De passievrucht

Ik heb het boek ‘De passievrucht’ gelezen van Karel Glastra Van Loon. Het boek gaat over een man die een kind heeft, maar uiteindelijk ontdekt dat hij eigenlijk niet vruchtbaar is en dat dat dus zijn kind niet kan zijn. Maar zijn vrouw is al dood dus hij kan niet vragen aan haar wie de echte vader is. Waardoor dat hij zelf probeert te achterhalen wie dat dan wel is. Ik heb dit boek gekozen omdat toen ik de inhoud las, was ik al meteen zeer benieuwd hoe het zou aflopen en wie dan wel de echte vader zou zijn.

Het is een leuk boek om te lezen want doorheen het verhaal komen we meer te weten over het verleden van Armin en leer je hem en zijn omgeving kennen. Ik kwam dus steeds nieuwe dingen te weten waardoor het boeiend bleef. Soms vond ik het wel wat ingewikkeld omdat ik soms niet wist of ze nu in het heden bezig waren of in het verleden, maar dat werd uiteindelijk dan wel duidelijk als ik verder las. Daardoor moest ik wel heel aandachtig zijn tijdens het lezen. Ik wou ook steeds verder blijven lezen omdat ik echt wou weten hoe het verhaal afliep. Uiteindelijk was ik eigenlijk wel verbaasd wie de echte vader was want ik had dit helemaal niet zien aankomen.

Desondanks het een interessant boek is en hoewel je echt het einde wil weten en wilt blijven lezen, vind ik wel dat het een langdradig boek is. In het begin komt hij er namelijk al direct achter dat hij niet de vader kan zijn en pas op het einde weten we wie de echte vader is.

Het vertelperspectief van het verhaal is de ‘ik-verteller’. Het hoofdpersonage Armin vertelt het verhaal uit zijn perspectief. Dit vind ik een heel goede keuze want daardoor leven we mee in het leven van Armin en komen we veel te weten.

Voor mijn boekverslag heb ik gekozen voor het boek ‘De Passievrucht’ van Karel Glastra Van Loon. Ik heb dit boek gekozen omdat het zeer hedendaags is. De relatie tussen vader en zoon komt naar voor en hoe een alleenstaande vader zijn kind opvoedt.

Het boek gaat over Armin Minderhout, hij heeft een zoon Bo en hij ontdekt dat hij al levenslang onvruchtbaar is. Hij heeft namelijk het syndroom van Klinefelter. Dit komt hij te weten wanneer hij een vruchtbaarheidsonderzoek doet. Hij wou namelijk een kind met zijn nieuwe vriendin Ellen. Na het onderzoek beseft hij dat het onmogelijk is dat zijn zoon Bo van hem is. Hij wilt weten wie dan wel de vader is. Het vinden van de vader maakte het moeilijk omdat Monika (zijn eerste vrouw) tien jaar geleden is gestorven. Tijdens de zoektocht ontstaat er een ruzie tussen Armin en Bo. Bo kwam thuis met een vriendinnetje, Armin kon dit niet plaatsen. Hij begon te drinken en dat is geëindigd in ruzie. In zijn woeste bui loopt Armin naar het huis van zijn vader waar hij ging opruimen. Tijdens het verhaal sterft de vader van Armin namelijk. Bij het opruimen stoot hij op een briefje waar op staat: “ Ik ben zwanger, M.”. Dit verklaarde alles. Armin gaat naar huis en vertelt aan Bo dat opa zijn vader is en niet hij.

Als literaire bouwsteen heb ik voor het personage Armin gekozen. Hij heeft geen makkelijk leven gehad. Eerst sterft zijn vrouw en blijft hij alleen achter met zijn zoon. Daarna komt hij erachter dat hij onvruchtbaar is en hij dus onmogelijk de vader van Bo kan zijn. Tijdens zijn zoektocht naar de echte vader overlijdt zijn vader. Op het einde van het verhaal komt hij er dan achter dat zijn eigen vader, de vader is van Bo. Ik denk dat dit enorm zwaar is om mee te leven. Ik heb dan ook medelijden met Armin.

Ik vind dit boek zeker een aanrader. Wanneer je dit boek begint te lezen dan wil je echt het vervolg weten. Je kan niet stoppen. Tijdens het verhaal is het een beetje chaotisch door de meerdere flashbacks achter elkaar. Maar als je je hoofd bij het verhaal houdt en nadenkt over wat er gezegd wordt dan is dit te doen. Het is een leuk boek voor mensen die graag realistische verhalen lezen. Een zekere aanrader dus!

