Het behouden huis

Ik koos voor het boek “Het behouden huis” als boek dat ik ging lezen voor mijn literaire opdracht. Het behouden huis gaat vooral over de tweede wereldoorlog. Het verhaal start in November 1940 en eindigt enkele jaren later. Het boek is geschreven in het ik-perspectief. De ik-persoon is in dit geval de hoofdpersonage een Nederlandse soldaat. Die de opdracht kreeg om in een stadje de boobytraps te verwijderen.
Als de lezer zich in beeld dat hij die soldaat is kan men zich goed inleven in het verhaal wat ik persoonlijk wel goed vind. Zo kan men zich inbeelden hoe moeilijk het was te communiceren tijdens de wereldoorlog. Doordat de soldaten niet allemaal de zelfde taal spraken.
Wanneer het verhaal naar zijn einde loopt begin ik het verhaal iets zwakker te vinden omdat die soldaat de eigenaar van het huis doodschiet en zijn vrouw wurgt terwijl hij er had mee kunnen praten om een compromis te sluiten. Ook vind ik het raar waarom hij de vrouw in de slaapkamer legt en de man in de tuin. Ook vind ik het jammer dat men het huis vernield omdat dit niet aansluit bij de titel de toch wel het behouden huis heet en niet het vernielde huis.
Tijdens het verhaal weet ook niemand wat er gaat gebeuren. Het lijkt alsof de lezer even veel weet als het hoofdpersonage zodat de lezer in het verhaal gezogen wordt. Daardoor is het zeer moeilijk om het boeken in stukjes te lezen. Want wanneer je een dag stopt met lezen ben je de spanning kwijt waarmee je bent geëindigd en moet je die opnieuw opbouwen. Zo kan je bijvoorbeeld stoppen wanneer de Duitsers bij de soldaat in het huis komen. Dit is juist een stuk waar je denkt dat het spannend gaat worden dus sommige lezen verder maar anderen stoppen daar en lezen verdere de andere dag zoals ik. Waardoor ze de spanning kwijt zijn en het boek niet zo interessant lijkt.

Ik heb voor een leesopdracht het boek ‘Het behouden huis’ van Willem Frederik Hermans gelezen. De persoon die verteld in de ik- figuur, vecht in de tweede wereldoorlog. Hij krijgt de opdracht om een stadje te ontruimen van boobytraps. In het stadje staat een groot huis. het personage gaat naar binnen en doet alsof het zijn eigen huis is. op een dag staan de Duitsers voor de deur. Hij zegt tegen de Duitsers dat het zijn huis is en dat ze er zeker een paar dagen mogen overnachten.
Na enige tijd staat plots de echt eigenaar van het huis voor de deur. ik vond het wel spannend. Ik wou echt weten waarom hij de man doodgeschoten heeft, maar ik heb het niet uit het verhaal kunnen halen. Ik vond het geen gemakkelijke verhaallijn om te volgen. De volgende spannende gebeurtenis die er toen gebeurde was dat hij de vrouw die plots uit de badkamer kwam op een erge manier wurgde. Op dit moment kreeg ik even kippenvel. ik snapte niet dat de man de dode vrouw in zijn bed legde en vervolgens er naast in slaap kon vallen.
Toen de kolonel weer aanklopte op de deur, en zij dat ze ingesloten zaten, vond ik dat er weer spanning in het verhaal kwam. Omdat het ik- personage eigenlijk van het andere leger was dan de kolonel, nam hij hem gevangen.
Na de inval, was alles vernield. Ook de dode vrouw was plots verdwenen. Het lijk van de echte eigenaar van het huis lag wel nog steeds in de tuin.
De man gaat terug naar het leger, maar gooit op het einde eerst nog een granaat op het huis.
Ik vond het een verhaal dat moeilijk te volgen was. Het is ook een redelijk dik boek. Ook al was het moeilijk om het verhaal te volgen, toch waren alle spannende momenten echt. Het was alsof ze echt gebeurden. Op sommige momenten had ik echt kippenvel.
Een boek van deze genre zou zeker voor herhaling vatbaar zijn.

