Gestameld liedboek: moedergetijden
De moeder van Erwin Mortier krijgt al op jonge leeftijd alzheimer. Langzaamaan neemt de ziekte haar leven over. Mortier beschrijft poëtisch hoe hijzelf en zijn familie omgaan met hun steeds hulpelozer wordende moeder.
Dit boek balanceert op de grenzen van verhaal en gedicht. Mortier schrijft in korte stukken, met veel witregels en zelden een overvloed aan woorden. Er blijft ruimte genoeg over om zelf na te denken, over onze eigen moeders, over eenzaamheid, over hulpeloosheid.
Lees een stukje
Ik stel me voor dat ik het hoor, de stille ravage die in dat lichaam om zich heen grijpt: snaren die springen, draden die knappen, spankabels die het zingend begeven - het zachte gejank van inzakkende spanten. Mijn moeder, een huis dat langzaam instort, een op een aardschok dansende brug. Soms valt ze in slaap nog voor haar schouders de rugleuning van de bank bereiken. Dan blijft ze slapend hangen, de handen voor zich uit. Door de polsen en vingers rillen korte spasmen, onophoudelijk. De laatste pylonen staan er nog, maar ze daveren.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Mijn tweede huid
De stem van Tamar
De vanger in het graan
Het Achterhuis
De vreemde kwestie van Dr. Jekyll en Mr. Hyde
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.