Ik heb het boek ‘De Passievrucht’ van Karel Glastra Van Loon gelezen. De korte inhoud van het boek sprak me aan omdat het geen alledaags onderwerp is. Het boek gaat over Armin Minderhout die een zoon, Bo, heeft met zijn ondertussen overleden vrouw Monica. Later ontdekt hij dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is. Hij ontdekt dit doordat hij een kind wil met zijn nieuwe vriendin, Ellen. Het is dus onmogelijk dat hij de vader is van Bo. Daarom gaat hij op zoek naar de echte vader van Bo.
Zelf zou ik het boek geen tweede maal lezen. Ik vind het boek chaotisch opgebouwd omwille van de vele flashbacks die gebruikt worden. Ik vond het boek moeilijk om lezen omdat er veel gebruik wordt gemaakt van filosofische denkwijzen, citaten en wetenschappelijke theorieën. Daarnaast zijn er veel verwijzingen naar andere teksten vb. Bijbelteksten, titels van liedjes, personen, herinneringen. Op het einde van het boek bleef ik ook met een aantal vragen achter vb. de ontrouw van Armin.
Het boek is een aanrader voor mensen die deze vorm van schrijven leuk vinden.
De zoektocht naar de echte vader van Bo wekt heel wat spanning op doordat Armin mensen opzoekt waarvan hij vermoedt dat ze weten wie de echte vader van Bo is. Zo gaat hij langs bij de huisarts van Monica, Robbert Hubeek en bij Anke Neerinckx, de vrouw van Niko, een voormalig collega van Monica. Bij Anke doet hij zich voor als iemand anders namelijk Erik Aldenbos om zijn identiteit niet te verraden.
In het boek worden heel wat zaken geschreven die voor mij niet relevant leken in de zoektocht naar de echte vader. Daardoor vind ik het boek te langdradig. Het was uiteindelijk een heel erg uitgebreid verhaal om de echte vader te vinden. De ontknoping van het boek vond ik verrassend maar vergezocht.
Wat het boek gemakkelijker om lezen maakte , was het aantal personages. Er zijn niet veel personages waardoor ik het overzicht kon behouden.
Ik heb geen spijt dat ik het boek heb gelezen want al bij al was het een spannend onverwacht einde. Echter de weg naar de ontknoping was voor mij ingewikkeld en verwarrend.

De passievrucht van Karel Glastra van Loon was in één woord GE-WEL-DIG! Het is een meeslepend verhaal over een man die, ondanks hij zijn gehele leven onvruchtbaar is, toch een zoon heeft. Dit komt hij te weten als hij een vruchtbaarheidsonderzoek ondergaat voor zijn tweede vrouw. Hij kampt met honderden vragen, waarvan de meeste onbeantwoord zullen blijven doordat zijn eerste vrouw gestorven is tien jaar geleden.

Het is een zeer gedetailleerd verhaal, dat lichtjes erotisch getint is. Het is een ingewikkeld boek voor personen die moeite hebben met het doorhebben van wanneer het verhaal zich afspeelt. Er wordt namelijk veel terug in de tijd gesprongen. Het is moeilijk om de tijdssprong terug te vinden in de doorlopende tekst, maar eens je aanvoelt dat het een herinnering is, kun je gemakkelijk het verhaal volgen.

Alsook was het ingewikkeld door de wetenschappelijke teksten/feiten die erin voorkwamen. Het is informatief, maar geen informatie die lang zal blijven hangen.

Het verhaal zelf is zeer spannend. Dit komt enerzijds door de erotische gebeurtenissen, maar anderzijds door de opbouwende herinneringen. Ik ervoer het verhaal alsof ieder nieuw hoofdstuk, een nieuwe dag is, waarop een nieuwe gebeurtenis plaatsvindt, die naar een nieuwe herinnering verwijst. De dagen zijn goed opgebouwd, hoe verder je ging in het verhaal, hoe meer de puzzelstukjes samenvallen. Af en toe zijn er details die niet van belang zijn, maar die het verhaal wel boeiend maken. Zo werden de relaties tussen de personages enorm duidelijk. Dit maakte het eenvoudiger om je in de situatie in te leven.

Ik moet toegeven dat ik best gechoqueerd was door het einde van het verhaal. Het was alles behalve wat je zou verwachten. Een echte aanrader dus!