Voor een literaire opdracht heb ik dit boek gekozen om te lezen.
Het was niet meteen een boek dat mij aansprak en ik zag, hoewel ik graag lees, ertegen op om het boek te openen en mij te verdiepen in een nieuwe wereld.
Je gaat mij niet horen zeggen dat ik blij ben het gelezen te hebben en dat het mij bijgebleven is als “Wow dat is een goed boek, ga ik nog mensen aanraden.”. Maar ik ga er ook niet om liegen, het viel in het algemeen wel mee en als je de betekenis achter dingen zoekt, krijgt het verhaal er een heel ander perspectief bij.

Het verhaal speelt zich af in tijden van de Tweede Wereldoorlog, aan het Oostfront. Ons hoofdpersonage, vertelt vanuit het ik-perspectief. Je zal nooit zijn naam te weten komen, wat ik wel iets positiefs vind. Het geeft je de kans om je helemaal onder te dompelen in het personage en mee te evolueren tijdens het verhaal. Ook het eenvoudig taalgebruik van het hoofdpersonage zorgt ervoor dat je het vlot kan lezen en het verhaal eenvoudig te begrijpen is.
Hiermee wil ik niet zeggen dat wat hij doet, te begrijpen is. De reden waarom hij de werkelijke eigenaars van het huis vermoordt, is mij nog een raadsel maar ook een aangrijpende gebeurtenis.
Hiermee zie je dat de oorlog een mens kan veranderen in wat we werkelijk zijn, beesten.

Het mooiste aan het hele verhaal vind ik de thematiek, de achterliggende betekenis achter iedere gebeurtenis.
Het thema is chaos. Het hoofdpersonage ontvlucht alle chaos die de oorlog met zich meebrengt door in het ‘verlaten’ huis te gaan wonen. Daar neemt hij een warm bad en trekt de kleren aan van de vorige eigenaar. Hier neemt hij duidelijk afstand van de chaos die hij kende.
Maar helaas, zodra hij de Duitsers in huis neemt, komt stilaan de chaos terug in zijn leven.
Zoals de moord op de werkelijke eigenaars van het huis een mooi voorbeeld hiervan is.
De chaos escaleert zodra de stad wordt overgenomen door de partisanen.
Hij sluit zich wederom bij het leger aan en komt zo weer terecht in de chaos.

Hermans, de schrijver, heeft een knap staaltje werk geleverd. Hoewel ik geen overtuigde fan ben, was het zeker geen zonde van mijn tijd om dit boek te lezen.

Ik heb voor school het boek ‘Het behouden huis’ van Willem Frederik Hermans gelezen. Daarover moet ik nu een lectuuropdracht maken. Het hoofdthema in het boek is oorlog. Het gaat over een Nederlandse soldaat die van zijn sergeant een opdracht krijgt.

De soldaat weet echter niet wat hij wil zeggen maar de sergeant wijst naar een huis. De soldaat, waarvan zijn naam niet bekent is, gaat dan maar op zoek naar het huis. Met zijn geweer onder de arm, gaat hij op speurtocht.

Hij belt aan, niemand thuis. Dan gaat hij maar alleen op speurtocht. Eerst ontdekt hij de living waar verschillende antieke schilderen aan de muur hangen. Daarna loopt de soldaat verder naar de keuken. Raar, er staat zomaar een grote kookpot soep te pruttelen. Er moet toch iemand thuis zijn? De soldaat gaat verder met zijn speurtocht, hij gaat richting trap. Daar vindt hij de kelder, nog iets raar, de kelder is op slot. Hij loopt naar boven waar een kamer ook op slot is, hij gaat er niet verder op in en denkt bij zichzelf, hier blijf ik wonen, hier is toch niemand.
Tot op een dag gebeld wordt. Wat moet hij nu gaan doen?

