De sprookjesverteller
De 17-jarige Anna komt uit een welgesteld gezin, speelt dwarsfluit en haalt goede resultaten op school. Heel anders vergaat het klasgenoot Abel Tannatek, ook wel smalend ‘de Poolse straatventer’ genoemd vanwege z’n bijbaantje als drugsdealer. Anna ontdekt echter dat Abel ook een zachte kant heeft; sinds de verdwijning van hun moeder Michelle zorgt Abel voor z’n kleine zusje Micha. Om de complexe werkelijkheid voor Micha te verduidelijken, vertelt Abel haar een sprookje, waarin Micha een hoofdrol speelt. Werkelijkheid en fictie lopen in elkaar over. Wanneer in het verhaal doden vallen, duikt ook in werkelijkheid het eerste lijk op. Anna beseft (te laat?) dat ze Abel eigenlijk niet echt kent …
De sprookjesverteller leest als een geslaagd netwerk van verhalen. Zowel de verliefdheid van Abel en Anna als het cultuursprookje leveren boeiende verhaalstof op. De onmogelijke verliefdheid loopt als een rode draad door het verhaal heen en zet aan het denken over afkomst en thuissituaties. Ondertussen wordt Abels vertelling steeds grimmiger... Wanneer de eerste doden vallen, wordt ‘De sprookjesverteller’ een spannende thriller. Er blijken meerdere potentiële daders rond te lopen. En wat is er echt waar van Abels sprookje?
Lees een stukje
Bloed.
Overal zit bloed. Aan zijn handen, aan haar handen, op zijn shirt, op zijn gezicht, ook de tegels zijn besmeurd met bloederige strepen, op het ronde kleedje zit bloed, het trekt erin, donker, bijna zwart, het kleed was ooit blauw, maar zal nooit meer blauw zijn.
Op het wit van de tegels is het bloed rood. Hij knielt in het bloed. Hij wist niet dat het zo rood is, zo felrood: grote neergevallen, opengebarsten bloeddruppels als klaprozen. Ze zijn mooi, mooi als een lentedag op een zonnige weide, verderop bij het bos… De lente is ver weg. De tegels zijn koud en wit, wit als sneeuw, en het is winter.
Het zal eeuwig winter blijven.
Onzinnige gedachte, waarom zou het altijd winter blijven? Hij moet iets doen, iets tegen het bloed. Een zee van bloed, een rode, eindeloze zee, purperen golven, karmozijnrode schuimkoppen, opspattende kleur.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Wat andere lezers vinden
Het boek was kraakzinnig
ik vind dit echt geen mooi boek, maar wie ben ik om dit te zeggen
Ik vond dit boek echt geweldig, dit is echt een aanrader. Ik heb het in een paar dagen uitgelezen omdat ik het niet kon neerleggen.
Echt mijn lievelingsboek.
Ik vind het echt geweldig! Het verhaal is origineel en bij mij zijn er veel verschillende emoties gekomen tijdens het lezen van dit boek. Super leuk :)