Dik. Lelijk. Wijf : over bodyshaming en zelfbeeld
Denk je dit in: je wil het zwembad binnenlopen. Een groepje jonge mannen staart je aan. Eén van hen zegt luid en duidelijk: “Dik. Lelijk. Wijf”. Dit overkomt de auteur van dit boek. Niet één keer, wel vele keren. En zulke opmerkingen doen iets met jou. Daarover gaat dit boek.
De auteur vertelt heel eerlijk hoe zij zich voelt. Elke dag is een worsteling, want elke dag gapen mensen haar na en krijgt ze bakken opmerkingen te horen. Elke dag is ze moedig genoeg om verder te gaan. Ook al huilt ze thuis urenlang, en verminkt ze ook zichzelf. Je ontdekt in dit boek hoe Anke en heel veel andere mensen lijden, omdat ze telkens te horen krijgen dat ze niet voldoen aan de ‘idealen van schoonheid’ van onze wereld.
Lees een stukje
Ik wil rustig en vrouwelijk en knap en gevat en jong zijn - alle dingen die van vrouwen verwacht worden. Ik pas niet in die vorm, en ik word daarvoor elke dag veroordeeld. Door anderen, maar vooral door mezelf. Ik trek mezelf in twijfel, ik krimp, en begin alle vreselijke dingen die ik te horen krijg ook echt te geloven. Ik moet mijn uiterlijk en persoonlijkheid aanpassen, corrigeren. Mijn kleerkast is mijn vermomming. Ik verdwijn door mij aan te kleden. Verdwijnen is mijn stijl. “Ik weet hoe het met je gaat aan de manier waarop je je kleedt,” vertelde een vriendin mij toen ik nog geen zestien was, een bedenking die mij altijd is bijgebleven omdat het zo accuraat mijn relatie met kledij beschrijft.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.