De arkvaarders
Re Jana, haar lamme moeder en haar vader verlaten hun geboortegrond. Het water in de moerassen van Kanaän blijft stijgen en ze hebben gehoord dat in de rotswoestijn een bouwheer een enorm schip aan het bouwen is. Hij zoekt werkvolk. En inderdaad: midden in de woestijn ligt een enorme werf.
De mensen die aan de ark bouwen, geloven in maar één god en ze verwachten een ongekend onheil. Langzaam ontdekt Re Jana wat dat onheil is: al het land zal overspoeld worden en alleen de bouwheer, de zijnen en de dieren mogen op de ark.
De arkvaarders is een prachtig meeslepend verhaal over de bouwers van de Ark van Noach. De lezer wordt meegenomen in een prikkelend verhaal vol geuren, goden en gedragingen van verschillende volken.
Lees een stukje
Toen zette de god van de bouwheer de hemelsluizen open. Het land dat hij bij zijn schepping van het water had gescheiden, werd er nu weer mee samengevoegd. Het water kwam uit het oosten en het westen, uit het zuiden en het noorden. Er ontstonden draaikolken en maalstromen, er waren wolken stuifwater, er rolden massa’s slib en schuim op ons af. De lucht werd zilt.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Vallen
De filosoof, de hond en de bruiloft
Plussen en minnen
De ontdekking van de natuur
Verlaten oorden : de natuur na de mens
Wat andere lezers vinden
De arkvaarders
A. wie is het hoofdpersonage?
Re-Jana
B. Omschrijf het hoofdpersonage in Drie zinnen.
Re-Jana stamt af van een nomaden volk met een zwarte huidskleur. Ze verschillen veel met de blanke mensen zowel van uiterlijk als van innerlijk. Re-Jana is erg gevoelig dit merkte je toen haar moeder verbrand werd en ze zich terugtrok maar haar verdriet niet kon verwerken.
C. wat is de verteltijd?
296 bladzijden
D wat is de vertelde tijd?
E. in welke tijd speelt het zich af?
in de prehistorische tijden
F. in welke ruimt speelt het zich af?
het verhaal speelt zich af in het begin op weg door de woestijn naar het schip en voor de rest in en rond het schip.
Alem-de-voddige helpt Re-Jana en haar familie om naar het schip te gaan.
Re-Jana’s vader is de bouwheer belangrijkste hulp met het bouwen van zijn schip.
G. geef een voorbeeld van een ellips
Te treuren over de dood van haar ouders.
H. geef een voorbeeld van een metafoor
Hij is als een steenbok, zo koppig.
I. vat het boek samen in één woord.
Meeslepend
J. Vind je dat de website je een goede tip heeft gegeven?
ik vind dat boekenzoeker.org me een goede tip heeft gegeven ik vond het een heel leuk boek om te lezen. Het verveelde nooit, het was niet langdradig, kortom een echte aanrader voor iedereen.
Ik vond dit boek nogal saai Omdat ik vaak wouw stoppen omdat het te ingewikkeld werd. Dat had ik bijvoorbeeld erg bij het stukje waar de rakboot van Re-jana en haar vader kapot wordt gemaakt door Sem. Je wilt dan erg graag weten of Re-Jana en haar vader wel overleven en wil je heel erg graag doorlezen om te weten hoe het afloopt maar ik begreep er na een tijdje niets meer van. Er zijn erg veel stukjes in het boek waar je de afloop niet kan voorspellen. Je merkt ook dat je heel duidelijk gevoelens van spanning kan opmerken bij bijvoorbeeld de hoofdpersoon. Dit merk je erg in het stukje waneer Put verteld dat er een geheimen schuilplaats in de ark zit. Dan merk je dat Re-Jana dat zelf een heel erg spannend moment vindt.
Ik vond het ook een heel erg lastig boek. Omdat je bij sommige stukjes echt heel erg goed op moet letten en het soms nog een keertje over moet lezen omdat je het anders niet goed snapt. Als je dan niet goed oplet begrijp je er echt niks mee van. De zinsopbouw in het boek was soms ook heel lastig om te begrijpen.
