Spiegeljongen
Armeluiszoon Adrian en schilder Vincent zijn minnaars geweest. Maar Vincent heeft Adrian weggestuurd uit angst voor de reactie van zijn familie en trouwt met Octavia. Dat is niet naar de zin van Adrian: hij wil wraak.
Spiegeljongen is het derde deel in de trilogie De groene bloem, over het leven van Adrian in het Londen van begin 19de eeuw. Maar je kan het evengoed los van de twee eerste delen lezen. Met Adrian dwaal je door de achterbuurten van Londen en leer je de kunstenaarskringen van toen kennen. Je denkt mee over zijn keuzes en over de schijnheilige morele opvattingen in zijn familie en in de hogere kringen. Sommige figuren in het boek hebben echt bestaan (zoals Oscar Wilde), andere zijn verzonnen.
Lees een stukje
‘Maar ik voel niets meer. Ik hield zo veel van hem, zus, en nu voel ik niets meer.’
Beladen en zwaar viel het woord tussen ons. Vijf loden letters: hield. Dat een man van mij gehouden had, wist de familie al. Dat ik ook van hem had gehouden, moesten ze vermoed hebben. Ze hadden het alleen liever niet zeker willen weten.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Kersenbloed
Wolfsroedel
Een groene bloem: trilogie
Vlam
Duivelskruid
Wat andere lezers vinden
Ik moet toegeven dat ik dit boek niet heb uitgelezen. Ik verloor mijn interesse in de serie en het boek moest terug naar de bib...
De vorige twee delen van de serie heb ik wel verslonden, maar dit was er waarschijnlijk wat te veel aan...
Fan als ik was van de reeks, was ik door het dolle heen toen ik het laatste deel van de trilogie bemachtigde.
Dit boek gaat verder waar het vorige stopte: met Adrian die wraak wil nemen op Vincent. Dit doet hij wel op erg bizarre, vreemde manieren. Het boek vond ik daarom in het eerste deel eerder bevreemdend en soms wat potsierlijk. Er komen ook heel wat personages terug die we al even niet meer gezien hadden, wat het verhaal soms wat gecompliceerd maakte.
Maar wat ik uiteindelijk toch heel sterk vond, was de afloop van de trilogie. Je zou verwachten dat het toch weer goed komt, dat Adrian en Vincent weer samen komen. Zo'n cliché happy end wordt het niet. Adrian leert doorheen zijn liefdesverdriet zichzelf beter kennen. Deze ontwikkeling vond ik erg mooi en boeiend om te lezen en uiteindelijk slaagt Adrian er toch in om verder te gaan met zijn leven (dat klinkt stom en cliché als je dat zo ziet, maar ik wil de afloop hier niet helemaal verklappen). Ook intrigerend vond ik het contrast tussen Vincent en Adrian; hoe zij allebei op een heel andere manier in het leven staan.
Na het lezen van dit boek had ik dat zeldzame gevoel dat ik een beetje "wijzer" was geworden, dat het boek me iets gegeven had. Even doorlezen dus bij de vreemde passages, want het is de moeite zeker waard!