
Op kot: verhalen van een kotmadam
Leuven, een huis met zeven kamers. In elke kamer woont een student. De kotmadam woont in hetzelfde huis. Zij vertelt wat er gebeurt. Er is het Chinese studentje dat probeerde een wasserij te openen op haar kot. Er woont een studente met twee liefjes. Op het terras staan lang dode dieren in een kuip. En elk jaar weer zijn er veel te veel fietsen.
Dit is een mini-boekje. Zo eentje dat netjes in je kleinste tas past. Misschien past het zelfs in je broekzak. Het is dus ook meteen uit, en laat je achter met een goed gevoel. Hé, dat kotleven, dat is geestig. En hé, die superkorte verhalen van maar drie of vier bladzijden zitten vol grapjes. Grapjes om te onthouden. Zo’n boekje, dus.
Lees een stukje
Maar wat ik totaal grappig en onvergetelijk vond is het volgende: onder zijn bureau had Eric alle flessen gezet die hij uitgedronken had. Lege bierflesjes (vooral trappisten), lege waterflessen (voor na de trappisten, denk ik) en zeker tweehonderd lege melkflessen. Ik snap nog steeds niet wat Eric ervan weerhield om die lege flessen gewoon mee naar beneden te nemen en in de blauwe zak te deponeren. Misschien was het zoals bij studenten: bladzijde lezen, inhoud begrepen, bladzijde gedaan, volgende bladzijde lezen. Toegepast op de flessen: flessen nemen, inhoud opdrinken, flessen leeg, volgende fles nemen.
Wat andere lezers vinden
fantastisch boek echt om aan te raden
Dit is een leuk boek
dit boek heeft teveel pagina's
altijd dezelfde wachtwoord , niet vergeten