De helaasheid der dingen

Ik heb dit boek gelezen en ben verrast van hoe vlot het was te lezen. Ik had voor het lezen al een stukje van de film gezien en voor het kleine stukje dat ik had gezien sprak het verhaal mij veel aan. Hierdoor ben ik benieuwd geworden naar het boek. Het boek "De helaasheid der dingen" bleek dan ook een topper te zijn. Het verhaal is zeer goed geschreven en is dan ook 100% een aanrader.

Ik had dit boek gekozen omdat ik dacht dat het een leuk boek ging zijn door de moderne kunst op de voorpagina.  Dat trok me wel aan om te lezen, ik las ook de achterkant en ik dacht dat het wel nog een leuk verhaal ging zijn. Het boek gaat over een familie die heel veel drinken op allemaal verschillende café's.  De schrijver is eigenlijk ook het hoofdpersonage in het boek omdat het gaat over zijn familie en al de verhalen die daarmee gebeuren.  Het verhaal verloopt heel chronologisch omdat het verhaal zich afspeelt tussen zijn leestijd van dertien tot dertig.   Ik vond de spanning van het boek niet zo goed omdat er eigenlijk geen spanning in zat.  Er was zo niet echt iets dramatisch, het het was eigenlijk gewoon vertellen wat zijn familie heeft gedaan en voor de rest niet echt iets speciaal.  Om het boek te lezen moet je echt al van Oost-Vlaanderen komen want er komen heel wat dialect woorden in dus dat is soms wel wat moeilijk om te lezen.   Ik vond het boek ook moeilijk om te volgen want hij gebruikt veel aparte woorden en namen van plaatsen of mensen die je dan heel moeilijk onthoud als je wilt verder lezen, als je bijvoorbeeld niet goed meer de naam van het café weet waar ze zitten kan dat echt moeilijk zijn om je nog te kunnen inleven in het boek. Ik snap wel waarom hij de titel heeft gekozen voor het boek omdat er dingen gebeuren waar hij niks aan kan doen en dat het helaas is dat die dingen gebeuren.    Dus ik vind het boek geen aanrader als je niet graag leest omdat het heel langdradig is en altijd over hetzelfde gaat, maar als je dat natuurlijk graag leest dan is dit een boek dat je zal bevallen. 

Hallo iedereen,

Ik heb het boek 'De helaasheid der dingen' van Dimitri Verhulst gekozen omdat ik benieuwd was naar het verhaal door de ongewone omslag van het boek.

De taal die gebruikt werd in het boek sprak me direct aan omdat er in het dialect wordt geschreven bijvoorbeeld het woordje 'spuide' dat braken betekent. Ik zelf spreek ook dialect. Daardoor vond ik het leuk en kon ik het boek redelijk snel uitlezen. De schrijver van het boek draait ook niet bepaalde situaties heen maar zegt waarop het staat en schrijft het ook zo op.

Het verhaal speelt zich het meeste van de tijd af in Reetveerdegem, in zijn huis en de verschillende cafés.

Het verhaal bestaat uit verschillende delen met elk hun eigen verhaal. Het wordt chronologisch verteld. Het verhaal gaat vanaf zijn dertiende tot zijn dertigste. De verschillende delen van de aparte verhalen hangen aan elkaar en dus kan je op het einde van het verhaal voor jezelf een conclusie maken.

De personages die ik het belangrijkste vind in het verhaal zijn ongetwijfeld Dimitri Verhulst en Pierre Verhulst. Een jongen die vanaf dat hij jong was al van vroeg af aan begonnen is met drinken doordat hij vaak in cafés zat met zijn nonkel. Pierre Verhulst is de papa van Dimitri, hij zorgt zo goed mogelijk voor hem maar ik vind eerlijk gezegd niet dat hij een goede vader is voor Dimitri omdat hij hem al van kinds af aan in cafés laat zitten en daar komt nog eens bij dat hij zelf een alcoholverslaving heeft. De plaats waar ze wonen is een bouwval. We hebben ook nog de grootmoeder van Dimitri die hem praktisch heeft opgevoed en ervoor gezorgd heeft dat er toch nog wat goeds van hem is terecht gebracht door hem in een internaat te laten plaatsen.

Het thema van het boek is denk ik een roman tussen vader en zoon en de relatie tussen de twee en de fouten die de zoon overneemt van zijn vader.

De manier waarop het boek is geschreven vind ik echt mooi. Hij heeft geen moeilijke woorden gebruikt waardoor het boek vlot las. Er zitten grappige beschrijvingen van situaties in die echt letterlijk geschreven zijn zoals het is gegaan wat het zeer grappig maakte.

Er komen ook een paar ernstige onderwerpen aanbod zoals armoede en misbruik van alcohol wat me zeer heeft aangegrepen. De vader van Dimitri heeft een alcoholverslaving en zijn zoon was ook goed op weg om een verslaving te krijgen. Dimitri is opgegroeid in armoede. Zijn ouders hadden het niet breed waardoor ze leefden in een huis vol met vocht en ratten en planten die op de trap groeiden. Pas later wist hij wat het is om met geld om te gaan en het daadwerkelijk in handen te hebben.

 Ik vind de titel goed gekozen voor het boek want het gaat over bepaalde zaken waar hij in feite niks aan kan veranderen en het zijn schuld niet is waarom hij zo is geworden want hij heeft niet anders gezien en weet van niet beter.

Het verhaal is vanuit de ik-persoon geschreven. We zien dus alles vanuit de ogen van Dimitri Verhulst. Dit wordt duidelijker naarmate je vordert met het lezen eerder op de laatste hoofdstukken merk je dat hij andere woorden gebruikt en er wordt over euro gepraat wat wijst op een chronologische volgorde van het verleden naar het heden.

Samenvattend kan je zeggen dat het verhaal dus goed in elkaar zit, het is zeer humoristisch. Er zitten ook een paar ernstige zaken in zoals armoede en misbruik van alcohol. De manier waarop het geschreven is kon ik niet beter gedaan hebben, gebruik van makkelijke woorden. Wat ik ook zeer leuk vond was dat de situaties geschreven zijn zoals ze daadwerkelijk gebeurd zijn met veel details. Het verhaal is in chronologische volgorde geschreven wat dus zeer goed is want dan vermijd je verwarring. Het boek heb ik heel snel kunnen uitlezen door het gebruik van makkelijke woorden en niet te lange zinnen plus het gebruik van dialect. Dat vind je niet in elk boek terug dus dat was echt een pluspunt vond ik.

Ik heb het boek nog niet gelezen, maar ben zeer geïnteresseerd in het verhaal en kan niet wachten om erin te vliegen. Ik zag de film voor het eerst toen ik veertien was ben het verhaal nooit meer vergeten. Ik hoop dat het boek ook enkele legendarische momenten bevat en misschien zelfs deze momenten beter verwoord. Het citaat op deze site beloofd alleszins veel goeds.

