Gevoel en verstand

Het boek ging voornamelijk over de relatie tussen de zussen, Elinor en Marianne. In het begin sprak het onderwerp mij wel aan omdat ik dacht dat het boek minder ging gaan over de liefde tussen bepaalde personen. Het boek gaat eigenlijk over Elinor, die ernaar streeft om verstandig te handelen, in tegenstelling tot, Marianne, die veel meer streeft naar het volgen van je hart en naar het profiteren van alles. Dat conflict is het belangrijkste onderdeel in het boek en dat zie je duidelijk aan het verhaal. Het boek heeft 393 pagina’s, wat enorm veel is. Het was al veel om te lezen en het boek las dan ook een stuk minder vlot dan ik verwacht had. Om eerlijk te zijn vond ik dat het thema wat tegenviel. Het verhaal speelt zich af in het begin van de 19de eeuw. Er worden verschillende kanten van de onderwerpen behandeld, zowel de positieve kanten als de negatieve kanten, wat ik goed vind aan het boek. Ik vond het een mooi verhaal, maar moeilijk verstaanbaar. Er werden moeilijke en onduidelijke woorden gebruikt waardoor ik soms niet goed mee was met het verhaal. De woorden die gebruikt werden waren precies een mengeling van de Nederlandse taal van vroeger, en de huidige Nederlandse taal. Die mengeling was wel eigen aan het feit dat het verhaal zich afspeelde in het begin van de 19de eeuw. Het is in het algemeen een mooi boek maar ik vond het iets te langdradig. Ook het moeilijk taalgebruik zorgt ervoor dat het boek minder fijn is om te lezen. Het verhaal is chronologisch opgebouwd. Eerst geeft de verteller een woordje uitleg over alles wat vooraf ging. Hierna begint het verhaal. Alles wordt verteld in volgorde van de gebeurtenissen. Het is een personeel vertelperspectief want het verhaal wordt verteld door een verteller die buiten het verhaal staat. Doordat de personages door middel van quotes aan het woord worden gelaten kun je veel afleiden uit het standpunt van de personages en hoe de personages zich voelen, wat ik echt een pluspunt vind. Zo kan je je inleven in het verhaal. Kortom vind ik het een goed boek, maar je moet er voorstander van zijn. Je moet veel van lezen houden en je moet om kunnen gaan met het soms moeilijk taalgebruik en de soms onduidelijke personages. Het is wel een mooi verhaal.

Het is een prachtig boek. In het begin is het wat moeilijk te volgen, er zijn namelijk veel personages die zich laten verwarren met elkaar. Maar eens je de eerste dertig pagina's verslonden hebt, wordt het weer makkelijker te volgen. Ik ben normaliter verzot op boeken van Jane Austen, maar over deze had ik toch mijn twijfels. Ik ben namelijk helemaal niet zo geschiedkundig aangelegd. Dat het boek zich ruim twee eeuwen geleden afspeelde was duidelijk te merken aan de verhaallijn, maar ook aan de tekst. Af en toe had ik er echt moeite mee te begrijpen wat er nu net stond, ik heb zelfs enkele woorden moeten opzoeken. De protagonisten van het boek zijn twee zussen genaamd Elinor en Marianne, die zo goed als niks gemeen hebben met elkaar. Ze zijn beiden zeer verschillend. Elinor denkt over alles na, soms ietwat te veel. Marianne die doet het tegenovergestelde, zij is vrij impulsief en volgt haar gevoelens. Wat nu net de beste ingesteldheid is, is moeilijk te zeggen. Wat ik persoonlijk leuk vind, zijn de brieven die de personages schrijven en of ontvangen te kunnen lezen. Op die manier ben je ook veel vlugger mee met het verhaal. De tijd bleef gedurende het boek hetzelfde, wat ik raar vond. Ik verwachtte veel flashbacks aangezien het verhaal zich in het verleden afspeelt, maar dat was dus niet het geval. De schrijver heeft echt nagedacht over hoe ze het boek zou overbrengen. Er is sprake van een alwetende hij/zij verteller, het verhaal wordt dus vanuit iemand anders standpunt verteld die alles weet over de personages. De schrijver vertelt ons alles wat hij weet, de gevoelens, gedachten, afkomst,... over de personages. Kortom samengevat mijn mening over het boek is vrij positief. Al had ik wel meer verwacht. Ik denk dat dit komt omdat ik een enorme Jane Austen lezer ben, haar andere boeken vind ik nu net iets meer mijn ding. Ik ben ook niet gewend haar boeken in een Nederlandse vertaling te lezen, misschien heeft dit er ook wat mee te maken. Het verhaal zelf vind ik prachtig, op het einde is er een echte plottwist die mij wel kon bekoren.

Het boek Verstand en Gevoel is een heel mooie meeslepende roman. Dit boek toont de mooie kanten van de liefde, maar toont ook aan dat de liefde niet altijd zo mooi is dan dat iedereen denkt. Dit verhaalt toont ook dat de liefde voor veel verdriet en pijn kan zorgen. Het boek gaat over twee zussen die helemaal verschillende karakters hebben. Elinor maakt al haar beslissingen met haar verstand terwijl Marianne al haar beslissingen doet met haar gevoel. Deze twee zussen zijn de protagonisten in het boek, heel het boek draait om hun. Dit boek vertelt hun liefdesverhaal.