Hij doet dan maar de deur open, een Duitser staat opeens voor zijn neus, gelukkig had de soldaat zijn uniform uitgetrokken.
De Duitser vroeg of ze daar mochten overnachten voor een paar dagen en of hij de bewoner was van het huis. De soldaat knikte en liet de Duitsers binnen. Enkele dagen verbleven ze er. Ze hadden zelfs de kelderdeur opengebroken. De soldaat wist niet wat hij zag, een hele voorraad eten, daar konden ze nog wel een tijdje mee verder leven. De oorlog werd terug aangewakkerd en de Duitsers moesten opnieuw ten oorlog trekken. Na enkele dagen waren er nog steeds geen Duitsers. De soldaat had lawaai gehoord, hij hoorde steeds iemand in de tuin.
Daar stond een man, die beweerde dat hij de bewoner van het huis was. De soldaat geloofde hem niet en schoot hem dood. Net zoals zijn vrouw.
De oorlog was gaan liggen maar geen enkele Duitser was teruggekomen. De soldaat ging dan maar eens wandelen. In de verwoeste stad kwam hij iemand tegen, iemand die hij eerder al ontmoet had. De soldaat en de Spanjaard vertelden alles wat ze hadden meegemaakt. Toen opeens de vrienden van de Spanjaard opdoken. De soldaat vertelde hen dat hij een huis had. Daarover moesten de mannen geen twee keer nadenken en gingen mee. Samen hadden ze het goed, toen opeens de Russen in de stad waren. Bommen en granaten vlogen aan alle kanten. Samen vertrokken ze dan maar. Niemand weet waar ze ooit naartoe gegaan zijn.

Het is wel spannend omdat je niet weet wie de man en de vrouw waren, waarschijnlijk de bewoners van het huis. Ook wat er in de kelder zat, wist men niet. Alleen omdat de Duitsers deze opengebroken hadden wisten we dat. De soldaat heeft lang gezocht naar wat erin zat maar opeens werd alles uitgeklaard.

Voor school het ik het boek 'Het behouden huis' van Willem Frederik Hermans gelezen. Het hoofdthema van dit boek is oorlog. Het verhaal speelt zich namelijk af in de Tweede Wereldoorlog en het hoofdpersonage is een Nederlandse soldaat die samen met de Partizanen tegen het Duitse regime vecht.

Het is zeker geen boek waar ik in normale omstandigheden naar zou grijpen maar verrassend genoeg was het toch aangenaam om het te lezen en sprak het mij toch nog aan.

Het verhaal wordt verteld vanuit het belevende ik-perspectief. Door deze manier van schrijven voelt de lezer zich meer betrokken in het verhaal. Men weet net zoveel als het hoofdpersonage zelf. Persoonlijk vindt ik dit perspectief het leukste om te lezen want je voelt mee met het personage en je weet nog niet op voorhand wat er allemaal zal gebeuren.

Dit boek was zeer makkelijk leesbaar maar als ik eerlijk ben heb ik mezelf toch door de eerste pagina’s heen moeten sleuren. Dit vind ik heel jammer want ik ben iemand die haar mening voornamelijk baseert op het begin van een boek en in normale omstandigheden had ik het boek allang aan de kant gelegd. Gelukkig heb ik verder gelezen want naar het einde toe kwam er toch wat meer spanning in voor waardoor het lezen veel aangenamer werd.

Doordat het verhaal vanuit het standpunt van het hoofdpersonage werd verteld leerden we het hoofdpersonage ook door en door kennen. Daardoor kunnen we met zekerheid ook zeggen dat het om een rond karakter gaat. Want we kennen zijn goede en slechte eigenschappen, ook krijgen we een beeld van zijn gedachtegang en gevoelens.

Achteraf gezien kan ik dit boek zeker aanraden, maar moet ik de lezers wel de tip meegeven dat ze zeker het verhaal moeten uitlezen en het niet enkel beoordelen op het begin.