Ik werd zeker aangesproken bij de korte inhoud van dit boek dus ben ik het wel beginnen lezen. Het sprak me wel aan omdat ik dacht dat er wel romance, bedrog en spanning in ging zitten. Wanneer ik begon te lezen zat het nog al raar in elkaar maar raakte er uiteindelijk wel aan uit, na dit lastig stukje las het boek wel zeer gemakkelijk. Ik bleef lezen tot ik het antwoord ook wist.
Van personages vond ik het maar wat simpel maar wel gemakkelijk want het waren er niet zo heel veel, ze waren ook duidelijk te onderscheiden van elkaar. Ik had wel veel medelijden met Armin, eerst zijn vrouw verliezen, daarna te horen krijgen dat hij niet vruchtbaar is dus ook geen kinderen kan krijgen met Ellen maar dan nog het ergst van allemaal dat hij de vader niet is van Bo.
De spanning zat er zeker ook in het verhaal, soms was het dan wat minder maar uiteindelijk vond ik het goed. Vond dit zeker het geval omdat ik ook benieuwd was wie het was en ik stelde mij ook in zijn plaats om te weten wat hij precies voelde. Het zal nog altijd niet dezelfde gevoelens zijn die je voelt maar je probeert het te begrijpen.
Het thema sprak mij ook wel aan omdat ik een sterke band heb met mijn papa en na dit boek te lezen vind ik het wel jammer dat je ook zo een gevoel hebt van is dit je echte vader wel maar daar twijfel ik niet aan. Soms raakte ik wat verveeld omdat hij steeds bezig was met de echte vader te zoeken , voor mij mocht hij iets minder mannen onder de loep gehouden hebben en dan zou misschien nog meer spanning in het verhaal gebleven zijn. Na dat het uitkwam dat het zijn vader was vond ik dat wat minder realistischer. Ellen zei dat Monika hem doodgraag zag maar er is meermaals gezegd geweest dat zij andere mannen ook leuk vond.
Ik heb niet zoveel negatieve commentaar op dit boek te zeggen en vind het zeker een aanrader voor personen die van spanningen en raadsels houden.

Ik heb het boek ‘De passievrucht’ gelezen omdat de titel mij enorm aansprak. Normaal gezien ben ik iemand die niet graag dikke boeken leest, maar deze keer werd ik vlug door het verhaal meegenomen door de boeiende thema’s zoals vader en zoon relatie, ontrouw, eenoudergezin, … daardoor las ik het in een paar dagen uit.

Het is een spannend boek omdat er onverwachtse wendingen aanbod komen en het is geschreven in de belevende ik-vorm. Het is dan ook een realistisch verhaal. Het verhaal begint met een vruchtbaarheidsonderzoek, want Armin de protagonist en Ellen willen samen een kindje, maar dat lukt helaas niet. Uit de test komt dan ook schokkend nieuws . Het blijkt dat Armin permanent en definitief onvruchtbaar is. Hij lijdt namelijk aan het syndroom van Klinefelter. Dit was al slecht nieuws, maar wat hem nog droeviger maakte is dat Armin dacht dat hij een zoon had, Bo.

Bo kreeg hij samen met Monika, maar toen Bo drie jaar was overleed Monika aan een hersenvliesontsteking. Zo Armin ontdekte dat Bo zijn zoon niet is, besloot hij op zoek te gaan naar de echte vader. Daarom is het ook een spannend boek, want je gaat samen met hem opzoek naar de biologische vader van Bo. Dat hij de biologische vader niet is, verteld hij niet aan Bo. Tijdens de zoektocht gebruikt de schrijver flashbacks en zo leren we het verleden van Armin kennen. Het verhaal is dus niet chronologisch geschreven, maar dat stoort niet.
Tijdens de zoektocht komen er nog droevige gebeurtenissen aanbod zoals het overlijden van Armins vader. Naar het einde van het verhaal komt er een conflict tussen Armin en Bo. Dat kwam omdat Bo een meisje had leren kennen en dat maakte Armin in de war. Hij begon te drinken en zo ontstond er een ruzie. Nadien schreeuwde Armin dat Bo zijn zoon niet is. Eenmaal thuis ontloopt Armin, Bo en Ellen. Armin gaat naar het huis van zijn vader om op te ruimen. Hier stuit hij op een briefje van de hand van Monika, gericht aan zijn vader. ‘Ik ben zwanger. M.’ Armin beseft meteen wat dit betekent. Wanneer hij weer thuis komt blijkt Bo een brief gekregen te hebben van Ellen, ook van de hand van Monika. Hierin legt ze Bo uit dat opa eigenlijk zijn vader is. Voor Armin en ook voor Bo begint een moeilijke periode om deze informatie te verwerken.

