
Apocalyps baby
Valentine is ervandoor. Het vijftienjarige meisje verdwijnt op op weg naar haar Parijse school en dit tot verbijstering van de Hyena (de sullige, goeiige privédetective tegen wil en dank, die haar in opdracht van haar steenrijke familie zo'n beetje in de gaten moest houden). Hij gaat samen met Lucie (100 procent punk, 200 procent lesbisch en 300 procent maatschappelijk onaangepast) op zoek naar Valentine. Wat volgt is een bizarre reis langs (stief)ouders, familie en vrienden die elk een stukje van Valentine's levenswandel prijsgeven. Met een wel heel onverwachte finale als klapstuk.
Dit is een hoogst bizarre, donkere en avontuurlijke roman. Messcherp observerend beschrijft de auteur de boven- en onderlaag van de huidige maatschappij. Hoofdpersonen Lucie en de Hyena reizen door een wereld die beheerst wordt door emotionele verwaarlozing, gratuit geweld, pijnlijke zinloosheid en ongebreidelde consumptiedrift. Net geen Quentin Tarantinofilm, denk je. Maar dan ontdek je dat de auteur zich als filmmaker liet opmerken met een wel heel ophefmakende en schokkende film. Ook dit boek is niet voor doetjes.
Lees een stukje
Het meisje dat het woord heeft genomen is verbijsterend mooi, sinds we in het café zitten straalt haar gezciht zo dat het lijkt alsof ze al het daglicht vangt. Zo'n meisje heette vroeger toen ik nog jong was een kakmeisje, altijd in het blauw, wit en beige, en om het helemaal af te maken een bitcherige uitstraling. Ze heeft lange armen en benen en beweegt elegant, arroganter maken ze ze niet, in de hogere klasse. Het levensgevaarlijke dier drukt zich uit met een grote traagheid. Waarschijnlijk rookt ze de hele dag joints. De Hyena kijkt haar een beetje raar aan: "En heb je met haar gepraat sinds je vond dat ze veranderd was?"
"Nee. We gingen niet met elkaar om. Maar ik zag haar wel. Ze was veranderd."
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.