Zelf vond ik het een leuke roman om te lezen omdat er soms wel eens iets humoristisch inzat. Toen ik het boek begon te lezen vond ik het soms wel wat moeilijk om het te volgen omdat er hier veel personages aan bod komen. Waardoor je soms niet goed meer het onderscheid kon maken tussen de personages. Het boek is ook in een moeilijk taalgebruik geschreven. Je merkt wel duidelijk dat het boek zich afspeelt een paar eeuwen geleden, maar dat vond ik juist heel leuk. Ik lees graag boeken waar een beetje geschiedenis inzit.

Het boek wordt vanuit het hij-perspectief verteld. Het verhaal wordt verteld in het oogpunt van de auteur. De auteur vertelt ook hoe de personages hun voelen.

Kortom vond het ik zeker een mooie roman om te lezen. Het boek is zeker aan te raden als je veel van lezen houdt. Dit boek is wel soms moeilijk om te lezen door de ingewikkelde taal waarin het is geschreven. Het is soms ook moeilijk om het onderscheid tussen te personages te houden. Daarom is het heel belangrijk dat je er jouw concentratie bijhoudt en als je dit doet is het zeker een leuk boek om te lezen. Het boek op zich is echt een heel mooi verhaal. Het is echt een aanrader!

Het boek Verstand en Gevoel is een heel mooie meeslepende roman. Dit boek toont de mooie kanten van de liefde, maar toont ook aan dat de liefde niet altijd zo mooi is dan dat iedereen denkt. Dit verhaalt toont ook dat de liefde voor veel verdriet en pijn kan zorgen. Het boek gaat over twee zussen die helemaal verschillende karakters hebben. Elinor maakt al haar beslissingen met haar verstand terwijl Marianne al haar beslissingen doet met haar gevoel. Deze twee zussen zijn de protagonisten in het boek, heel het boek draait om hun. Dit boek vertelt hun liefdesverhaal.

Zelf vond ik het een leuke roman om te lezen omdat er soms wel eens iets humoristisch inzat. Toen ik het boek begon te lezen vond ik het soms wel wat moeilijk om het te volgen omdat er hier veel personages aan bod komen. Waardoor je soms niet goed meer het onderscheid kon maken tussen de personages. Het boek is ook in een moeilijk taalgebruik geschreven. Je merkt wel duidelijk dat het boek zich afspeelt een paar eeuwen geleden, maar dat vond ik juist heel leuk. Ik lees graag boeken waar een beetje geschiedenis inzit.

Het boek wordt vanuit het hij-perspectief verteld. Het verhaal wordt verteld in het oogpunt van de auteur. De auteur vertelt ook hoe de personages hun voelen.

Kortom vond het ik zeker een mooie roman om te lezen. Het boek is zeker aan te raden als je veel van lezen houdt. Dit boek is wel soms moeilijk om te lezen door de ingewikkelde taal waarin het is geschreven. Het is soms ook moeilijk om het onderscheid tussen te personages te houden. Daarom is het heel belangrijk dat je er jouw concentratie bijhoudt en als je dit doet is het zeker een leuk boek om te lezen. Het boek op zich is echt een heel mooi verhaal. Het is echt een aanrader!

In het boek Verstand en Gevoel van Jane Austen speelt het verschil in karakter tussen de verschillende personages een belangrijke rol. In het werk worden twee zussen met elkaar vergeleken. Elinor is de verstandige van de zussen, terwijl Marianne eerder de gevoelige is. Al hun beslissingen zijn gebaseerd op deze kenmerken. Een andere grote vraag in dit boek is: wie trouwt met wie? In het slot wordt deze vraag helemaal duidelijk.

Toen ik het boek begon te lezen was ik niet echt overtuigd van mijn keuze. Ik vond de taal die de personages in het boek spreken heel vervelend om te lezen. Er wordt op een overdreven deftige manier gesproken. Dit zorgt ervoor dat sommige delen langdradig worden. Wanneer de schrijver gewone taal zou gebruikt hebben, zou het boek beknopter zijn geweest en vlotter leesbaar. Verder had ik ook moeite met het onderscheid tussen de verschillende personages. Soms wordt hun voornaam vermeld dan weer hun familienaam en enkele regels verder bijvoorbeeld hun functie. Aangezien er veel personages in dit boek aan bod komen moet je heel goed opletten welk personage op welk moment aan bod komt. Daarentegen vond ik het verhaal zelf wel mooi. De vele affaires en liefdes verklaringen en het verrassende einde konden mij wel bekoren. Een beknoptere versie van het boek zou ik zelf meer appreciëren.

Verstand en Gevoel wordt verteld uit het hij-perspectief. De verteller van het boek staat buiten het verhaal. We komen alles van de personages te weten door hem. Hij kent de gevoelens en gedachten van elk personage en maakt deze dan duidelijk aan de lezer. Hij vertelt over de afkomst van de personages en hun meningen. We merken zijn aanwezigheid niet op. Hij loopt ook niet voor op de feiten, maar volgt het verhaal. Er komen geen flashbacks of flashforwards in voor.

Kortom ik zou dit boek niet aanraden aan andere mensen. De verhaallijn zelf was goed, maar vele factoren zoals de overdreven deftige taal, de vele namen… zorgden ervoor dat het boek moeilijk te lezen was. Wanneer je dit boek wil lezen moet je heel geconcentreerd zijn en deze eigenschap is niet aan mij besteed.

Misschien denk je dat dit boek oud en saai is, maar is helemaal niet zo. Neem de moeite om het te lezen en je beland in de pracht en praal van de begoede middenklasse in Engeland. Super!