
De regen is warm
Vier verhalen, vier door het leven getekende personages. Elias, 11 en half, droomt en fantaseert graag. Zijn gretigheid is aandoenlijk, maar ook schrijnend: hij snakt naar de warmte van een gezin. Chloë, 16, zwijgt. Waarom zou ze praten als toch niemand luistert. Elias en Chloë, bungelend aan de rafelrand van de maatschappij, wonen samen in een leefhuis. Daar ontfermt Geert zich over hen, die schijnbaar alles heeft om gelukkig te zijn, maar toch wankelt. En tot slot is er Ana, die zich teruggetrokken heeft in een huisje en manden vlecht. Ook zij torst een zwaar verleden mee, maar lijkt te ontdooien als Chloë rust bij haar komt zoeken.
Een boek dat schuurt, maar ook vertedert. Op bijna iedere pagina staat er wel een zin om in te kaderen. Sterk ook hoe de taal, naargelang het perspectief van het personage, kantelt. Een verhaal over kwetsbare mensen, over verschillende generaties heen, die snakken naar warmte en aanvaarding.
Lees een stukje
Vermoeiend, echt. Doe er iets aan, kind. Alles zo hard laten binnenkomen, dat is toch nergens goed voor. Het leven is geen huppelende bloemenweide ofzo. Hoe kan je nu zoveel meegemaakt hebben en nog altijd in een ponywereld leven? Dat laat ik al lang niet meer gebeuren. Als ik al iets voel tegenwoordig, is het mistig en duf ergens in de verte. Mijn smartphone trilt in mijn broekzak. Weer een oproep van een privénummer. Ik druk op de rode knop. Elke fucking maandag, kan dat mens me nu nog altijd niet met rust laten? 'Mijn hoofd zit vol tranen, Chloë.'
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.