
Noem me bij jouw naam
Elio is zeventien en woont met zijn ouders in Italië. Iedere zomer neemt zijn vader een doctoraatsstudent aan om hem te helpen bij zijn onderzoek. In 1983 is die student Oliver, een knappe jongeman. De timide Elio is onder de indruk van Oliver en doet zijn best om diens aandacht te trekken. Dit lijkt niet te werken, dus wanneer Oliver op zijn beurt toenadering zoekt, schrikt Elio terug. Wanneer de twee elkaar toch vinden ontvlamt hun liefde snel. Hoe mooi een zomerliefde ook kan zijn, aan elke zomer komt een einde.
Noem me bij jouw naam is een indrukwekkend verhaal over biseksualiteit en eerste liefde. Recent verscheen een tweede boek en ook de verfilming is de moeite.
Lees een stukje
‘Ben ik buiten mijn boekje gegaan?’ vroeg hij.
Ik schudde mijn hoofd.
‘Laat me dan nog één ding zeggen. Het zal de lucht klaren. Ik ben er misschien in de buurt gekomen, maar ik heb nooit gehad wat jij had. Er was altijd wel iets dat me tegenhield of in de weg stond. Hoe jij je leven leidt is jouw zaak. Maar vergeet niet, ons hart en ons lichaam worden ons maar één keer gegeven. De meeste mensen kunnen niet anders dan leven alsof ze twee levens kunnen leiden, eentje is het proefmodel en het ander de voltooide versie en dan nog al die versies die daar tussenin zitten. Maar je hebt er echt maar één en voor je het weet is je hart versleten en wat je lichaam betreft, er komt een moment dat niemand er meer naar kijkt, laat staan er dichtbij komt. Op dit moment is er verdriet. Ik benijd niet die pijn. Maar ik benijd jou om de pijn.’
Wat andere lezers vinden
Ik had de film al had gezien. Enkele passages uit de film herkende ik ook in het boek, maar in het boek gingen ze nog dieper in op de gevoelens en gedachten van Elio. De schrijstijl van André Aciman was niet bepaald makkelijk. Ik moest me soms goed concentreren op het verhaal, net door zijn schrijfstijl werden de gevoelens van de hoofdpersonnages goed weergegeven. Ik raad het boek zeker aan!
Het boek sprak me aan vanwege de verfilming. Ik vind dat er veel gelijkenissen zijn met de film, maar in het boek verdiepen ze nog meer de gevoelens van Elio. Het ik-perspectief is dan ook goed gekozen. De schrijftsijl was soms moeilijk te volgen. Het einde is eerder verdrietig, maar wel hoopvol. Ik raad het boek zeker aan!
de film zoals het boek is goed
Ik hou van de film
Geweldig boek!
Echt een heel mooi maar toch ook een beetje verdrietig verhaal.
Op een magnifieke manier geschreven.
Het blijkt ook verfilmd te zijn, dus die ga ik zeker nog kijken.
Gelezen in juli 2019 na tip van een kennis, zeker één van de meest bijgebleven boeken gelezen in dat jaar. Ideale vakantielectuur.
Een van de mooiste en best geschreven boeken die ik ooit las. Wat een prachtig verhaal.