Een nagelaten bekentenis
Al zijn hele leven lang voelt de bleke, tengere en doffe Willem Termeer zichzelf miezerig, laf en gestoord. Door het kille verstandshuwelijk van zijn ouders baadt zijn leven nog meer in tristesse. Als hij zijn triestig leven uiteindelijk samengooit met dat van de muzikale Anna Bloemendael, stelt hij daar al zijn hoop op in. Tevergeefs, zo blijkt: de verbitterde verveling sluipt langzaam maar genadeloos hun getrouwde leven binnen. Na de dood van hun dochtertje gaat het van kwaad naar erger...
"Mijn vrouw is dood en al begraven". Zo verrassend begint Een nagelaten bekentenis van Marcellus Emants. En het hoofdpersonage, de bleke en doffe Willem Termeer, gooit er meteen tegenaan dat hij haar vermoord heeft. In deze lange bekentenis probeert hij uit te leggen hoe het zo ver is kunnen komen.
Het is verbazingwekkend hoe fris en helder deze naturalistische klassieker klinkt, terwijl het boek voor het eerst in 1894 verscheen.
Lees een stukje
Zo dikwijls ik in de spiegel kijk - nog altijd mijn gewoonte - verbaast het me, dat zo’n bleek, tenger, onbeduidend mannetje met doffe blik, krachteloos geopende mond - velen zullen zeggen: dat mispunt - in staat is geweest zijn vrouw... de vrouw, die hij op zijn manier toch lief heeft gehad... te vermoorden.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
De stem van Tamar
De vanger in het graan
Het Achterhuis
Dromen voor het leven
Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.