
Honingeter
Een jonge vrouw wacht in de luchthaven van Istanbul. Iedere keer mist ze haar expres haar vlucht. Ze wacht, als verdoofd. Een oude bewakingsagent merkt haar op. Hij is gefascineerd door haar gedrag, haar schijnbaar berustende houding. Een zieke piloot mag niet langer vliegen; ook hij dwaalt oneindig rond op de luchthaven. Deze drie personages bewegen langzaam als planeten rond elkaar. Zullen ze ooit vertrekken?
Een fascinerend verhaal over afscheid nemen, eenzaamheid en meertaligheid.
Lees een stukje
Dit hier is een plaats waar mensen smelten als kaarsvet. Waar ze druipend wachten, ineenzakken op de eindeloze rij stoelen aan de terminals. Waar ze ogenblikkelijk stollen wanneer een intercomstem hun vluchtnummer afroept of de zoveelste vertraging aankondigt. Hier haperen de uren, geen mens weet hoelang.
Wat andere lezers vinden