Duiven vliegen op
Wat doet het met je als je ouders aan de vooravond van de Joegoslavische burgeroorlog besluiten het land te verlaten om in Zwitserland een nieuw leven op te bouwen? Met als pittig detail dat ze jou pas drie jaar later laten overkomen? Wat doet het met je als je ziet hoe je ouders zich kromwerken in hun oerzwitserse restaurant, zonder ooit helemaal aanvaard te worden? Met die vragen worstelt Ildikó.
Zelden werd zo knap verwoord wat het betekent je land te verlaten en ergens anders opnieuw te moeten beginnen. Ildikó, op het einde van het boek puber af, kijkt terug en doet dat in een bijna niet onderbroken stroom gedachten, beelden en anekdotes, die haast zonder adempauze neergepend zijn. Die vorm schrikt misschien eerst af, maar gaandeweg wordt het natuurlijk en vertrouwd. Meer nog: de vorm versterkt het allesoverheersende gevoel van vervreemding en ontheemdheid in dit hard maar belangrijke boek.
De auteur, zelf afkomstig uit de Hongaarse minderheid in Servië, kreeg voor dit boek de Duitse en Zwitserse prijs voor het beste boek van het jaar.
Lees een stukje
ik wil weg uit dit gehalveerde leven, uit dit leven van alledag waarin onze dienstbaarheid ons recht van spreken moet afdwingen, "monddood" schiet me door het hoofd: ik word monddood gemaakt met opmerkingen als: jullie zullen het ooit beter hebben dan wij, wij werken alleen maar zo hard voor jullie, ga zitten zegt moeder op verzoenende toon, zij die me aankijkt met die blik die ik zo goed ken, ogen waarachter iets opdoemt, een eindeloze gang waarin voetstappen weerklinken...
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
De stem van Tamar
Het jaar dat de zigeuners kwamen
De gelukvinder
Bezoekjaren
Twee meisjes
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.