Mijn zachtste huid: over leven met brandwonden
De barbecue ontploft, kokende olie stroomt over je nylons, een kop heet water valt over je heen. Brandwonden zijn het vaak verschrikkelijke gevolg. De slachtoffers krijgen vaak zware behandelingen en de littekens blijven een leven lang zichtbaar. Niet alleen de huid van de slachtoffers is beschadigd. Vaak is ook hun ziel weg en ligt hun zelfvertrouwen aan diggelen.
In dit boek tonen de slachtoffers hun littekens op de portretten. Even eerlijk als de beelden, zijn de verhalen bij elk portret. Hierna kijk je met andere ogen naar mensen met brandwonden.
Lees een stukje
Mijn vader had kokend suikerwater gemaakt. Ik dacht dat het gele crème was, daar was ik echt verlekkerd op. Ik liep ernaartoe, struikelde en greep me vast aan die pot. Al het kokende suikerwater over me heen. Ik kan me daar niets meer van herinneren. Al hebben mijn eerste herinneringen er wel mee te maken: de pesterijen in de lagere school. Een jaar of zes, zeven was ik toen. Kinderen kunnen ongelooflijk hard zijn. 'Verbrande kip' heeft men mij ooit genoemd. Het ergste verwijt ooit. De fysieke pijn, daar herinner ik me niets meer van. Maar de pijn van die pesterijen, die kan ik me wel nog perfect voor de geest halen.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.