Ik vond het ook nogal een zielig boek af en toe. Omdat er in sommige stukjes mensen overlijden en de nabestaande er veel verdriet van hebben of het niet goed kunnen verwerken. Dat zie je goed waneer de vader van Put opgegeten wordt door een tijger. Hij is dan erg verdrietig en kan er niet goed over praten, hetzelfde gebeurt als de moeder van Re-Jana verbrand wordt. Ze trekt zich dan erg terug maar kan haar verdriet niet verwerken. Er worden ook veel mensen van elkaar gescheiden. Dat gebeurt bijvoorbeeld waneer Re-Jana wel gered wordt door Cham en dus wel mee kan op de boot maar de vader van Re-Jana niet. Re-Jana wil hierdoor bijvoorbeeld niet meer eten en verraadt zichzelf door heel hard te gaan zingen terwijl niemand haar mag horen. Ook Put heeft er moeite mee dat hij gescheiden is van Re-Jana en Re-Jana’s vader. Hierdoor is hij heel teruggetrokken en laat hij zich aan niemand zien. Je kan ook hele erg goed merken waneer de personages verdriet hebben.
Ik heb dit boek gekozen omdat dit het enigste boek in de bibliotheek was. De achterflap sprak me niet echt aan want dit boek is niet het soort genre dat ik lees normaal gezien.
Toen ik het boek las had ik juist geraden over het boek, mijn eerste indruk over het boek bleef hetzelfde. Ik ben meer voor boeken die nu gebeuren, niet voor boeken uit de geschiedenis of over de toekomst. Dit verhaal speelt af in het verleden. We legden takkenbossen over ons huisje en wisten onze vuurplaats. Op onze hoede voor elke voetstap die naderde. Hieruit leid ik af dat het verhaal uit de geschiedenis afkomstig is
Het boek zelf is ook zeer plechtig geschreven, de schrijfstijl is zeker niet voor jongeren bedoeld en het is ook een boek voor gelovigen. ‘De Onnoembare heeft zich tot mij gericht op momenten dat ik er niet op was voorbereid,’ begon hij. ‘Ik hoefde niet naar Hem te luisteren om Hem te horen. Hij sprak tot mij in weerwil van mijn onoplettendheid. Hij droeg me op voor de rechtschapenen een schip te bouwen. Het schip is Zijn hoop in de toekomst.’
Ik vind het verhaal in het boek niet echt duidelijk. Er worden zeer veel moeilijke woorden en namen in gebruikt en dat maakt het alleen maar moeilijker om te begrijpen wat je aan het lezen bent. Zoals deze zin bijvoorbeeld: Neelata hield de wichelroede op en stak hem voor zich uit. Beduusd stelde ik vast dat het die van mijn moeder was.
Dus jongeren raad ik dit boek zeker niet aan om te lezen, het is helemaal geen interessant verhaal en het begin is helemaal uitgewerkt en het einde niet. Het lijkt erop alsof de schrijfster van dit boek geen zin meer had om verder te schrijven en dat daardoor het einde niet meer zo gedetailleerd verteld wordt. Dus ge dit boek zeker niet lezen, huren of kopen want het is geen aanrader.
Ik heb het boek 'De arkvaarders' van Anne Provoost gelezen.
Het verhaal begint op het moment dat Re-Jana en haar ouder hun woongebied
moeten verlaten omdat het water stijgt in de moerassen en Re-Jana's moeder
de spanning van het onbetrouwbare water dat haar lam heeft gemaakt en haar baby
liet verdrinken niet meer aankan. Uit de doorvertelde verhalen hadden ze gehoord dat er
landinwaarts een reusachtig vaartuig gebouwd wordt, samen trekken ze er naartoe.
Het schip ligt midden in de woestijn, ergens waar je het helemaal niet verwacht.
