
De laatste Vikingkrijger
We schrijven het jaar 885. Een groep Vikingen vertrekt uit Jutland, op weg naar West-Europa. Zogenaamd om Parijs te veroveren, maar de lokroep van de Maas is te sterk. Sommigen zijn op zoek naar een zilverschat, verstopt door hun vorige dorpshoofd, ergens aan de oever van de rivier. Einarr wil met de schat de schuld van zijn overleden vader inlossen, de geniepige Gunnarr wil het geld voor zichzelf houden. Het meisje Hildr wil zichzelf met deze reis bewijzen, en Hedelin wil haar Frankische familie opzoeken.
Dit spannende historische verhaal, wordt verteld door een skald, een verhalenverteller. Een bijzondere rol is weggelegd voor de schikgodinnen, die als weefsters het verleden, het heden en de toekomst van de personages aan elkaar weven. Het is een complex verhaal, maar voor wie de moeite doet om de draden te ontwarren, ontvouwt zich een interessant avontuur.
De laatste Vikingkrijger is het apart te lezen vervolg op Vikingbloed.
Lees een stukje
Wij in het Noorden noemen ze de Nornir. Het zijn de schikgodinnen. Ze spinnen de draden van het lot van ons, stervelingen. Omdat ze de hele dag mensenlevens weven, is hun woning in de godenwereld ermee volgestouwd. Sommige weefsels zijn intussen half of helemaal vergaan en andere zijn nog lang niet afgewerkt. Toch is het lot dat deze drie schikgodinnen bepalen, niet helemaal definitief. Heel soms neemt iemand zijn lot in eigen handen, al houden de zussen daar niet van. Telkens wanneer dat gebeurt, zit er namelijk een weeffout in hun werk.
Wat andere lezers vinden