Het konijn op de maan
Omdat zijn Japanse vriendin weer naar haar thuisland vertrekt, gaat Sam gewoon met haar mee. Ze gaan op een klein flatje wonen in Osaka en Sam probeert zijn plaats te vinden in zijn nieuwe omgeving, een stad van felroze lichtreclame, Godzilla, fluitspelende robots en gekke teksten op T-shirts.
De Japanse cultuurshock heel amusant verteld in een dun boekje met de meest flashy boekomslag in jaren, dat is dit boek. En ook wat over de liefde, natuurlijk, en over popcultuur. En links en rechts duiken vermakelijke lijstjes op over bijvoorbeeld:
-namen van Japanse popgroepen waar ik om moet lachen
-kleine dingen die ik geweldig vind aan Japan
-hartverscheurende dingen
-ontmoedigende dingen
Lees een stukje
Ryo had een lastige klant, een Amerikaanse nerd die helemaal hyper was omdat hij in Japan met een echte Japanner over Godzilla stond te praten. De jongeman brak in opgewonden zweten uit toen hij vertelde dat Godzilla volgens hem een meisje was omdat ze in The Son of Godzilla een ei legt. 'Wat eet Godzilla eigenlijk?' wou de nerd toen weten.
'Hoofdzakelijk kapotte televisietoestellen,' antwoordde Ryo bloedserieus. 'Eerst zwart-wittoestellen en daarna kleuren. En vanaf eind jaren tachtig soms ook afgedankte microgolfovens, Atari-computers en Nintendo's.'
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
De stem van Tamar
Chico & Rita
Alles wordt fantastisch!
Moeders van de stilte: Drie vrouwen in een ander land
Hartsvrienden
Wat andere lezers vinden
Ik vond het een leuk boek. Ik raad mensen aan om het boek te lezen. Er zijn wel een paar rare woordjes in het boek, maar voor de rest valt het mee.
Het boek heeft een originele titel die je direct aanspreekt, samen met de mooie en kleurrijke kaft zijn dit de dingen waarom het boek me direct opviel.
Het gaat over een Mechelse jongen, Sam, die hier in België geen hechte familiebanden heeft en daarom met zijn geliefde Midori mee terug naar Japan verhuist.
De schrijver verbleef zelf in Osaka (Japan) toen hij het boek schreef. Hierdoor kan hij alle typische gebruiken en culturele goed uitleggen vanuit de ogen van een westerling. Dit vind ik heel interessant omdat ik me nu een beeld kan vormen van hoe het er aan toe gaat. Vooral de hygiëneregels verrasten me hard.
Er zit niet echt een goed verhaal in en het is geschreven in de vorm van een soort dagboek. Je blijft het echter wel met veel plezier lezen omwille van die cultuurverschillen die als maar duidelijk worden naarmate je in het verhaal vordert.
Hij maakt ook af en toe een lijstje van alle zaken die hij leuk en minder leuk vindt aan Japan, ook de gekste slogans dat hij op voorbijgangers hun T-shirt ziet staan ‘noteert’ hij en geeft hij zijn mening over. Dat zorgt voor een speelse noot in het verhaal.
Het hoofdpersonage wordt een beetje weggedrukt in de Japanse maatschappij en hij denkt dat hij er niet bijhoort. Zijn vriendinnetje is ook een soort van zwart schaap in de familie omdat ze samen is met een vreemdeling en omdat ze af en toe een vrijere mening heeft dan de strenge Japanse maatschappij gewend is.