
Keerpunt : de hele wereld tegen Maximiliaan en omgekeerd!
Max is boos op de wereld. Die fake wereld met een filter van Fuck Authenticity and Keep pretending for Ever. Hij besluit te vluchten. Het bootje van zijn opa wordt zijn toevluchtsoord. Met een noodrantsoen van water, boterhammen met choco en chips kruipt hij in zijn cocon.
Tot Klein Duimpje toevallig zijn pad kruist, een doodsbang klein meisje dat net als hij de ruzies thuis niet meer aankon en er vanonder muisde. En Minne, die stoere griet die haar onzekerheid probeert te camoufleren. Samen spelen ze het spel van hide and seek, om tijd te kopen voor zichzelf en te zoeken welk pad ze willen inslaan. Tot ze een keerpunt vinden. Maar de vijand rukt op...
Lees een stukje
Ze wijst naar de golven. 'Weet je waarom mensen naar de zee toe gaan zitten? Omdat je je soms moet afwenden van de lelijke kant. Anders hou je het niet vol.' Ze gebaart naar de dijk. 'Maar hé, die lelijke dingen, die horen ook bij het leven. Daar kun je niet steeds opnieuw van weglopen. Als je die kant uitloopt,' ze wijst naar de duinen, 'dan kom je ook weer een zootje tegen.' Ze kijkt me aan, zachter dit keer. 'Jij hebt je zootje, Klein Duimpje heeft haar zootje, maar zo heeft bijna elk mens zijn zootje.'
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.