Kleine dagen
Bernard Dewulf schrijft korte stukken over zijn leven van alledag. De zoon die voor het eerst met een rapport thuiskomt. De dochter die op hoge hakken door het huis struikelt, als is ze geen 8 maar 18. Hij schrijft over zijn vrouw, over oude mensen in het park... Ook al gebeurt er schijnbaar niets, er gebeurt altijd genoeg voor Bernard Dewulf.
Het geluk zit in de kleine dingen, zoals in deze korte teksten. Dit boek kreeg de Inktaap 2011, de prijs voor het favoriete boek van jongeren uit Vlaanderen, Nederland, Suriname en Curaçao. Eén Inktaap-lezer zei alvast: “Ik kon me goed inleven in de schrijver, ook al heb ik zelf geen kinderen. Ik ben mijn ouders nu denk ik wel wat meer gaan begrijpen.”
Lees een stukje
Een mama, roep ik terwijl we tussen het autogeraas naar huis fietsen, zegt dat je gegroeid bent. Hij kijkt glunderend onder zijn helm vandaan. Dat je stilaan vol hormonen komt. Een schoolbus raast net langs ons heen. Hij heeft mij niet verstaan. Hor-mo-nen, roep ik. Hij knikt. Waar je puistjes van krijgt? roept hij terug. Ik knik.
Luister een stukje
Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Reservoir 13
Het slagveld
Gloei
Bonjour tristesse
De jongen op de berg
Wat andere lezers vinden
'Kleine dagen' van Bernard Dewulf is een boek uit het leven gegrepen.
Het boek geeft weer hoe snel kinderen opgroeien en het huis verlaten. De verteller (Bernard Dewulf) laat je alles zien.
“Hij kijkt naar zijn dagelijkse omgeving: het huis, de kinderen, de vrouw, de tuin, het licht – een kleine wereld waarin soms grote dingen gebeuren, ook waarin soms grootse dingen gebeuren, ook al gebeurt er schijnbaar niets.” Dit citaat laat zien dat Bernard een poëet is in hart en nieren.
Hij gebruikt veel filosofische uitdrukkingen wat je doeet nadenken, maar waardoor er ook een vrije interpretatie is van hetgeen dat je leest. Alledaagse gebeurtenissen komen hier aan bod, wat de inleving bevordert. (waargebeurd verhaal)
Ik raad het boek aan voor iedereen ouder dan 15, zodat ze zien wat je ouders allemaal voor je doen/hebben gedaan en je ze zult respecteren in wat ze doen voor jou. Ook omdat je woordenschat serieus uitbreidt met weinig gebruikte woorden.
Een echte aanrader als het aan mij ligt.