Dit is een korte samenvatting hoe het boek in elkaar zit. Ik vind het een echte aanrader, misschien één klein minpuntje. Tijdens het verhaal worden heel veel dingen tussen haakjes gezet en soms stoort het een beetje. Hou je van een spannend verhaal? Lees dan snel dit boek!

Prachtig boek!! Het doet je nadenken en dit boek leg je niet meer weg!!

Ik vond dit een prachtig boek dat ik graag heb gelezen.
Persoonlijk vind ik dat het prachtig is geschreven en het onderwerp is zeer hedendaags: wat gaat er in een mens om als hij weet dat je kind toch niet je kind is? Het is een thema waarover niet snel iemand een boek zou over schrijven en het is zeker niet simpel om over te schrijven.
In heel het boek is er een spannend element want je komt steeds meer te weten over de personages en dat is een van de redenen dat je het boek maar blijft lezen eenmaal je er aan begonnen bent.
Het is echt een prachtig verhaal waar ik me goed kon inleven in de personages wat het boek nog realistischer maakt
Het verhaal gaat over het "nu" maar naarmate Armin zijn zoektocht naar de echt vader van zijn zoon doorzet zijn er flashbacks over zijn vrouw Monica( de moeder van Bo)die gestorven is, over hun relatie, zijn gevoelens en alles wat ze samen hebben meegemaakt
Het verhaal word verteld door de ik-persoon die Armin is, hij verteld alles hoe hij de dingen beleefd heeft
Ik vind het prachtig hoe Karel Glastra Van Loon de relaties tussen de personen voelbaar maakt, Armin-Bo, Armin-Ellen (zijn huidige vriendin), Ellen-Bo, Armin-Dees (zijn beste vriend) In het hele verhaal worden er ook voor mij nutteloze feiten verteld door Armin hierdoor word het soms moeilijk om te volgen maar ik raad iedereen aan om het boek te lezen

Het boek De Passievrucht is een boek dat je van het begin af aan doet meeleven met het hoofdpersonage (Armin Minderhout). De eerste scène onderweg naar het ziekenhuis doet je al nadenken over Armin zijn toch wel bijzondere gedachtegang. En zo gaat het boek ook verder. Het verhaal gaat vooral over het leven van Armin. De dood van zijn vrouw Monika. Zijn zoektocht naar de biologische vader van Bo, zijn zoon. Zijn vriendin Ellen en hij hebben een vruchtbaarheidstest gedaan waaruit bleek dat Ellen onvruchtbaar is. Daaruit constateerde Armin dat zijn zoon niet van hem kon zijn. Het verhaal wordt dus ook verteld vanuit het standpunt van Armin, die emotioneel vrij instabiel is door de gebeurtenissen die beschreven worden in het verhaal. Dankzij de opeenvolging van onfortuinlijke omstandigheden, raakt Armin in een depressie en grijpt naar de drank. Hier sleurt hij Bo mee in door 's nachts door de straten van Amsterdam te lopen met hem op zijn rug. Armin gaat ondertussen ook op onderzoek uit om de echte vader van Bo te vinden, waarbij hij verschillende ‘verdachten’ ontmoet. Hij ontdekt dat Niko Beerinkcx ook een kind heeft die Bo noemt. Hierdoor is Armin ervan overtuigd dat Nico de biologische vader van Bo is. Door de raad van Ellen beslist hij Nico daar niet mee te confronteren. Na een ruzie met Ellen beslist Armin om met Bo naar Ameland te gaan voor een weekend. Tijdens dat weekend valt Bo voor een meisje daar, ze belanden samen in bed. Armin weet niet hoe hij hierme moet omgaan en begint daarom maar te drinken. Dit loopt uit de hand waardoor Bo en Armin ruzie krijgen en Armin uit woede schreeuwt dat Bo zijn zoon niet is. Als ze thuis zijn, en Armin is het huis van zijn vader aan het opruimen vindt hij een briefje van Monika: “Ik ben zwanger.” Armin weet direct wat er aan de hand is en haast zich naar huis, waar Bo ook en brief gekregen heef van Ellen, geschreven door Monika. In de brief staat dat de opa van Bo eigenlijk zijn biologische vader is. Wat een echte schok is voor Armin en Bo.
Het verhaal is bijzonder mooi en meelevend verteld. Je kan je heel goed inleven in de situatie van het gezin. De personages zijn goed vertolkt en de motieven worden meesterlijk verwerkt in het verhaal. Er worden echter wel een aantal seksscènes gedetailleerd beschreven, dus gevoelige lezers worden aangeraden dit over te slaan.