Ik weet toevallig 100% zeker dat dingen ììdie hierin geschreven staan niet correct zijn, ze zijn gelinkt aan zijn jeugd, maar veel dramatischer en erger gemaakt.
Sommmige belangrijke dingen zijn zelfs gewoon toetevoegd om het boeiender te maken. (Als jongere familie van de schrijver is het wel normaal dat ik hier zeker over ben)

Het boek ‘De helaasheid der dingen’ van Dimitri Verhulst is een echte topper. Ik koos het boek omdat ik jaren geleden de film heb bekeken en de film hilarisch vond. Daardoor was ik wel benieuwd naar het boek. Eerlijk gezegd vind ik het boek evenwaardig aan de film en dus ook een voltreffer. Je beleeft de humor en keiharde realiteit wel op een andere manier omdat je geen beeldfragmenten hebt. Tijdens het lezen van het boek, beleef je de film opnieuw.
Het verhaal is een biografie van de schrijver zijn jeugd in het Vlaamse Reetveerdegem. Dimitri Verhulst schrijft vanuit de ik-personage. Hij vertelt over de marginale belevenissen van zijn familie en beschrijft uitgebreid hoe hij over hen denkt. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld. Het bestaat uit 12 hoofdstukken met elk hun eigen verhaallijn. De verhalen zijn vlot geschreven en zorgen ervoor dat je je goed kan inleven in het leven van Dimitri Verhulst. Ondanks dat het 12 verschillende verhaallijnen zijn, kom je toch in een aantal verhalen nog iets te weten over wat nog onduidelijk was in een vorig verhaal. Zo zijn de verhalen toch min of meer verbonden met elkaar. Het begin van het verhaal gaat over zijn tante Rosie en nichtje Sylvie, die na de dood van zijn grootvader, voor korte tijd terugkeren naar Reetveerdegem. Dimitri wordt opgevoed door zijn grootmoeder. In datzelfde huis wonen ook zijn vader Pierre en zijn drie nonkels Potrel, Herman en Zwaren. Zijn eigen moeder wil hij niet meer zien. Hij noemt ze zelf een hoer. Ze leven in een klein armtierig huisje en zijn fier op de manier waarop ze leven. Dimitri deelt een kamer met nonkel Potrel maar hij kan daar nauwelijks slapen aangezien zijn nonkel steeds meisjes meeneemt naar huis. Zijn vader en nonkels hebben allemaal een drank- en seksprobleem. Ze zijn zeker niet in staat om een jongen op te voeden. Hun belangrijkste tijdverdrijf is zuipen en hun levensmotto is ‘God schiep de dag en wij slepen ons erdoorheen’. De jeugdrechtbank voert regelmatig controles uit op het gezin door iemand van de Dienst Bijzondere Jeugdzorg op bezoek te laten gaan. Het verhaal speelt zich grotendeels af tijdens Dimitri zijn dertiende levensjaar. Op het einde van het verhaal is Dimitri veel ouder en kom je te weten dat hij schrijver is geworden en uiteindelijk dezelfde fout als zijn vader maakt door een kind te verwekken bij een vrouw die hij eigenlijk niet graag ziet.
Ik vind het boek zeker een aanrader voor wie houdt van platte humor maar ook tegen de confronterende harde realiteit van Dimitri’s leven kan.

Voor mijn derde boek dat ik heb moeten lezen, heb ik De helaasheid der dingen gekozen van Dimitri Verhulst. Dit boek is een soort biografie van de auteur waar er fictieve aspecten in verwerkt zijn. Dit boek was mijn keuze doordat ik het een interessante titel vond. Het deed mij speculeren wat de gedachtegang was bij de keuze van deze titel. Na het lezen van het boek was het duidelijker wat de titel betekende, de jeugd van Dimitri was niet rooskleurig. Hiermee bedoel ik dat er dingen zoals marginaliteit, armoede en nog talloze andere dingen in te pas kwamen. Het verhaal was aangrijpend maar na een tijd begon het te vervelen. Er kwam niet echt zoveel vernieuwing in te pas. Hierdoor is het wel makkelijk om mee t e volgen met het verhaal voor een onervaren lezer zoals mezelf. Persoonlijk als ik op voorhand wist dat het boek langdradig ging zijn zou ik een ander boek gelezen hebben. Doordat er soms ander Nederlands wordt gebruikt in het boek zoals vulgaire woorden blijft het toch aangenamer te lezen in plaats van een volledig AN boek. Het boek is niet te abstract van sommige levens van personen in de hedendaagse wereld en dat vind ik wel een positief aspect. Het thema van het boek is moeilijk te omvatten maar ik zou zeggen dat het gaat om alle tegenvallen dat je kan hebben in je jeugd. Het thema is ook rakend omdat het uit de belevende ik wordt verteld, hierdoor worden sommige gebeurtenissen in het boek goed opgevangen door de lezer. Mijn conclusie bij het boek is dat ik het niet aanraad voor mensen die graag veel actie willen in een boek maar voor mensen die graag lezen en die in dezelfde situatie hebben gezeten zoals de auteur. Dit is mijn mening over het boek.

Voor de mediagerichte literatuuropdracht van Nederlands las ik het boek ‘’De helaasheid der dingen’’ van Dimitri Verhulst. Ik heb dit boek gekozen omdat ik de film enkele jaren geleden eens gezien had op tv. Ook de onderwerpen zoals alcohol, armoede, werkloosheid, marginaliteit… spraken mij wel aan in plaats van een standaard boek te lezen waar je al op voorhand weet hoe het zal aflopen. Dit was een boek waarin veel ongewone dingen gebeurden. Ik vind het boek wel goed geschreven. Je voelt dat er persoonlijkheid in zit en sommige stukjes vind ik heel mooi verwoord. Ik heb het boek vrij vlot kunnen lezen, alleen op het einde vond ik het wat langdradig worden. Het verhaal gaat over Dimitri Verhulst dit is het hoofdpersonage en de ik-verteller van het boek. Hij vertelt over zijn leven. In de delen dat hij zelf al volwassen is zijn er soms flashbacks van in zijn jeugd. Hij leeft bij zijn grootmoeder samen met zijn nonkels en zijn vader. Ze zijn vrij arm en de meesten zijn werkloos, soms heeft er eens iemand werk maar dit duurt dan niet lang voor ze ontslaan worden. Elke dag zitten ze op café, waar ze het weinige geld dat ze hebben uitgeven aan bier. Ze komen pas in de vroege uurtjes thuis. De 13- jarige Dimitri vindt het dan ook doodnormaal om mee te gaan ook al moet hij de volgende dag naar school. Zijn punten zijn heel slecht, maar daar lijkt niemand zich iets van aan te trekken. Zijn moeder heeft hij al een lange tijd niet meer gezien, hij is weggelopen van haar toen ze aan zee waren. Zelf noemt Dimitri zijn moeder een hoer. Uiteindelijk gaat de vader van Dimitri, Pierre of ook wel Pie genoemd naar een afkickkliniek en gaat Dimitri op internaat. Op het einde van het boek wordt Dimitri schrijver en maakt hij dezelfde fout als zijn vader, hij maakt een vrouw zwanger die hij niet graag ziet. Hij hoopt zelfs dat het kind dood geboren wordt, maar dat gebeurt niet. Uiteindelijk komt hij toch de vrouw van zijn leven tegen, Nathalie noemt ze. Om de 2 weken ziet hij zijn kindje Joeri, maar dat is zelfs al teveel voor hem. Hij heeft nog weinig contact met zijn nonkels en demente grootmoeder en gaat zelden nog naar het graf van zijn vader.

