
Zoethout
Amber huurt een klein huis in een armoedige buurt. Buurvrouw Cecile is aardig maar leeft teruggetrokken. Tegenover Amber wonen babbelwijven - zo noemen ze zichzelf - voor wie roddelen een tweede natuur is.
Stukje bij beetje krijgt Amber dingen te horen over Sonja en haar moeder, die 50 jaar geleden in het huis woonden. Sonja verdween toen ze zeven was en werd nooit gevonden. Als Amber bij toeval een verontrustende tekening van Sonja vindt, raakt ze geïntrigeerd. Als ze er nog één vindt, gaat ze gericht op zoek naar meer en probeert ze bij verschillende mensen informatie over Sonja te ontfutselen. Zo reis je als lezer moeiteloos mee van 1974 naar 2024 en terug. Hoe verder terug in de tijd, hoe stoffiger de taal.
Een verhaal als een tikkende tijdbom. De sfeer is beklemmend van begin tot eind. Je wilt gewoon weten hoe dit afloopt.
Lees een stukje
We ratelen maar door. Als Julienne pauzeert, snatert Elza verder, als die uitbolt, pakt Leona de draad op, en als die stilvalt, tatert Germaine erop los.
We kunnen dat uren volhouden.
Tot Elise, de frankste van de twee, dat opsporingsbericht uit 2009 op haar computer tevoorschijn tovert.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.