Het boek begint simpel met een "vader" die te weten komt dat hij onvruchtbaar is maar dit kan niet want hij heeft een zoon. Dus moet zijn vriendin vreemd gegaan zijn en hij besluit op zoek te gaan naar de echte vader van zijn kind.Inmiddels was de vrouw in kwestie al 10 jaar overleden nadat hij dit zware nieuws te weten kwam. Dit is op zich een zeer goed verhaal en hoe verder in het boek hoe meer je te weten komt over wie het zou kunnen zijn. Soms wordt je op een dwaalspoor gezet waardoor het continu spannend blijft, je wil echt gewoon blijven doorlezen.Voor mensen die een soort van gelijkaardige situatie hebben meegemaakt kan dit boek met momenten zeer zwaar op de maag vallen.Hoe zou je zelf zijn als je na 10 jaar te weten komt dat je zoon niet echt je zoon is maar een kind van iemand anders die met je vriendin in bed is gedoken. Aldus het boek neemt een aantal rare wendingen de grootste wending zit hem in het einde van het boek waar de grote ontdekking gedaan wordt wie de eigenlijke vader is vader is van het kind, ik had deze wending persoonlijk zelf niet verwacht. Wie het is laat ik aan de lezers van het boek over, dit ga ik niet verklappen in deze recentie. Om nu wat meer in te gaan op het hoofdpersonage, ikzelf vind dat het soms wat overbodig is over hoe hij ingaat op natuur en tal van ziekten, oké hij is een redacteur van een wetenschappelijk blad maar dit vind ik persoonlijk genoeg . Het is dus jammer dat de schrijver er dan nog naar mijn mening veel nutteloze weetjes in steekt over: evolutieleer, planten en dieren, de mens zelf, ... . om nu te komen tot een eindconclusie, het is een aangenaam en sentimenteel boek maar voor mij mogen ze alle nutteloze weetjes er van tussen halen.

“De passievrucht” is een boek dat ik graag gelezen heb. Het boek gaat over verschillende aspecten dat jongeren enorm aanspreken. Het gaat over liefde, maar ook over bedrog. Over het onwetende en over haat voor dit onwetende. Ook gaat het boek over de relatie tussen vader en zoon en dit op twee manieren. Ten eerste heb je de relatie tussen het hoofdpersonage en zijn vader, maar ook de relatie tussen het hoofdpersonage en zijn zoon.

Het is een spannend boek dat de lezer blijft aansporen om verder te lezen. Door de onverwachte wendingen blijft het boek interessant en zoek je mee samen met het hoofdpersonage naar de antwoorden. Het verhaal is in het ik-perspectief geschreven en daardoor lijkt het alsof het hoofdpersonage zijn verhaal en problemen tegen jou verteld. Daardoor kan de lezer zich goed inleven in het verhaal.

Het hoofdpersonage is Armin, een jonge man die na een vruchtbaarheidstest ontdekt dat hij onvruchtbaar is en dit al zijn volledige leven blijkt te zijn. Nochtans heeft Armin een zoon. Plots valt zijn volledige wereld in duigen wanneer blijkt dat Bo, zijn zoon, toch niet zijn zoon is. Het enige probleem is dat hij niet meer aan de mama van Bo kan vragen wie de vader is, want zij is ondertussen al overleden. Ook dit beslaat een groot deel van het verhaal. Tijdens het vertellen en de zoektocht van Armin naar de echte vader van Bo, vertelt hij over Monika (de moeder van Bo) en over andere gebeurtenissen die zich afgespeeld hebben. Zo verteld hij hoe hij Monika heeft leren kennen, hoe hij eraan toe was na haar dood en hoe hij zijn nieuwe vriendin heeft leren kennen en hij vertelt hoe zijn beste vriend Dees hem door dit volledige proces altijd gesteund heeft. Hierdoor heb je een beperkt aantal personages, maar dit stoort niet, want het draait allemaal om Armin.

Het verhaal is zeker een aanrader omdat je het einde totaal niet verwacht. Op een bepaald moment denkt Armin te weten wie de vader is en hij is hier ook zeker van. Plots overlijdt zijn vader en alle puzzelstukjes vallen op zijn plaats wanneer hij een briefje vindt van Monika aan zijn vader. Armin beseft dat niet de persoon die hij beschuldigde als verrader en verwekker van zijn zoon, maar zijn eigen vader de vader is van Bo. Bo blijkt dus niet zijn zoon te zijn, maar zijn halfbroer. Dit is een einde dat niemand zou verwachten en daardoor is dit boek nieuw en verrassend. Soms vond ik het boek wel moeilijk te begrijpen, doordat hij van de hak op de tak springt. Plots zit het hoofdpersonage in het verleden en dan terug in het heden er wordt dus gebruik gemaakt van flashbacks. Ook worden er veel geleerde woorden gebruikt en wetenschappelijke theorieën, maar daar lees je snel en gemakkelijk door.

