
De ogen en het onmogelijke
De wilde hond Johannes woont in een park, en brengt verslag uit van wat hij ziet aan de drie oude Bizons die in een wei in het park staan. Hij ontdekt dat er een nieuw gebouw komt in het park, een museum, met allemaal geheimzinnige 'rechthoeken' aan de muur. Johannes vindt het fascinerend, maar die fascinatie leidt ertoe dat zijn waakzaamheid verslapt en hij gevangen wordt genomen door mensen. Gelukkig kunnen zijn vrienden hem bevrijden, maar zijn gevangenschap doet hem nadenken en brengt hem op het idee om de bizons te bevrijden. Zelf hebben de bizons daar niet veel behoefte aan, maar Johannes is vastbesloten. De verschijning van een kudde geiten in het park zorgt voor een nieuwe vriendschap, een openbaring en een nieuw plan.
Johannes is de ik-verteller en zelden voelde je een verteller in een boek zo hard kwispelen. Het is een betoverend verhaal, dat zich ook heel goed laat voorlezen.
Lees een stukje
Ik ben Johannes de hond en ik heb jou gezien. Ik heb je gezien in dit park, waar ik woon. Als je in dit park bent geweest, mijn grote groene winderige park bij de zee, dan heb ik je gezien. Ik heb iedereen gezien die hier is geweest, de wandelaars en hardlopers en fietsers en ruiters en de Bizonzoekers en de picknickers en de boogschutters in hun mantels. Als je hier bent geweest, ben je bij mij thuis geweest, waar ik de Ogen ben.
Wat andere lezers vinden
Ik vind het heel leuk en goed boek. Ik raad u aan om dit boek te lezen omdat:
- Het gaat over dieren. Niet gewone dieren maar, dieren zoals pelikaan en bizons.
- Er is veel avontuur waar ik heel leuk vind, veel acties en moeilijke woorden -> omdat ik nieuwsgierig om de betekenis van het woord te kennen.
Een supergoed boek!
Supertof!