
In het land van vergeten
In het land van vergeten opent met een pakkende prent van een ingezwachteld dier. Een hond? Een mummie? Hij wordt wakker in een ziekenhuis en herinnert zich niets van de bombus waar ze hem over vertellen. De politie bezorgt hem zijn naam en adres, maar het zegt hem allemaal niks. Er zit niets anders op dan te vertrekken en te zoeken.
Is dit een prentenboek? Een strip? Een graphic novel? Dit boek blijft in elk geval hangen. Dat komt door de prachtige prenten, en door de gespannen, haast mystieke sfeer in de vreemde stad waarin honden en katten tegen elkaar strijden. De zoektocht van de hoofdfiguur houdt je als lezer op het puntje van je stoel - al is het nog maar de vraag of je een antwoord gaat krijgen.
Lees een stukje
Het begint met wit in mijn kop. Niets: dat is wat ik denk. En dat niets ziet er wit uit.
Wat andere lezers vinden
Zeer mooi en intrigerend. Ikzelf ben 16 en zou het zeker niet aanraden voor jongeren onder mijn leeftijd. Het is heel vaag, waardoor het soms wat moeilijk te begrijpen is. Wel zijn de tekeningen PRACHTIG!!!