Ik ben blij dat ik dit boek gekozen heb en zou het zeker aanraden aan lezers die houden van romans, maar met een realistisch verhaal.

Toen ik de boekenlijst bekeek, koos ik er voor om het boek ‘De Passievrucht’ van Karel Glastra van Loon te lezen. Ik hoorde reeds van anderen zeer lovende commentaren over het verhaal waardoor mijn interesse om het boek te lezen gewekt was. Gedurende het volledige boek bleef mijn aandacht behouden waardoor ik het vlot uitlas.

‘De Passievrucht’ is een verhaal met veel spanning, je wil alsmaar verder lezen om het vervolg te weten te komen. Dit komt eerst en vooral door het perspectief waarin het verhaal wordt verteld. Het is geschreven in het ik-perspectief waardoor het makkelijker wordt om je in te leven in de gevoelens en gedachten van Armin, het hoofdpersonage. Je beleeft het verhaal door zijn ogen. Dit vond ik zeer positief omdat je zo meer in het verhaal wordt meegenomen. Op deze manier kon ik me reeds vroeg in het verhaal een beeld vormen over de frustraties die Armin beleefde toen hij te horen kreeg dat hij niet de vader van zijn zoon is. Dit is aan het licht gekomen tijdens een onderzoek waarin bleek dat hij onvruchtbaar was.

Verder vond ik het ook positief dat de auteur vaak een blik op het verleden wierp, dat hij flashbacks in het verhaal verwerkt heeft. Er worden veel tijdssprongen gemaakt in het verhaal maar ik ervoer dit helemaal niet als storend, integendeel. Door te springen in de tijd kom je met mondjesmaat meer te weten over wat er vroeger is gebeurd waardoor je zelf aan het denken wordt gezet over wie de vader van Bo zou kunnen zijn. In deze flashbacks geeft Armin heel duidelijk weer hoe zijn relatie met Monika vroeger was waardoor je beseft hoe hard hij haar mist. Voor mij waren deze flashbacks noodzakelijk om de onderliggende gevoelens van Armin te begrijpen en zo het boek vlot te kunnen lezen.

Bovendien vond ik het ook een tof aspect dat het boek een verrassend einde heeft. Gedurende een aantal hoofdstukken vertelt Armin steeds over het feit dat hij denkt dat een oude vriend van Monika de echte vader is. De auteur is er in geslaagd – door middel van zijn schrijfstijl- om mij zodanig mee te nemen in het verhaal waardoor ik ook echt dacht dat hij de vader was. Dit bleek op het einde van het verhaal toen bleek dat Armins vader de biologische vader was helemaal niet te kloppen.

Samengevat is het boek een echte aanrader voor wie houdt van een meeslepend verhaal waarin men op zoek gaat naar de waarheid. De spanning wordt opgebouwd tot op het einde waardoor het moeilijk is om het boek weg te leggen eens je het begint te lezen.

Ik vind het een super emotioneel boek vanwege het probleem van de vader. Zeker lezen!

‘Passievrucht’, een boek dat ik met plezier heb gelezen. Van begin tot het einde een spannend verhaal over bedrog, liefde, haat, onzekerheid, de dood van een geliefde en de vader-zoonrelatie.

Dit boek is zeker een aanrader naar anderen toe. Men leest de eerste pagina en je kunt niet meer stoppen. Een verhaal met spanning van het begin tot het einde. Tevens kan men het verhaal op een vlot tempo lezen. Persoonlijk is het verhaal niet moeilijk maar moet men bij sommige hoofdstukken even stilstaan. Het verhaal wordt vanuit het ik-perspectief verteld. Dit boek kan men vergelijken met een soort dagboek. Het hoofdpersonage (Armin) vertelt over zijn leven en de gebeurtenissen die er in voorkomen. Hij vertelt hoe hij op zoek gaat naar de echte vader van Bo. Zijn zoon is niet zijn echte zoon aangezien hij een ziekte heeft waarbij hij onvruchtbaar is (dit heeft hij ontdekt bij een DNA-onderzoek). Verder vertelt hij gedetailleerd over de dood van zijn vrouw Monika en hoe hij dit allemaal verwerkt. Armin vertelt over vroeger aan de hand van flashbacks. Hoe verder men in het verhaal gaat, hoe meer flashbacks er aanwezig zijn.

