
Mist in mijn hoofd
Berte voelt zich vreemd in haar vel, net als de dementerende Elsa. Bij Berta is dat te wijten aan de vlinders is haar buik, want ze is voor het eerst verliefd. Elsa herinnert zich haar eerste liefde dan weer alsof ze gisteren nog in elkaars armen lagen. Maar haar Engelse matroos verdween meer dan een halve eeuw geleden uit haar leven.
Terwijl haar leeftijdsgenootjes de zomer vieren, brengt Berte haar dagen door in het rusthuis. Daar ontmoet ze Elsa. En zo krijgt het verhaal van de jonge vrouw én dat van de bejaarde vrouw een wel heel bijzondere wending.
Wat er zich in het hoofd van dementerende mensen afspeelt, kan je je misschien moeilijk voorstellen. Maar over puberende meisjes kan hetzelfde gezegd worden! Berta’s gedachten gaan alle kanten uit, net als de mieren in haar lies, die kriebelen als gek, en net als die van Elsa. Kop noch staart valt eraan te knopen. Tot Berte de tijd neemt om de vrouw en haar verhaal te leren kennen. En de twee meer gemeen hebben dan ze dachten.
Lees een stukje
‘Ik heb fouten gemaakt. Die film speelt zich eindeloos voor mijn ogen af. Ook als ik ze dichtdoe. Maar soms zit mijn kop vol mist.’
Dat snapt Berte wel.
‘En uw ogen vol wolkjes’, flapt ze eruit.
Elsa kijkt haar aan. Voor het eerst lacht ze weer. Het is een gebroken lach.
‘Och kind, is dat zo?’
Berte knikt weer. Elsa wacht.
‘Ik herinner mij liever niet te veel’, zegt ze. ‘Straks word ik nog echt zot.’
Wat andere lezers vinden