Voor de mediagerichte literatuuropdracht van Nederlands las ik het boek ‘’De helaasheid der dingen’’ van Dimitri Verhulst. Ik heb dit boek gekozen omdat ik de film enkele jaren geleden eens gezien had op tv. Ook de onderwerpen zoals alcohol, armoede, werkloosheid, marginaliteit… spraken mij wel aan in plaats van een standaard boek te lezen waar je al op voorhand weet hoe het zal aflopen. Dit was een boek waarin veel ongewone dingen gebeurden. Ik vind het boek wel goed geschreven. Je voelt dat er persoonlijkheid in zit en sommige stukjes vind ik heel mooi verwoord. Ik heb het boek vrij vlot kunnen lezen, alleen op het einde vond ik het wat langdradig worden. Het verhaal gaat over Dimitri Verhulst dit is het hoofdpersonage en de ik-verteller van het boek. Hij vertelt over zijn leven. In de delen dat hij zelf al volwassen is zijn er soms flashbacks van in zijn jeugd. Hij leeft bij zijn grootmoeder samen met zijn nonkels en zijn vader. Ze zijn vrij arm en de meesten zijn werkloos, soms heeft er eens iemand werk maar dit duurt dan niet lang voor ze ontslaan worden. Elke dag zitten ze op café, waar ze het weinige geld dat ze hebben uitgeven aan bier. Ze komen pas in de vroege uurtjes thuis. De 13- jarige Dimitri vindt het dan ook doodnormaal om mee te gaan ook al moet hij de volgende dag naar school. Zijn punten zijn heel slecht, maar daar lijkt niemand zich iets van aan te trekken. Zijn moeder heeft hij al een lange tijd niet meer gezien, hij is weggelopen van haar toen ze aan zee waren. Zelf noemt Dimitri zijn moeder een hoer. Uiteindelijk gaat de vader van Dimitri, Pierre of ook wel Pie genoemd naar een afkickkliniek en gaat Dimitri op internaat. Op het einde van het boek wordt Dimitri schrijver en maakt hij dezelfde fout als zijn vader, hij maakt een vrouw zwanger die hij niet graag ziet. Hij hoopt zelfs dat het kind dood geboren wordt, maar dat gebeurt niet. Uiteindelijk komt hij toch de vrouw van zijn leven tegen, Nathalie noemt ze. Om de 2 weken ziet hij zijn kindje Joeri, maar dat is zelfs al teveel voor hem. Hij heeft nog weinig contact met zijn nonkels en demente grootmoeder en gaat zelden nog naar het graf van zijn vader.

De helaasheid der dingen, was het boek dat ik heb gekozen om te lezen voor een schoolopdracht. Ik had al van verschillende mensen gehoord dat De helaasheid der dingen een heel goed boek is, vooral dan de humor.Ik had ook de film al een gezien dus ik wist wel al waar het verhaal overging.Omdat ik de film al gezien had wou ik ook het boek eens lezen.Ik ben heel blij dat ik het gelezen heb want het is echt een goed boek. Het boek leest heel vlot, soms zitten er een aantal moeilijke woorden tussen maar die begreep ik meestal al toen ik een zin verder las.Het boek is heel interessant, het leest heel vlot, en is heel humoristisch. Ik heb bij heel veel stukken eens goed gelachen. Het allermooiste van dit boek vond ik dat de schrijver zijn eigen levensverhaal schreef over zijn jeugd, wat hij allemaal heeft uitgestoken, hoe ze opkomen voor hun familie als er met hen gelachen werd en dit allemaal zonder rond de pot te draaien of de waarheid te veranderen. Ook vond ik dat hij opkwam voor zichzelf, bijvoorbeeld, hij wou op internaat en streefde daarnaar. Dimitri was duidelijk het hoofdpersonage in dit boek, dit komt natuurlijk omdat het zijn eigen levensverhaal is. Er waren wel veel andere personages. Dit waren dan Frank het rijkeluiszoontje, de leerkracht die hem altijd straf bezorgde. Als nevenfiguren waren er natuurlijk de sawasj en Methi het Iranese koppel waarbij de familie Verhulst gaat kijken Roy Orbinson op tv. Het boek is echt een aanrader. Het is een waargebeurd verhaal over hoe het echte leven kan zijn en de lessen die je leert uit gebeurtenissen in je leven.

Ik heb het boek ‘De helaasheid der dingen’ van Dimitri Verhulst gelezen. In het boek schrijft de auteur over zijn kinderjaren. Hij groeit op in een marginale omgeving en zijn familie heeft schulden. De grootmoeder probeert haar kleinzoon op het rechte pad te houden. Dimitri wordt in een pleeggezin geplaatst. Verschillende jaren later is hij volwassen. Af en toe keert hij terug naar zijn geboortedorp om zijn familie te bezoeken. Met dit boek heeft de auteur een zeer knappe prestatie neergezet.

Dimitri Verhulst heeft een heel meeslepend en aangrijpend boek geschreven. Vanaf kleins af aan wilde hij een leven leiden zonder schulden en drankproblemen. De verschillende dingen die de schrijver op zo’n jonge leeftijd had meegemaakt, zullen waarschijnlijk nooit uit zijn geheugen verdwijnen.
Pie Verhulst, de vader van Dimitri, schonk eigenlijk zo goed als geen aandacht aan zijn zoon. Dit vond ik heel erg en soms werd ik hierdoor zelfs een beetje droevig. De jongen heeft eigenlijk geen jeugd gehad. Zijn kindertijd stond gelijk aan problemen. Ook vond ik het moeilijk om me in te leven in het personage omdat ik nog nooit met een dergelijke situatie in aanraking ben geweest.
Gelukkig was de schrijver zeer creatief en heeft hij het verhaal met voldoende humor geschreven. Zo werd het verhaal aangenamer om te lezen. De taal die werd gebruikt, was niet zo moeilijk. Hierdoor las het boek zeer vlot.
Dimitri heeft een aantal fictieve elementen toegevoegd aan het verhaal, maar ondanks dat krijg je een duidelijk beeld van hoe de schrijver zijn jeugd doorbracht. Toch blijft een deel van de inhoud de harde realiteit. We beseffen dit misschien niet altijd, maar sommige families in Vlaanderen zullen zich ook in deze situatie bevinden. In het verhaal zie je dat de manier van leven en de opvoeding van generatie op generatie wordt doorgegeven. Dimitri merkte dat het zeer moeilijk was om uit deze cirkel te stappen.

Volgens mij heeft de auteur een zeer origineel en uniek boek geschreven. Het is een boek waarin drama en humor elkaar afwisselen. Je krijgt een duidelijk beeld van de jeugd van de schrijver. Uit het boek leer je dat het heel moeilijk is om je af te zetten van je familie en een volledig nieuw leven te starten. Dit is het belangrijkste dat me is bijgebleven.