Vervolgens wordt er ook niet overdreven met de personages. Er komen voldoende personages aan bod zodat het verhaal goed begrepen wordt door de lezer. Er is eigenlijk maar één hoofdpersonage en dit is Armin. Het hele boek draait om het leven van hem en dit vind ik zeer positief aan dit verhaal. Dit boek is zeker de moeite waard naar mensen toe die het soms moeilijk hebben met het feit dat er te veel personages in een boek voorkomen. In dit boek kan men op een vlot tempo de personages volgen.

Ik ben zeer blij dat ik dit boek heb gekozen. Ik lees graag boeken waar er spanning in voorkomt en tegelijkertijd ook romantiek. Deze twee genres passen goed bij elkaar om samen één geheel te vormen. De hoeveelheid bladzijden is ook voldoende, soms werden hoofdstukken iets te uitgebreid verteld waardoor het even saai werd. Men pikte de draad terug op bij het volgende hoofdstuk waardoor de zoektocht verder ging naar wie de echte vader van Bo is.
Iets wat ik ook zeer speciaal vond, was dat ik het einde niet had verwacht. Er werd in het boek de hele tijd verteld over een oude vriend van Monika. Dus Armin dacht dat hij de vader was van Bo. Uiteindelijk bleek dat dit de vader van Armin was, een schokkend einde dat ik zeker niet verwachtte. Je hebt sommige verhalen waarbij men het einde kan verwachten, hier was dit dus duidelijk niet zo. Dit vond ik ook zeker een positief punt aan dit verhaal.

Kortom ben ik blij met de keuze van mijn boek. Het is een leuk verhaal waarin voldoende spanningstechnieken in voorkomen.

Het boek 'De passievrucht' is een zeer realistisch, dramatisch, maar toch grappig boek. In het boek wordt op een nog vrij grappige toon het verhaal verteld van een vader die op zoek is naar de echte vader van zijn zoon. Het is een lange zoektocht, met veel potentiële daders. De schrijver laat bij elke verdachte opnieuw geloven dat hij de echte vader is, maar dat is hij dus niet. Doordat het boek heel de tijd rond hetzelfde thema draait, zou je kunnen denken dat het langdradig wordt, maar dit is helemaal niet het geval. In het verhaal komen diverse flashbacks voor, daardoor wordt het elke keer spannender en kom je meer te weten. Eén minpuntje van het boek is dat er vaak extra informatie tussen haakjes wordt vermeld. Deze informatie lijkt me vaak zinloos en maakt het lezen zeker en vast niet vlotter. Voor de rest heb ik enkel positieve punten rond het boek te vermelden. Zo is bijvoorbeeld het einde van het verhaal één grote verrassing. Dit boek is een echte aanrader voor iedereen die van realistische verhalen houdt, zowel naar inhoud als naar schrijfstijl toe.

Het boek 'De passievrucht' is een zeer realistisch, dramatisch, maar toch grappig boek. In het boek wordt op een nog vrij grappige toon het verhaalt verteld van een vader die op zoek is naar de echte vader van zijn zoon. Het is een lange zoektocht, met veel potentiële daders. De schrijver laat bij elke verdachte opnieuw geloven dat hij de echte vader is, maar dat is hij dus niet. Doordat het boek heel de tijd rond hetzelfde thema draait, zou je kunnen denken dat het langdradig wordt, maar dit is helemaal niet het geval. In het verhaal komen diverse flashbacks voor, daardoor wordt het elke keer spannender en kom je meer te weten. Eén minpuntje van het boek is dat er vaak extra informatie tussen haakjes wordt vermeld. Deze informatie lijkt me vaak zinloos en maakt het lezen zeker en vast niet vlotter. Voor de rest heb ik enkel positieve punten rond het boek te vermelden. Zo is bijvoorbeeld het einde van het verhaal één grote verrassing. Dit boek is een echte aanrader voor iedereen die van realistische verhalen houdt, zowel naar inhoud als naar schrijfstijl toe.

Goed boek.