Re-Jana en haar ouders zijn echte moerasmensen met talent voor water. Re-Jana weet alles
over het reinigen, verzorgen of genezen van water. Haar vader is scheepsbouwer en komt al goed
van pas bij het bouwen van de ark.
Dan is er nog een probleem, de moerasmensen zijn zwart en dragen niet meer dan een doekje om hun heen.
De mensen die aan de ark bouwen dragen witte, lange mantels en zijn bijna helemaal anders.
Ze behoren tot de nomaden. Iedereen behalve dan de bouwheer en zijn zonen. In het verhaal komt
Re-Jana te weten dat er op de ark geen plaats is voor haar, haar familie en al helemaal niet voor al de
werkmannen. Dan leert ze Cham kennen, de jongste zoon van de bouwheer, hij is degene die haar
een plek op de ark belooft. Na een tijdje komt Neelata voor in het verhaal, het meisje dat voorbestemd is
om Chams vrouw te worden. Cham breekt zijn belofte met Re-Jana.
De vader van Re-Jana begint dan maar zijn eigen ark te bouwen als hij dit hoort. Toen de bouwheer hier van
hoorde, vernietigde hij de boot van Re-Jana's vader.
Wanneer de ark wil vertrekken, smokkelt Cham Re-Jana mee op de ark, maar haar familie en honderden
anderen blijven achter.
Het was een erg spannend omdat je altijd maar door wou gaan met lezen. Daarom ging het lezen ook
redelijk snel vooruit. Vooral waar je duidelijk de gevoelens van spanning opmerkt in het boek, wil je als
maar sneller verder lezen. Wanneer Put verteld dat er een geheime schuilplaats in de ark zit, merk je
de spanning op van het hoofdpersonage, waardoor je mee gaat leven met haar en het zelf ook spannend
vind.
Soms was het ook wel lastig omdat je bij sommige stukjes uit het boek goed moest opletten of het een keertje
opnieuw moest lezen voor je het kon begrijpen. Bij het stukje waarin dat Tahneses door het vuur loopt en iedereen
denkt dat ze dood is, verschijnt ze plots weer in de kamer waarin Re-Jana binnenloopt. Dus blijkt dat ze plots terug
in leven is. Als je bij zo'n deeltjes niet goed opgelet had, snap je er bijna niks meer van.
Af en toe was het ook wel erg zielig omdat er enkele mensen overleden zijn en de andere personage's treuren en het niet
goed kunnen verwerken. Als de vader vanPut wordt opgegeten door een tijger, is Put erg teruggetrokken en kan er niet goed over
praten. Hetzelfde gebeurt bij Re-Jana als haar moeder verbrand wordt.
Er worden ook veel mensen gescheiden in het boek. Re-Jana wordt wel gered door Cham en kan dan wel mee met de boot, maar haar vader niet.
Put heeft er ook moeite mee dat hij gescheiden is van Re-Jana en Re-Jana's vader. Hierdoor laat hij zich aan niemand zien en
is hij erg teruggetrokken.
In het algemeen vond ik het wel een redelijk goed boek omdat er niet al te veel moeilijke
woorden in voorkwamen en het vlotte ook goed bij het lezen. Dit boek heeft het verhaal
van de Ark van Noach omgezet in een mooi en duidelijk verhaal.
De gelijkenissen tussen mij en de hoofdpersonage zijn dat als mijn moeder verlamd zou zijn ik haar ook zolang mogelijk in leven zou willen houden. Maar als het niet anders gaat en zij zelf “wil gaan”, dan zal ik ze wel laten sterven. Ik zou ook, net zoals Re Jana proberen om mijn familieleden, in haar geval haar vader, te redden.
Er zijn natuurlijk ook verschillen tussen ons, zoals, ik zou proberen om zolang mogelijk op dezelfde plaats te blijven, met een beetje angst voor het onbekende. Maar als ik dan dood zou gaan zou het samen met mijn vrienden en familie zijn.
Interessant door de ongewone verhaalstof. Goed uitgewerkt, mooie karakters. Het einde is wat haastig.