Beste lezers, Voor het vak Nederlands las ik het boek 'De helaasheid der dingen' van Dimitri Verhulst.
De Helaasheid der Dingen gaat over de jeugd van Dimitri, die opgroeide in het fictieve dorpje Reetvegerdem. Hij woont bij zijn vader, zijn nonkels en zijn goedgelovige grootmoeder. Het is een eenvoudige familie die het niet al te breed heeft, maar het is wel een hele hechte familie. Wanneer er iemand ook maar iets overkomt, staat de hele familie klaar voor elkaar. Alle mannen in het huis hebben hun leven verknald en brengen de meeste dagen door in de kroeg. Dimitri gaat vaak met hun mee, ook al is hij minderjarig. Al het geld dat binnen komt, en dat is al niet veel, gaat meteen op aan drank en weddenschappen en er staat dan ook regelmatig een deurwaarder voor de deur. Eigenlijk zien de mannen geen uitweg voor hun problemen en om het toch ‘leuk’ te hebben gaan ze maar naar de kroeg. De vader van Dimitri vindt het op een gegeven moment genoeg en besluit naar een afkickcentrum te gaan. Dit gaat drie maanden goed, totdat hij een weekend op verlof moet, een zware beproeving in een huis waar men zich de hele dag bezighoudt met drank. Dimitri had een moeilijke jeugd, vooral door het overmatig alcoholgebruik van zijn vader, gelukkig is zijn grootmoeder er altijd om hem te steunen en te helpen. Maar wanneer Dimitri naar een internaat wordt overgeplaatst omdat hij niet meer welkom is op zijn school, is dat er allemaal niet meer. Ondanks al het gemis naar de familie, is dit een grote stap naar een beter leven voor de zoon van een vader die enkel berust is op drank. Zijn leven wordt inderdaad ook beter.
In het boek zie je de evolutie van een haast verwaarloosd kind naar een volmaakt volwassen persoon. Uiteindelijk is hij geworden zoals hij wou worden, anders dan zijn familie. hij is nu gelukkig als schrijver met een prachtig gezin.
Op het eerste gezicht leek dit boek wat oppervlakkig: het gaat vooral over drank, seks en nog meer drank. Toch sprak dit boek mij al snel aan door de humor en de manier hoe het verhaal verteld werd. Het is zeer realistisch, je kan je bij alle situaties iets voorstellen. En dat hij van ellende, want eigenlijk maakt de hoofdpersoon alleen ellende mee, iets heel grappigs kan maken door de manier van vertellen. Naast de grappige kant van het boek merkte ik op een gegeven moment dat het eigenlijk ook een heel aangrijpend boek is. De hoofdpersoon heeft eigenlijk geen jeugd, met een alcoholistische vader en een moeder die hem heeft verwaarloosd. Ik kan ook best meeleven met de andere personages want zij zien geen uitweg voor hun problemen.
Uiteindelijk vond ik het een geweldig boek, de grappige manier van vertellen wordt ook nog versterkt door het Belgische taalgebruik en daarnaast is het boek ook aangrijpend. Een echte aanrader!

Ik zit in 5GWW en heb als opdracht gekregen om een beoordeling te schrijven van het boek 'De helaasheid der dingen'. Het boek heeft verschillende onderwerpen, zoals alcoholmisbruik, seksualiteit en huiselijk geweld.<br>
Het boek is soms moeilijk te volgen doordat het allerlei hoofdstukken heeft en ze gaan allemaal over iets anders. Zo krijg ik het gevoel dat ik na een hoofdstuk meer wil weten, hoe het verder afloopt en dat is juist goed aan het boek. Het verveelt niet.<br>
De helaasheid der dingen is verteld door een vertellende-ik. Hierbij is Dimitri het hoofdpersonage.<br>
De taal en uitspraken zijn wat vulgair maar dat maakt het boek interessanter en grappiger. Het is ook zeer realistisch, het kan allemaal in het dagelijks leven voorkomen.<br>
Ik heb de film nog niet gezien, maar na het lezen van dit boek zou ik het me overwegen om dat wel eens naar de film te kijken. Dus zeker en vast een aanrader!

goed boek 2.0

Beste lezers,
Voor het vak Nederlands las ik het boek 'De helaasheid der dingen' van Dimitri Verhulst. In het algemeen vind ik het boek echt een aanrader. Het boek gaat over Dimitri, de hoofdpersonage, die samen woont met zijn grootmoeder, zijn vader (Pierre) en zijn nonkels. Hij leeft in een arm gezin in Reetveerdegem, daar beleeft Dimitri het ene avontuur na het andere. Het boek bevat een hele hoop humor, alcoholmisbruik, seksualiteit en geweld.
Dit boek wordt in de ik-persoon geschreven, zo kon ik me goed inleven in wat er gebeurde, ik werd vanaf het eerste hoofdstuk meegesleurd in het verhaal. Elke gebeurtenis die Dimitri meemaakte wordt gedetailleerd en goed uitgelegd. Zo las het boek vlotter en begreep ik de verhaallijnen ook beter. Doordat er vele details waren en omdat het in de ik-persoon wordt verteld heb je het gevoel dat jezelf Dimitri bent en dat jijzelf al die gebeurtenissen meemaakt.
De helaasheid der dingen bevat ook veel humor, af en toe moest ik er zelf om lachen, vooral in het hoofdstuk ‘Het nieuwe liefje van mijn pa’. Nele Fockedey is iemand van de Dienst Bijzondere Jeugdzorg en kwam kijken naar de omgeving en de omstandigheden waarin Pierre zijn zoon werd opgevoed. De nonkels van Dimitri dachten dat Nele één van de vrouwen was waarmee Pierre naar bed was gegaan. Dit vond ik een grappig stuk omdat Potrel, één van de nonkels van Dimitri, dan een beschrijving moest geven van Nele. De manier waarop Potrel die beschrijving deed werd geschreven in grappig en verrassend taalgebruik.
In de loop van het verhaal komen tijdssprongen voor. Eerst is Dimitri dertien jaar en op het einde van het verhaal is hij rond de 35 jaar oud. In het begin was het verhaal moeilijk om te volgen, toen ik de twaalf hoofdstukken gelezen had wist ik perfect hoe Dimitri zijn leven in elkaar zat. Dimitri heeft door zijn jeugd heeft veel geleerd en meegemaakt en is dan ook helemaal anders geworden dan zijn vader. Het boeide mij om over zijn jeugd te lezen omdat ik het wel pakkend vond hoe Dimitri omging met allerlei emotionele gebeurtenissen.
Persoonlijk lees ik niet zo heel graag, toch ben ik blij dat ik dit boek gelezen heb. De titel was mij niet helemaal vreemd, de kaft van het boek trok mij minder aan, ik wist niet onmiddellijk wat ik mij daarbij moest voorstellen . Het feit dat de auteur over jeugd en familie schreef trok mij wel aan. De familie van Dimitri is wel helemaal anders dan wat ik mij voorstel van een familie, toch was het tof om zoiets te lezen. Het boek heb ik wel vlotjes uitgelezen, de taalhumor in het verhaal vond ik super. ‘De helaasheid der dingen’ vind ik toch wel een aanrader.

Voor mijn literatuurportfolio heb ik het boek "De helaasheid der dingen" gekozen van Dimitri Verhulst vooral omdat ik de film ook al gezien had. Hoewel ik al vaak gehoord heb dat de film beter was dan het boek, had ik het boek toch redelijk snel uitgelezen. Het is zeker geen dik boek en het is luchtig om te lezen vooral omdat er veel humor aan te pas komt, dialecten en verschillende grappige anekdotes. Maar niet alles in het boek is rozengeur en maneschijn, het is vaak ook harde realiteit. De thema's puberteit, alcoholgebruik, seksualiteit en geweld komen allemaal aan bod.

Dimitri maakt een moeilijke jeugd door vooral door het overmatig alcoholgebruik van zijn vader, gelukkig is zijn grootmoeder er altijd om hem te steunen en te helpen. Maar op een bepaald moment komt daar een eind aan omdat Dimitri door een sociaal werkster van zijn familie wordt gescheiden en in een internaat wordt geplaatst. Wanneer Dimitri volwassen is krijgt hij samen met zijn vriendin een zoon die net als zichzelf ongewenst is. Of hij in hetzelfde ongeluk zal lopen als zijn vader is dan maar de vraag …

Door deze harde realistische gebeurtenissen leef je je helemaal in in Dimitri's wereld, voor je het weet zit je al aan de laatste bladzijde van het boek. Ik had het boek dan ook in twee dagen uitgelezen.

