We moeten je iets vertellen
Geef Hazel potlood en papier en ze gaat tekenen. Het liefst vogels. Sinds kort tekent ze vogels die hun leven lang samen blijven.
Was dat maar zo bij mam en pap. Die gaan scheiden. Hazel snapt het niet, want ooit waren ze toch stapelgek op elkaar? Ze besluit er alles aan te doen om mam en pap terug samen te krijgen. Maar hoe? Op vakantie bij oma heeft ze tijd om daarover na te denken. Net daar stoot ze per ongeluk op een lang bewaard geheim.
Hazel voelt verdriet maar wordt omringd door heerlijke personages en dat is hartverwarmend. Dit is zo’n boek dat zegt dat het oké is, het leven. En dat de lastige momenten er gewoon bij horen.
Lees een stukje
‘Waarom heb je een zonnebril op?’ vraag ik.
‘Het licht doet een beetje pijn aan mijn ogen,’ mompelt ze. Ze opent een kastje en pakt er een strip pijnstillers uit. Twee witte ovale pilletjes vallen met een plop in een glas water. Ze lossen langzaam op, en mam drinkt het glas in één keer leeg.
‘Hoofdpijn.’
Alleen is het geen hoofdpijn, maar een gebroken hart, weet ik een kwartier later.
Beluister een stukje
Nood aan ondersteuning bij het lezen? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Uit elkaar
Gips
De vader met de grote schoenen
De lijst van dingen die niet zullen veranderen
Lena Lijstje
Wat andere lezers vinden
Heel leuk boek, maar een paar spelfouten.