Wolf
Kemi moet - volledig tegen zijn zin - op vakantiekamp naar het bos. Met zijn norse gedrag zet hij zichzelf buiten de groep. Hij deelt een blokhut met Jurg. Jurg wordt gepest. Dat gebeurt subtiel maar Kemi observeert het van dichtbij en voelt zich steeds slechter omdat hij niet voor Jurg opkomt. Jurg daarentegen lijkt het gepest lijdzaam te ondergaan. De begeleiders zien het niet of tillen er niet zwaar aan. Alleen de kok heeft door wat er echt speelt.
Innerlijke spanning bouwt zich op bij Kemi, maar ook bij Jurg. Steeds vaker doemt een denkbeeldige wolf op... In dit verhaal laat de auteur de toeschouwer aan het woord, niet de dader of het slachtoffer. De sfeer kantelt van luchtig naar ongemakkelijk en schurend. De rake observaties, sterke dialogen en sprekende illustraties in zwart-geel-wit blijven nazinderen.
Lees een stukje
En dan zie je maar weer: ik had durven wedden dat Jurg onhandig en lusteloos door het bos zou strompelen met die rare rugzak van hem, of het al snel zou opgeven. In werkelijkheid loopt hij als een of andere Jürgen uit het Zwarte Woud alles en iedereen van zijn sokken, trefzeker en bekwaam.
Zo gaat dat dus als je gewend bent om iemand te onderschatten. Als je hem nooit serieus neemt, omdat je niet je best doet om hem te leren kennen.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.