Het vertelperspectief van deze roman is het ik-perspectief omdat Dimitri Verhulst alles verteld vanuit zijn eigen standpunt en belevingen. Het is een soort van autobiografie over Dimitri zijn leven omdat hij in het verhaal ook opgroeit, daardoor maakt hij gebruik van tijdssprongen die soms niet zo goed mee te volgen waren. In het begin van het boek is hij ongeveer 13 jaar en op het einde 30 jaar.

Desondanks alle geruchten dat de film mooier zou zijn dan het boek vond ik het een prachtig geschreven maar vooral aangrijpend boek. Het is een echte aanrader maar niet voor jongeren onder de 16 jaar omdat er vaak onbeschoft taalgebruik aan te pas komt.

Hallo iedereen. Ik ben een leerling uit 5stw en kreeg als opdracht om een boek te lezen. We kregen een lijst met verschillende boeken waaruit we konden kiezen. Dit boek sprong er direct uit voor mij. De reden daarvoor is omdat ik de film al had gezien en die vond ik echt goed.
Het verhaal in de roman wordt verteld door een vertellende ik. Het personage evolueert doorheen het verhaal. Het boek is niet een doorlopend verhaal, maar eerder kleine verhaaltjes, die het leven van het hoofdpersonage weergeven, het bestaat uit twaalf hoofdstukken die eigenlijk allemaal aparte verhaaltjes vormen en die zorgen voor een verdeling van de brok tekst. Natuurlijk kun je beter vooraan in het boek beginnen te lezen, maar je zult het verhaal ook perfect begrijpen als je ze in een andere volgorde zou lezen. Dit verhaal is eigenlijk meer zoals een autobiografie geschreven, en dit zorgt ervoor dat een inleiding en slot ontbreken. Deze vorm wijst bovendien op de chronologie van de gebeurtenissen die starten toen Dimitri dertien jaar oud is en eindigen rond zijn dertigste levensjaar. Niet elk detail van zijn leven wordt verteld waardoor je soms sprongen in de tijd opmerkt.
Het boek gaat over een jongen van 13 jaar die wordt opgevoed door zijn ooms en hoe dit later zijn leven heeft beïnvloed. Maar hij heeft niet echt een normale familie, zijn ooms zijn altijd dronken, maken veel plezier, zijn herrie schoppers. Dit verhaal geeft weer hoe het is om op te groeien in zo een familie, en wat voor een effect het kan hebben op een kind en zijn latere leven.
Ondanks dat ik niet echt graag een boek lees, heb ik dit boek toch graag gelezen. Het is simpel te lezen doordat het uit kleine verhalen bestaat. Ook vind ik het fijn het leven van een typisch Vlaams gezin en een typische Vlaamse dorpsmentaliteit is te volgen. Gemixt met wat humor is dit boek een aanrader.

De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst telt 207 pagina’s. Op het eerste zicht lijkt dit misschien veel, maar het boek is zo vlot en meeslepend geschreven dat je erdoorheen vliegt. Ikzelf heb het in 2 uur en 30 minuten uitgelezen, 2 keer. Het boek vertelt over de jeugd van Dimitri, die gevuld is met alcohol en geweld. Alhoewel het verhaal zelf eerder tragisch verloopt, wordt het met zoveel humor vertelt dat het eerder een komedie word. De schrijfstijl is vlot, en alle dialogen zijn in hun oorspronkelijk dialect geschreven, waardoor je je veel beter kan inleven in het verhaal. Zo gebruikt men het woord “pis” als het over urine gaat, wat veel passender en natuurlijker overkomt. Het verhaal verspringt gedurende de hoofdstukken van de ene naar de andere leeftijd, waardoor je het hoofdpersonage voelt evolueren van kind naar volwassene. Elke fase netjes beschreven met anekdotes en uiteenlopende, hilarische situaties. Naar het einde toe wordt de toon emotioneler, als Dimitri volwassen is en de meeste van zijn dierbaren al gestorven zijn, of leven als een plant. De helaasheid der dingen is een fantastisch boek waarin humor en tragedie prachtig afgewisseld worden. Ik zou iedereen aanraden het te lezen, het is zeker de moeite waard.

Ik vind het boek 'De helaasheid der dingen ' zeker een aanrader , zowel het boek als de film. Het thema is al snel duidelijk. Het gaat over alcoholmisbruik , huiselijk geweld , puberteit , seksualiteit. Dimitri is het hoofdpersonage en het verhaal wordt dus vertelt vanuit zijn standpunt. Dimitri groeit op bij zijn vader , zijn ooms en zijn grootmoeder in het kleine dorpje Reetveerdegem. Je merkt dat de mensen er leven van dag tot dag.Elke avond zuipen ze zich te pletter en de volgende ochtend slapen ze hun roes uit tegen de zin van oma. Je merkt ook veel agressie door heel het verhaal. De vader van Dimitri kan wel eens losbarsten tegen zijn zoon maar gelukkig staat oma er dan altijd om haar kleinzoon te beschermen.Dimitri groeit op in een marginaal milieu en dit merk je dan ook aan zijn gedrag. Op school zet hij een grote mond op en hij is altijd diegene die het kan komen uitleggen bij de directeur. Dit gaat zo verder tot hij op een bepaald moment niet meer welkom is op de school en hij naar een internaat wordt overgeplaatst. Hij ziet al heel zijn leven het alcoholmisbruik en de agressie en die neemt hij natuurlijk zelf over. Je merkt hoe zo een thuissituatie een mens kan beïnvloeden en om het lelijk te moeten zeggen eigenlijk kapot kan maken. Dimitri is in het begin van het verhaal 13 jaar en op het einde 30 jaar , het tijdsverloop gebeurt hierbij heel snel. Je merkt dat Dimitri het karakter heeft gekregen van zijn vader en zijn ooms.Hij heeft overgenomen wat hij heel zijn jeugd heeft gezien en wat hen voorgehouden werd als 'het goede'. Hij laat een vrouw in de steek die hij zwanger heeft gemaakt want van kinderen daar komt toch alleen maar miserie van. Toch is hij een tikkeltje anders dan de rest van zijn familie. Hij is geworden wat hij wou worden : schrijver , dit kan men niet zeggen over de rest van zijn familie. En hij gaat op bezoek bij zijn grootmoeder in het rusthuis die nog altijd veel voor hem betekend.Hij heeft zich als het ware toch een beetje kunnen loskoppelen van de marginaliteit die hem aangeleerd werd in zijn kinderjaren.
Ten slotte vond ik het persoonlijk een prachtig boek.De taal en de uitspraken waren soms heel lachwekkend en ik vond het ook allemaal wel heel realistisch. Er bestaan ongetwijfeld veel gelijkaardige gezinnen die onderaan de ladder van de maatschappij staan. En in dit boek en de film wordt heel mooi weergegeven wat het is zo te moeten leven en waarschijnlijk ook wel mensen de kracht geeft om uit deze situatie te geraken.

