Thornhill
In Thornhill combineert de Britse illustratrice Pam Smy woord en beeld om het verhaal van twee tienermeisjes te vertellen. Maart 2017. Ella is pas verhuisd en raakt volledig in de ban van het vervallen weeshuis Thornhill. In de tuin vindt ze poppenhoofden en marionetten. Het blijken overblijfselen van Mary’s verzameling. Wanneer Ella de poppen en marionetten schildert en bewerkt, ontstaat een communicatie tussen de eenzame meisjes. Ella verdiept zich volledig in het verlaten weeshuis, en dat heeft verstrekkende gevolgen…
Dit boek roept een macabere sfeer op, in woord en beeld. Spinnenwebben, vluchten kraaien en zwarte katten bevolken de pagina’s. Tal van vooruitwijzingen – let goed op de krantenartikels in de prenten! – geven bijkomende informatie over Ella en Mary. Het gejaagde vertelritme verhoogt de spanning nog. Een psychologische thriller zoals je er nog nooit een zag en las!
Lees een stukje
Ik wist dat het te mooi was om lang te duren. Ze is terug. Zonder dat ik het zag, wist ik het. Haar lach schalde door het trappenhuis, er klonk gebonk op alle deuren in de gang naar haar kamer. Ik werd ijskoud bij die geluiden. Er liep een rilling over mijn rug terwijl het oude gevoel van paniek tot in mijn merg doordrong.
Ik kan het niet geloven.
Wat moet ik doen?
Luister een stukje
Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Coraline
De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine
Little Black Spiders
Moemin
Het Noorderlicht
Wat andere lezers vinden
Heel leuk boek! Super om vlug te even te lezen.
Dit boek vond ik echt heel mooi ! Hoe de prentjes samenkomen met de tekst uit het boek vind ik het leukst. En het verhaal zelf is echt super! Ik raad dit zeker aan.
Ik heb dit boek gekozen omdat er heel veel prentjes zijn. Ik heb het boek graag gelezen omdat er bijna altijd prentjes waren.
Echt goed!!
👌
super goed boek zou het aanraden
Dit boek heeft veel tekeningen en dagboek fragmenten. Dit leest het heel makkelijk. Het dagboek speelt zich af in de jaren tachtig. En de tekeningen in 2017. Het is een beetje spooky. En het verhaal vooral zielig.