Eigen vuur

Hij vluchtte in het wilde weg, naar rechts, naar links, zigzaggend over de Markt, terwijl het gegil van de sirenes zijn oren verdoofde, en stofwolken zijn ogen verblindden. De bom was gevallen voordat het luchtalarm was afgegaan. ‘Het café!’ riep Kees. ‘In de kelder!’ Voor het café bleef Sooys zo plotseling stilstaan, dat Kees tegen hem opbotste. Duitsers, in burger en in uniform, kwamen naar buiten rennen. ‘Niet hier!’ siste Kees. In café Stamperius zat de administratie van het Duitse leger, de Schreibstube. Ze renden de Markt over naar de grote bierkelder van café De Vier Emmers. Sooys zag Sakke de trap afrennen. Het café was van zijn vader. Daar spraken zij drieën altijd met elkaar af. Maar toen Sooys achter hem aan wilde gaan, werd hij tegengehouden. ‘Weg van de Markt!’ schreeuwde iemand in zijn oor. Tegelijk werd hij bij zijn arm gegrepen en meegetrokken. Er klonk een hevige explosie aan de overkant van het plein. Blindelings volgde Sooys de man voor hem, een zijstraat in, door een steeg, over een pleintje.