goede boek

Ik heb dit boek moeten lezen en ik moet zeggen dat het mij zeker en vast bevallen is! Ik was echt geboeid door het leven in Reetveerdegem. ‘De helaasheid der dingen’ was het eerste boek dat ik las van Dimitri Verhulst en het was meteen raak. Na het zien van de verfilming er van moest ik gewoon het boek gelezen! Het leest vlot en wat ik heel knap vond van de schrijver is dat van de ene naar de andere pagina hij de emoties helemaal kan omslagen van een lach naar een traan. Wat vooral opvalt is het taalgebruik, het vulgaire accent en de schroomvolle manier waarop alles beschreven staat. De auteur verteld de dingen zoals ze echt zijn, hij is vrij direct maar zonder grof te worden. Het vertelperspectief van deze roman is duidelijk het ik-perspectief, de auteur, Dimitri Verhulst, verteld duidelijk alles vanuit zijn ogen. De verteller groeit mee in het verhaal. In het begin van het boek is hij ongeveer 13 jaar op het einde ongeveer 30, wat voor mij wel een minder punt was. Ik zelf had echt het gevoel dat de tijdsprongen te groot waren, dit is natuurlijk mijn mening. Moest ik een thema zou moeten geven aan het boek zou het zeker een vast alcoholgebruik/ alcoholmisbruik zijn. In feite is De helaasheid der dingen een autobiografie van de familie Verhulst die helemaal niet goed verloopt zoals het hoort. Zoals ik al zei leest het boek echt vlot, voor dat je het weet zit je op het einde en heb je het boek uit, dit komt vooral door de grappige elementen er in en de verhaallijn die er in verwerkt zit. Hoewel de verschillende hoofdstukken uit het boek niet op elkaar volgen was het niet moeilijk om de verhaallijn te begrijpen. Jullie zouden allemaal dit boek moeten lezen, het is zeker de moeite waard. Veel plezier voor wie hem lezen zou!

Beste lezers en boekenliefhebbers,
Ik heb dit boek moeten lezen voor school en ik ga met veel plezier een commentaar schrijven over dit boek.
Na al deze commentaren gelezen te hebben heb ik hierbij toch mij twijfels. Waarom zo negatief? Dit boek heeft volgens mij alles wat een spannend boek nodig heeft. Een stereotiep Vlaams gezin, het leven zoals het vroeger was en dan nog eens als kers op de taart een taalgebruik van vroeger. Nadat ik alle 12 hoofdstukken gelezen had, had ik echt het gevoel dat de familie Verhulst die het hard te verduren krijgt in het leven van iemand die in de 18de eeuw leeft.
Wat ik het meest geniale vind aan dit boek is het karakter, de manier hoe hij alles beschrijft en daarbij allen van ons hun verbeelding laat spreken. Bijvoorbeeld: wanneer nonkel Zwaren alweer een grote gokschulden had en de deurwaarder alweer moest langskomen en dit keer een televisie wil meenemen en nonkel Zwaren het oplost op zijn manier. Hoe dit soort situaties beschreven staat in het boek is fenomenaal, grote pluim voor Dimitri Verhulst.
Wat ik minder goed bevonden heb is hoe ze soms verspringen in tijd, want in het begin lijkt de ik-persoon amper 12-13jaar te zijn en zo’n 10 hoofdstukken later al direct 30 jaar ouder. De tijdsprongen tussen elk hoofdstuk zijn echt groot, waardoor het soms lijkt dat elk hoofdstuk een apart verhaal wordt. Maar de rode draad blijft, en dat is weer positief! Ik vind het zeer goed dat men steeds gebruikt maakt van terugkerende motieven (bv: alcoholmisbruik, seksualiteit,..).
Dimitri Verhulst (auteur) speelt in het boek eigenlijk ook een belangrijke rol, hij speelt namelijk de vertellende ik, het is geschreven in een ik-standpunt en dat vanuit de auteur zijn standpunt. Ik heb het boek als zeer leuk bevonden en het is zeker en vast een aanrader voor mensen die last hebben met minder vlot lezende boek, want dit is een vlot lezend boek. Ik heb er van genoten.

"De helaasheid der dingen" is een autobiografisch werk. De schrijver geeft zijn kinderjaren en jeugd op een goede, duidelijke manier weer. Hij had alles behalve een plezante jeugd, maar toch is het een boek vol humor. Het leest zeer vlot. Ik zou het boek zeker aanraden. Ik zou het een 9/10 geven.

Het was een goed boek. Een beetje vulgair, maar dat vind ik niet erg. Het is wel realistisch en gaat over het dagelijks leven van sommige mensen...

Fantastisch geschreven, aangrijpend en beklijvend... Een echte aanrader!

Mede door de grappige dialogen vond ik dit één van de betere boeken die ik gelezen heb.

Ik vind het een goed boek, maar de film is beter naar mijn mening.

Ik vond het een heel tof, grappig maar ook wel schrijnend boek.

Mooi, goed boek, mooi geschreven in de ik-persoon. Tragisch en humoristisch verhaal.

Hoewel ik niet graag boeken lees vond ik het een heel goed boek.
Er zat zeer veel humor in het boek.

Goed boek & goeie film.

Goed boek!

Prachtig geschreven.

Een zeer goed boek.
De film kan beter.

Het gebruik van dialecten en tussentaal is in dit literaire meesterwerk overweldigend. Daarnaast heb je ook de zeer keurige en gedetailleerde beschrijvingen die Verhulst tevoorschijn weet te toveren en deze combinatie maakt dit boek geweldig. De scenes die mij vooral aanspraken waren de die waarin de nonkels en zijn vader hun drankkunsten demonstreerden. Of waneer er weer eens gewed wordt om een bak bier voor wie het eerst de onderbroek van de schone vrouw aan de deur kan zien. In het Reetveerdegem is Dimitri Verhulst geboren en getogen, dit verhaal gaat over zijn miserabele, marginale jeugd.
Er wordt ook verteld hoe hij zich uit deze marginaliteit weet te wurmen. Je voelt bijna de blijdschap van Dimitri Verhulst waneer hij schrijft dat zijn vader afgekickt is. Het is een gat in je cultuur waneer je dit boek niet hebt gelezen, want dit is een absolute aanrader!

Het was het eerste boek dat ik las van Dimitri Verhulst en het was meteen ook een schot in de roos. Het leest vlot en wat ik heel knap vond van de schrijver is dat van de ene naar de andere pagina hij de emoties helemaal kan omslagen van een lach naar een traan. Ik heb ook de film die ervan gemaakt is gezien en dat is de rede waarom ik juist dit boek gekozen heb. De film sprak mij zo aan dat ik wou weten of het boek ook zo goed was. De verhaallijn van de film en het boek loopt grotendeels samen, enkel de namen van de nonkels is verschillend. Ook het taalgebruik is in beide eigenlijk vulgair, dit maakt het ook juist zo grappig.

Ik heb voor school 'De helaasheid der dingen' gelezen. Ik vond het niet zo goed. Het feit dat het een verhaal is, gebaseerd op waargebeurde feiten, vind ik niet zo aangenaam.<br><br>
Het verhaal gaat over een man die vertelt over zijn puberteit. Over zijn vader en nonkels, waar hij is bij opgegroeid. Ondanks het feit dat zijn vader veel drinkt, blijft Dimitri bewondering hebben voor zijn vader. Daarna heb ik naar de film gekeken om het verschil te zien. Toch blijft mijn mening hetzelfde: totaal mijn ding niet.<br><br>
Ten eerste omdat de hoofdstukken elkaar niet helemaal opvolgen. Het enige dat aan elkaar hangt is de relatie tussen vader en zoon. Soms is het ook ingewikkeld omdat het zo veel verspringt. Je moet er duidelijk met je aandacht bij zijn.
Ten tweede storen ook verspringingen tussen de oude en de jonge Dimitri. Eenmaal je mee was met de jonge versie kwam de oude tevoorschijn.
Het volgende is de thema's. Ik vind de thema's redelijk sterk uitgewerkt. In sommige boeken moet je al eens goed lezen om echt te kunnen zeggen van 'dit is het'. De seksualiteit, alcholisme worden enorm benadrukt.
Het vertelperspectief is de ik-vorm. Dimitri vertelt zijn levensgebeurtenissen van zijn 13 jaar tot ongeveer zijn 30 jaar. Op bepaalde momenten leek het zelfs alsof jezelf het meemaakte doordat het meer door de ogen was dan door het hele personage. Je ziet wel dat het personage doorgroeit.

