Een eigen eiland

Name: Een eigen eiland
Author: Esther J. Ending

Esther J. Ending

Leesboeken, Feesten, Gevoelens, Verliefd en liefde, Oorspronkelijk Nederlandstalig, 17 tot 18+ jaar

Marianne groeit in de jaren tachtig op in Ibiza. Haar ouders zijn buiten beeld. Haar vader zit in een Britse cel na een drugsdeal en haar moeder houdt zich op een ander eiland bezig met esoterie en healing. De criminele vrienden van haar vader houden een oogje op Marianne en laten haar in een afgebladderde villa wonen. Met haar moeder heeft ze sporadisch contact. Marianne's leven is waanzinnig, met veel fuiven, seks en drugs. Op een dag wordt ze tegengehouden door de Guardia Civil, de gehate Spaanse politie. Marianne is zo onder de indruk van de jonge politieman dat ze een obsessieve liefde voor hem opvat. Dat kan natuurlijk niet goed gaan.

Esther Ending slaagt er mooi in de sfeer en het tijdsbeeld van Ibiza in de jaren tachtig te vatten, met het contrast tussen de ongerepte natuur en het ongeschonden plattelandsleven, en de fuivende nieuwe inwoners. De losgeslagen Marianne is op zoek naar geborgenheid, structuur en standvastigheid, maar ze houdt zichzelf stevig voor de gek. Terwijl ze een zomer lang feest, drinkt en vrijt, verkruimelen de weinige zekerheden die ze heeft. Dat ze er zo goed als alleen voor staat, maakt het extra wrang. Dit is een boek vol liefde en spanning, gebaseerd op Esther Endings eigen jeugd op het eiland.

Lees een stukje

De Seat reed een rij witte huizen voorbij, een dorp in dat ze herkende als San Juan, supermarkt en wasserette nog dicht, alleen een barkeeper die op de stoep van Fernandito’s stond. Een van de dames riep dat een croissantje wel lekker zou zijn maar Cliff wilde er absoluut niets van weten, hij wees ze op iets aan het einde van de straat ('en niet allemaal tegelijk, alsjeblieft, discreet,alsjeblieft!').
Marianne trok zich op tot raamhoogte en zag op de straathoek een patrouillewagen van de Guardia Civil, een agent achter stuur en de ander op straat, een man van middelbare leeftijd met brede heupen (‘Je ziet het meteen, die is nog vriendjes met Franco geweest,’ zei een van de meisjes), in gesprek met iemand die achter een bestelwagen stond.
Cliff maande de bestuurder door te rijden, want wat heb je aan croissants die toch niet mee de cel in mogen, doorrijden naar Can Curuné of wie kan het schelen waarheen maar beslist niet met vijf kilometer per uur vooruitkruipen alsof dat niet op zou vallen, vier meiden knetterhigh op de achterbank bovendien, en een dashboard vol pillen en poeder…