
Zusje
Rifka neemt een tussenjaar en fietst in haar eentje naar Noorwegen. Ze is jong en vrij. Hoewel dit klinkt als het begin van een onbezonnen reisverhaal, is het dat allerminst. Rifka ontmoet onderweg interessante mensen en beleeft avonturen, maar ze pusht zichzelf fysiek tot het uiterste en in haar tentje is ze eenzaam en verdrietig. Als lezer kom je stukje bij beetje te weten waarom ze zo worstelt met de herinnering aan haar zusje. Rifka valt op vrouwen en kwam uit de kast bij haar strenggelovige familie. Dus ook haar gecompliceerde relatie tot religie weegt zwaar door tijdens haar reis.
Dit waargebeurde verhaal is met zorg en liefde opgeschreven. Je fietst als het ware met Rifka mee en zit dicht op haar huid. Dankzij de korte hoofdstukken en heldere schrijfstijl zit er veel vaart in het verhaal. Ondanks de zware thema's is er ook ruimte voor hoop.
Lees een stukje
Ik heb honger en ik moet echt even stoppen. Maar ik zie al kilometerslang nergens mijn favoriete openbare meubelstuk: een bankje. Heel gewone dingen waar ik nooit eerder aandacht aan had geschonken, waardeer ik nu met een haast religieuze eerbied. Met stip op nummer één: bankjes!
Als ik nog geloofde zou ik denken dat God bankjes speciaal voor mij had geschapen. Niet voor uitrustende bejaarden, niet voor zoenende stelletjes, maar voor mij.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.