Ik zou het boek 'de helaasheid der dingen' niet aanraden voor jongeren onder de 16, maar eerder ouderen, want soms is het taalgebruik wat moeilijk te verstaan.
Zelf vond ik het ook geen aanrader want de taal van de personages, hun levenswijze, de hoeveelheid drank die er in aan bod kom... waren niet zo fijn om over te lezen. Toch vond ik het nog interessant om het levensverhaal (soort van) van de schrijver te horen, je hebt een beetje het gevoel alsof je Dimitri echt kent en persoonlijk heb ik er wel medelijden mee.

Nadat ik de film gezien had, vond ik dat ik het boek ook eens moest proberen. Het was geen teleurstelling, integendeel! Ik vond het een zeer amusant boek.

Het boek ‘de helaasheid der dingen' gaat over alcoholgebruik, seksualiteit, puberteit, standsverschil en het dorpsleven in Reetveerdegem. Het verhaal verteld de levensloop van Dimmetrie die opgroeit bij zijn vader en nonkels die de hele dag zuipen en opgevoed wordt door zijn oma, ondanks dat zijn vader de hele dag door drinkt heeft hij toch bewondering voor hem. Op een gegeven moment komt er een mevrouw van de jeugdzorg, niet dat de vader en nonkels het door hebben, zij zijn te druk bezig met hun weddenschap om het eerst het ondergoed van de vrouw weten te zien.

Het boek is opgedeeld in 12 hoofdstukken, die elk los van elkaar zouden kunnen gelezen worden, er is echter wel een rode draad in het boek, de vader – zoon relatie van Pierre en Dimmetrie Verhulst. De verhalen lopen in principe wel in chronologische volgorde maar af en toe verspringt Dimitri naar een andere tijd.

Het verhaal leest vlot, je kan het in een ruk uitlezen, het is grappig en cynisch. Dimitri Verhulst verteld de dingen zoals ze echt zijn, hij is vrij direct maar zonder grof te worden. Door de aanwezigheid van sarcasme en ironie word je als lezer in het verhaal gezogen.

Het vertelperspectief van deze roman is duidelijk het ik-perspectief, Dimitri verteld alles vanuit zijn ogen. De verteller groeit mee in het verhaal. In het begin van het boek is hij ongeveer 13 jaar op het einde ongeveer 30. Tijdens het lezen valt dit vertelperspectief niet echt op, dimitri lijkt eerder verslag uit te geven van de gebeurtenissen dan dat je door de ogen van het hoofdpersonage kijkt. De verteller verteld nauwelijks wat er met de hoofdpersonage gebeurt, de acties van anderen staan eerder centraal.

Ik heb dit boek met veel plezier gelezen, de humor sprak me erg aan. Ook hou ik van de boeken van Dimitri Verhulst want hij schrijft op een bijzondere, leuke manier.

Ik vind het boek ‘De helaasheid der dingen’ zeker een aanrader. Het feit dat hij verfilmd is, gaf mij al meer enthousiasme om het te lezen. Het was een goed boek waar je alle situaties goed voor je kon zien. Er werden wel vaak wat moeilijke woorden gebruikt, waar ik soms wel de betekenis van moest opzoeken, maar over het algemeen kon ik alle zinnen en woorden goed begrijpen. Wat ik ook wat verwarrend vond is dat hij vaak tijdsprongen maakt, de ene keer is hij dertien jaar en de andere keer is hij een volwassen man.
Wat ik zeker positief vind is dat de auteur een losse manier heeft van boeken schrijven en dat apprecieer ik zeker, omdat doorheen het verhaal de personages grove taal gebruiken, en vaak grappige opmerkingen maken. Wat ik nog goed vind aan het boek is dat de auteur op een nogal humoristische, maar realistische manier zijn jeugd heeft kunnen verwoorden in het boek.
Het meest passende thema is alcoholgebruik. In het verhaal (het leven) van Dimitri speelt alcohol een grote rol in zijn jeugd en in het gezin waarin hij is opgegroeid. Zijn vader zit aan de alcohol en zijn twee ooms. Heel hun leven draaide bij wijze van spreken over drank. Ze bezochten elke dag cafés, deden er drinkwedstrijden en kwamen dan ‘s morgens dronken thuis. Het lijkt op een ritueel die ze eigenlijk heel hun leven verder zullen doen. Het geeft ook een goed beeld weer over hoe de meeste mensen met weinig geld in zijn dorp leefde. Op een gegeven moment lees je ook dat de vader van Dimitri naar een ontwenningskliniek omdat hij een alcoholverslaving heeft en hierdoor heel erg ziek wordt. Later in het verhaal merk je ook dat Dimitri uit het wereldje is gestapt van alcohol en cafés en dat hij zijn leven heeft verbeterd, maar jammer genoeg zijn zijn ooms daar nooit uit geraakt.

wat een troep boek

De helaasheid der dingen, was het boek dat ik wou lezen voor school. Ik had van vele vrienden gehoord dat De helaasheid der dingen een heel leuk boek is, vooral dan de humor. Daarom wou ik dit boek lezen. Het boek leest heel vlot, soms zitten er een aantal moeilijke woorden tussen maar die begreep ik meestal al toen ik een zin verder las. Na het lezen van het boek heb ik de film nog eens gekeken, voor het verschil eens te zien. Bij de meeste boeken die verfilmd zijn vond ik dat er heel veel belangrijke details weggevallen zijn. Bij De helaasheid der dingen vond ik dit helemaal niet. Alles leek letterlijk overgenomen in de film. Dit vond ik een groot pluspunt. Het boek is heel interessant, het leest heel vlot, en is heel humoristisch. Ik heb met veel stukken de slappe lach gehad. Het allermooiste van dit boek vond ik dat de schrijver zijn eigen levensverhaal schreef over zijn jeugd, wat hij allemaal heeft uitgestoken, hoe ze opkomen voor hun familie als er met hen gelachen werd. Ook vond ik dat hij opkwam voor zichzelf, bijvoorbeeld, hij wou op internaat en streefde daarnaar. Dimitri was duidelijk de protagonist in dit boek, dit komt natuurlijk omdat het zijn eigen levensverhaal is. Er waren wel veel antagonisten. Dit waren dan Frank het rijkeluiszoontje, de leerkracht die hem altijd straf bezorgde. Als nevenfiguren waren er natuurlijk de sawasj en Methi het Iranese koppel waarbij de familie Verhulst gaat kijken Roy Orbinson op tv. Dimitri Verhulst heeft een rond karakter omdat hij tegen over de leerkracht altijd luistert ondanks hij altijd straf krijgt, andere keren is hij dan opvliegend zoals tegen Frank. Ik raad jullie allemaal aan om dit boek te lezen. Het is een heel mooi boek over het echte leven vol ervaringen.