Ik heb voor het boek ‘de passievrucht’ gekozen omdat ik niks anders dan positieve commentaren heb gehoord over dit boek. Ik ben namelijk iemand die niet graag leest en zal dus ook niet snel een dik boek lezen, maar ik ben toch zeer tevreden met mijn keuze. Het spreekt mij vooral aan omdat het een realistisch boek is. Het is een zeer aangrijpend verhaal met steeds verassende wendingen en met een onverwacht einde. Het verhaal gaat dus over Armin en zijn vrouw Monika die een paar jaar geleden is overleden. Met haar heeft Armin een zoon genaamd: Bo. Met zijn 2de vrouw Ellen die een goede vriendin was van Monika wenst hij ook een kind te hebben maar dit zorgt voor problemen. Zo ontdekt Armin dat hij lijdt aan het ’syndroom van Klinefelter’, een aangeboren afwijking van de geslachtschromosomen waardoor zijn sperma geen zaadcellen bevat. Op die manier komt Armin dus te weten dat hij niet de biologische vader van zijn zoon kan zijn. Hij besluit dit te verzwijgen tegen Bo en gaat op zoek naar de werkelijke vader. Dit maakt het boek juist spannend omdat je samen met hem op zoek gaat naar de mogelijke biologische vader. De schrijver maakt gebruik van flashbacks, zo kom je meer te weten over het verleden van Armin. Tijdens een ruzie met Bo heeft Armin verteld dat hij niet de werkelijke vader is. Uiteindelijk komt Armin toevallig te weten wie de biologische vader is van Bo. Later blijkt ook dat Ellen al heel die tijd wist wie de vader was. De niet-chronologische volgorde maakt het boek ook zeer verassend. Eenmaal je begonnen bent met het lezen van het boek, heb je geen zin meer om te stoppen en wil je het onmiddellijk uitlezen. Om te weten wie de biologische vader van Bo is moet je het boek lezen.
Kortom het is een echte aanrader!

Ik had gekozen voor dit boek op aanraden van een vriendin. Ze zei me dat het een mooi boek was en dat het vlot las. Ik ben dan het boek gaan halen in de winkel zodat ik er meteen aan kon beginnen. Nu wil ik even meedelen wat ik er van vond.

Om te beginnen vond ik het een boek dat vlot leest. Omdat er een spanning word opgebouwd vanaf het begin tot het einde. En omdat je zo graag het einde wil weten, kan je niet meer stoppen met lezen.

Ten tweede vond ik het een mooi verhaal. Armin ontdekt dat hij onvruchtbaar is, wat wil zeggen dat hij de vader niet is van zijn zoon. Zijn vrouw Monika is al enkele jaren overleden. Hij gaat op onderzoek, want hij wil koste wat kost te weten komen wie de echte vader is. Hij vraagt Ellen, de beste vriendin van Monika waar hij nu met samen is uit. Ellen meent niets te weten. Maar spreekt ze wel de waarheid? Armin neemt Bo gaan vaak op stap, Bo heeft geen flauw benul wat zich afspeelt. De relatie tussen Armin en Bo wordt mooi weergegeven. Alles draait om Armin, wat hem de protagonist maakt. Ik vind ook dat je je goed in het boek kan inleven, wat ik zeer positief vind. Maar ik vond dat sommige stukken iets te uitgebreid werden verteld. Veel details over bv. wiskundige berekeningen wat niet veel met het verhaal heeft te maken.

Ten slotte vond ik het een leesbaar vertelperspectief. Er word teruggeblikt in de tijd (flashbacks). En er wordt verteld in een ik persoon (de belevende ik). Die ik is Armin. Wat het wel interessant maakt, want in het begin wordt je in het verhaal gesmeten. Maar door terug te blikken in de tijd, kom je steeds verder bij de waarheid. Wat het boek volledig maakt, is dat de waarheid pas op het einde onthuld word, zo blijft het je boeien.

Ik vind het een aanrader om te lezen. Omdat het vlot leest en het een onvoorspelbaar boek is. Het blijft je boeien tot het einde.

Het boek is een aanrader voor al wie graag spanning en drama leest.
Het blijft spannend tot op het einde.
Het bevat wel veel, soms overbodige details wat het moeilijk maakt om verder te lezen.

Meeslepend, spannend boek!

Ik heb de film gezien en het boek gelezen, en ik vind film NOCH boek een aanrader! Niet lezen dus, er bestaan heel wat betere boeken!

Een prachtig verhaal, zeker en vast een aanraden! Het leest als een trein.

Ik vind dit helemaal geen goed boek. Al die overbodige uitleg over bloemen en planten is storend en breekt het verhaal, dat trouwens heel erg sentimenteel is. Nee, niks voor mij!

Het is echt een super goed boek dat je meesleept tot het einde. Je kan het niet meer wegleggen eens je het hebt vastgenomen.