Ik denk dat het liefde was
In Parijs werden tot halverwege de 18e eeuw jaarlijks duizenden baby's ten vondeling gelegd. Dieudonné ("godsgeschenk") is er daar één van.
Amper twee dagen oud wordt hij gedropt bij de liefdeloze voedster Annette en haar gezin. Méline, de dochter des huizes, wordt zijn beschermengel.
Zij geeft hem de naam Leon, leeuw. Als Méline doodgaat, besluit de 10-jarige Leon om nooit iemand meer lief te hebben.
Hij loopt weg, gaat naar Parijs en probeert daar te overleven. Hij komt daar zijn onbekende ouders op het spoor.
Een ongewenst kind groeit op tot een getalenteerd schrijver. Zijn het zijn genen of zijn het zijn ervaringen die hem maken tot wat hij is? Deze schitterende historische roman is spannend en meeslepend, maar werpt tegelijkertijd ook filosofische vragen op...
Lees een stukje
'Maar ik wil helemaal niet naar een weeshuis,' zei ik, 'ik wil werk zoeken, en een kamer. Ik kan hard werken, héél hard, als het moet.'
Ik voelde de tranen prikken, maar ze zouden niet rollen, want ik wilde volwassen zijn. Een echte man, die best voor zichzelf kan zorgen.
Ik kon het ook, voor mezelf zorgen. Ik kon het beter dan anderen, Annette had nooit echt voor me gezorgd en de hele weg van Morvan naar Parijs had ik het toch ook gered? Ik kon lezen en schrijven, ik kon zoveel. Ik kon het, ik kon het.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Zijdeman
De jongen op de berg
De Wonderlingen
Grensgangers
De tweeling
Wat andere lezers vinden
Een mooi boek dat me op een verrassende en nog steeds onverklaarbare wijze heeft weten boeien. Het leest erg vlot en ik hou ervan hoe de werkelijkheid een bizar fictioneel gezicht krijgt. Hoewel het sommige gebeurtenissen misschien te toevallig op het juiste moment plaatsvinden.
Prachtig boek,echt de moeite!
In het begin vind ik het wel een beetje saai, maar juist dan moet je doorbijten en dan kan je het boek gewoon niet meer wegleggen! Het is leuk dat er ook wat geschiedenis in zit en dat maakt het nog specialer.
Aanrader dus!
Ik vond het boek erg aangrijpend omdat het zo wordt beschreven dat je je een beeld kan vormen van alle gevoelens van het hoofdpersonage (Leon) en de situaties waarin hij zich bevindt. Je leeft helemaal met hem (en de andere personages) mee.
Ik vind dat hij als “kleine jongen” al erg dapper is voor zijn leeftijd. De reis die hij onderneemt van de Morvan naar Parijs en de dingen die hij op jonge leeftijd doet en wil doen, vind ik heel moedig. Mentaal is hij natuurlijk ook al veel volwassener dan andere kinderen van zijn leeftijd.
Het is een leerrijk boek omdat je van de mentaliteit en dapperheid van die tijd - en dan vooral van mensen van de afkomst van Leon - echt wel veel kan leren.
Het boek heeft natuurlijk ook zijn ontroerende stukken, wanneer Méline sterft bijvoorbeeld of wanneer hij zijn moeder ontmoet. Maar mijn favoriete stuk is wanneer hij bij Claire de liefde vindt die hij daarvoor nooit gekend heeft.
Een heel mooi boek, ik voelde echt mee met de jongen. Ik raad het echt aan want het is zeer mooi geschreven.