Ik, voor eeuwig
Hoe breng je als veertienjarig rijkeluiszoontje in Parijs je dagen door? In eindeloze verveling, als je het Sacha Winter vraagt. Samen met boezemvriend Augustin gaat hij zich te buiten aan overdreven alcohol-gebruik, snuift en blowt hij en eindigt met steeds andere partners het bed in. Na zo’n turbulent jaar wordt hij van school gestuurd, wat volgens Sacha allemaal Augustins schuld is, want die bracht hem op het slechte pad.
Veel gebeurt er niet in deze spraakmakende roman, maar de dagen gevuld met seks, drugs & rock ‘n roll zijn wel sprankelend en met ironische distantie geschreven. Dat de auteur de zoon is van twee bekende Franse cineasten en Sacha's verhaal dus als (deels fictieve) autobiografie gelezen kan worden, zorgde in Frankrijk voor heel wat controverse. In twee maanden ging het boek maar liefst 23.000 keer over de toonbank.
Lees een stukje
In mijn bed doet hij alsof hij televisie kijkt. Hij vertelt over zijn vakantie en stelt vragen over de mijne zonder naar de antwoorden te luisteren. Hij kust me, ik aarzel. Ik zeg: “Ik hoop dat…” Het is lastig de juiste woorden te vinden als je niks meer te zeggen hebt. Ik begin opnieuw: “Ik ben geen opblaaspop, weet je…” Hij antwoordt niet. Ik vraag hem: “Hou je van me?” Hij kijkt naar het plafond en zegt rustig: “Wat denk je?”’
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
De jongen in de gestreepte pyjama
De vriendschap
Vuistslagen
De vliegeraar
Joe Speedboot
Wat andere lezers vinden
Dit boek is best wel rauw. Gaat over drugsgebruik en alchohol. En seksualiteit. Terwijl de hoofdpersoon maar 14 is en hier al mee bezig is. Het word wel zacht geschreven met korte hoofdstukken. Je leest het met plezier terwijl je zelf niet zo bent echt een aanrader voor jongens en meisjes.