat andere lezers vinden
top