Voor een literaire opdracht van school heb ik het boek “Het behouden huis” van Willem Frederik Hermans gelezen. Het verhaal speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog waardoor we kunnen spreken van een periode van ongeveer 4 tot 5 jaar. Het eigenlijke verhaal begint in november 1940 en eindigt zo’n vier en een half jaar later. Tijdens het verhaal wordt er voornamelijk een chronologische structuur gebruikt, maar toch zijn er ook enkele flash-backs aanwezig. De gebeurtenissen zelf, worden in de verleden tijd verteld.
De hoofdpersonage van het verhaal, wiens naam en leeftijd niet werden vermeld, is een soldaat die samen vecht met de partizanen tegen de Duitsers. De nationaliteit van de soldaat is echter wel bekent, hij is namelijk van Nederlandse afkomst en heeft een blanke huidskleur. Het hoofdpersonage heeft zeer duidelijk een rond karakter.
Indien we dieper ingaan op het vertelperspectief van het verhaal, merken we duidelijk dat de auteur er voor gekozen heeft om het verhaal vanuit de hoofdpersonage zelf te schrijven, namelijk het ik-perspectief. Als men het boek leest, valt het zeker op dat de hoofdpersonage de verteller is. Als lezer wordt men ook meegezogen in het verhaal en beleeft men de gebeurtenissen van de ik-persoon alsof men zelf deel uitmaakt van het activiteiten die plaatsvinden. Bekijken we de onderverdeling van het ik-perspectief dan kunnen we zeggen dat de auteur gebruik heeft gemaakt van de ‘belevende ik’. Tijdens het lezen van het boek weet de lezer maar evenveel als het personage zelf aangezien de gebeurtenissen beschreven worden zoals ze op dat moment plaatsvinden en zonder extra informatie. De auteur had anderen misschien net iets meer aan het woord moeten laten.
Tijdens het verhaal wordt er ook duidelijk met spanningstechnieken gewerkt. Aangezien de lezer maar evenveel weet als het personage zelf, weet geen van beide wat er komen zal. Men wordt echt aangezet om het boek verder te lezen want stoppen in het midden van het boek heeft geen enkele zin. Indien men het verhaal niet volledig zou lezen, dan zou de spanning van het verhaal zijn effect missen. De auteur is er echt heel goed in geslaagd om de spanning in het verhaal steeds opnieuw te kunnen toepassen op de verschillende gebeurtenissen die plaatsvinden.
Als laatste punt zou ik het graag nog eens hebben over het thema van het boek. Slechts één thema kiezen vind ik geen optie aangezien het een duidelijke mengeling is van het thema oorlog en het thema chaos. Enerzijds speelt het gehele verhaal zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog waarin de partizanen vechten tegen de Duitsers. Hierdoor zou men inderdaad kunnen zeggen dat ‘Oorlog’ het thema is. Maar anderzijds draait het boek vooral om de soldaat die de chaos in zijn leven wil vermijden en daardoor op de vlucht slaat.
Algemeen gezien vond ik het een geslaagd boek. Er werden geen moeilijke woorden gebruikt waardoor het makkelijk en snel te lezen is. En zoals mijn voorganger ook geschreven heeft, schetst het boek inderdaad een realistisch beeld van hoe het tijdens de oorlog was.

Ik heb het boek “Het behouden huis” gelezen. Dit boek handelt vooral over de Tweede Wereldoorlog en is geschreven door Willem Frederik Hermans. Het gaat over een huis waarin een Nederlandse soldaat een thuis vindt na zijn verschrikkelijke zwerftocht met de partizanen, verzetstrijders zonder aanvoerder. Na korte tijd krijgt hij echter Duitse officieren over de vloer die hem om onderdak vragen en dat ook krijgen. Wanneer ook de eigenaar en zijn vrouw terugkomen vermoordt hij beiden om in het huis te kunnen blijven. Soms vond ik dat de oorlogsdaden zo verschrikkelijk waren dat ik opgezocht heb of het boek wel of niet waar gebeurd was. Het bleek niet waar gebeurd te zijn.
In het verhaal speelt dood een grote rol en vooral de vele nutteloze doden vond ik het ergste. Ondanks alle vreselijke daden leest het boek wel snel en makkelijk.
Verder vind ik het boek deprimerend door de tragische gebeurtenissen die zich binnen en buiten het huis afspelen. Uiteindelijk wordt het huis volledig vernield en trekt het hoofdpersonage terug verder met de partizanen.
De partizanen spelen ook een grote rol in het verhaal. Ik vind dat ze soms heel negatief worden afgebeeld door de auteur. Ze worden bijvoorbeeld als heel gewelddadig beschreven.
Over het algemeen vond ik het boek niet zo fijn; maar het schetste wel een realistisch beeld van de gruweldaden tijdens de oorlog.