Het was een een interessante ervaring om deze roman te lezen. De manier waarop Dimitri zijn levensverhaal vertelt en laat zien hoe hij is opgegroeid, maakt het verhaal erg boeiend. Ik vind dat Dimitri een mooie beeldspraak en goede humor in het boek gebruikt, wat het zo fijn maakt om het te lezen. Ondanks dat ik het boek zeer grappig vind, geeft het ook een heel goed beeld van hoe zijn gezinssituatie geweest is. Wat ik vooral heel leuk vond aan het boek is de manier waarop Dimitri doodgewone dingen omschrijft zoals ‘zeiken.’ Het is zeker een aanrader.

'De helaasheid der dingen' is zeker een aanrader. Dit zeg ik niet vaak over boeken, want ik ben zeker gaan fanatieke lezer. Het is een zeer grappig boek waar je heel vlot kan door lezen. Hoewel de verhaallijn niet doorlopend is. Je kan je zeer goed inleven in het leven van Dimitri Verhulst, waardoor je ook in zijn leven wordt meegenomen. Wanneer je eens zin hebt om op een alternatieve manier eens goed te lachen, dan moet je zeker niet twijfelen om dit boek te lezen.

'De helaasheid der dingen' een aanrader?

Om te beginnen moet ik misschien eerst vertellen dat ik al lang het boek wou lezen maar dat ik geen tijd vond om dit ook daadwerkelijk te doen. Toen we de opdracht kregen vanuit school om een boek te lezen had ik dus ook vrijwel meteen beslist welk boek ik zou nemen. Mijn boek zou 'De helaasheid der dingen' van Dimitri Verhulst worden.

Ik ben onmiddellijk beginnen lezen in het boek van mijn keuze. Het boek was snel uitgelezen, doordat het ten eerste niet zo een heel dik boek is en ten tweede omdat het vlot en makkelijk leest. Hoewel de verschillende stukken uit het boek niet op elkaar volgen was het niet moeilijk om de verhaallijn te begrijpen. Het boek is noch zwaar noch licht doordat het een combinatie is van humoristische anekdotes en de ernst van de problemen waarmee het hoofdpersonage strijdt. Wat mij het meest fascineerde aan het boek was het vertelperspectief. Het verhaal is geschreven vanuit een ik-perspectief, de schrijver vertelt zowaar over zijn jeugd, zijn familie, zijn ervaringen… Door dit soort vertelperspectieven krijg je de mogelijkheid om jezelf te verplaatsen in de auteur. Je maakt als het ware de dingen die in het boek aan bod komen zelf mee. Dit soort vertelperspectief zorgt er ook voor dat je de gevoelens van het hoofdpersonage beter begrijpt. Ook maakt het vertelperspectief het makkelijker om bepaalde dingen die het hoofdpersonage doet te volgen. Dit hangt samen met het inschatten wat de gevolgen van bepaalde beslissingen kunnen zijn. Hoewel ik mezelf goed heb kunnen inleven in het personage, was het verhaal voor mij toch nog altijd moeilijk om volledig te begrijpen. Het blijft iets waar ik niet zo heel veel mee in contact kom of waar ik uit mijn directe omgeving verhalen van hoor.

Kortom gezegd is 'De helaasheid der dingen' een zekere aanrader, ook voor wie niet veel of niet graag leest. Het is een dun, makkelijk en snel te lezen boek dat geschikt is voor iedereen.

Ik ben normaal niet voor zo'n boek. Ik ben meer geïnteresseerd in fantasy en sci-fi. Maar ik moet toegeven dat dit boek een echte aanrader is voor iedereen. Het is echt een geweldig boek.

Dat de film "De helaasheid der dingen" zo'n succes was, had grotendels te maken met het onderschatte schrijftalent van Dimitri Verhulst.
Hij neemt je helemaal mee naar zijn jeugdjaren. In het Vlaamse dorpje Reetveerdegem maak je kennis met Dimitri, zijn grootmoeder waarbij hij samen met haar zonen, zijn vader Pierre en zijn nonkels Potrel, Herman en Zwaren(die zich compleet hebben overgeleverd aan drank en seks), intrekt. Wanneer je het boek leest, wat ik iedereen ten zeerste aanraad, krijg je een zekere sympathie voor de inwoners van Reetveerdegem.
Het is duidelijk dat Dimitri Verhulst een quasi uitstekende feeling heeft voor timing en de juiste tijsverhouding heeft gevonden voor de verscheidene jaren waarin het boek zich afspeelt.
Daarom is het geen wonder dat dit boek zo hartelijk is ontvangen in zowel België als Nederland.

Een echte aanrader, iets wat je moet gelezen hebben.

'De helaasheid der dingen' was het eerste boek dat ik van Dimitri verhulst las en ik moet zeggen het heeft me aangenaam verrast. Het verhaal was vlot geschreven met heel veel humor en dialect uit zijn Reetveerdegem. Wat er voor zorgde dat je je goed kon inleven in de situatie. Via de vele beschrijvingen kom je te weten dat het een aparte familie was die bijna geen enkele uitdaging uit de weg schoof. Dit boek is zeker een aanrader voor mensen die houden van een goede portie humor in een verhaal.

Ik vond 'De Helaasheid Der Dingen' persoonlijk een zeer goed boek. Het is autobiografisch geschreven en dat sprak mij wel aan. Het taalgebruik is natuurlijk ook niet altijd beleefd, ook dat vond ik wel leuk. Het einde van het boek is ook zeer mooi, omdat hij zijn leven heeft gebeterd en met zijn zoontje de plaats waar hij opgroeide gaat bezoeken. De familie is nogal dramatisch, zatte nonkels, zatte vader en geen moeder. Het is een echte aanrader voor wie van humor maar toch van pakkende boeken houdt. Er zijn momenten waar er subtiel humor is tussen geplaatst. Dus zeker lezen!

'De Helaasheid Der Dingen' is het eerste boek dat ik heb gelezen van Dimitri Verhulst. Ik keek er altijd al naar uit om een boek van hem te lezen, en het viel me helemaal niet tegen. Ik vind het zeer tof dat Dimitri Verhulst soms echte spreektaal/dialect gebruikt in zijn boek. Een grappig maar met momenten toch ook wel een beetje een droevig boek.

Ik vind het echt geweldig hoe Dimitri zijn jeugd beschreven heeft. Zijn jeugd was zeker niet allemaal allemaal rozengeur en maneschijn, integendeel zelfs. Hij is er toch in geslaagd om het op een leuke manier te vertellen. Er zitten vele aangrijpende en ook grappige passages in het boek. Het boek is ook zo geschreven dat je je onmiddelijk kon inleven in zijn situatie. Ik vind het ook goed dat in het boek geen blad voor de mond genomen werd. Kortom het is zeker een aanrader voor iemand die graag een boek leest die aangrijpend is, met een grappige toest ertussen.

Een beetje somber maar toch wel grappig. Dimitri Verhulst kan goed over zijn jeugd schrijven zonder een keer bitter te worden. Hij had geen mooie jeugd maar hij vergeet de leuke dingen niet en ook niet dat hij toch een gewone jongen was. Leeswel.

De Helaasheid Der Dingen was het 2de boek dat ik las van Dimitri Verhulst en het was meteen raak vanaf het 1ste hoofdstuk(zoals we gewoon zijn).
in dit boek krijg je een kijkje achter de schermen van Dimitri Verhulst zijn jeugd. Ik vind het een heel aangenaam boek voor te lezen. Zeker en vast een aanrader!