Hoor je mij?
Anno 2022. Sterre wil niet dat er een tolk meekomt naar haar nieuwe school. Ze is doof en ze wil vooral niet opvallen. Toch merkt ze dat ze veel grapjes en informatie mist. Alles is veel makkelijker bij haar dove vrienden. Waar hoort ze thuis?
In de jaren 50 zit Freek op een internaat voor dove kinderen. Gebarentaal is verboden en dove kinderen moeten zich aanpassen aan de horende wereld. Bovendien kunnen ze geen les volgen op een normale school en mogen ze niet verder studeren. Na een tijdje kan Freek er niet meer tegen: woedend loopt hij weg.
Sterre en Freek voelen zich alleen en niet begrepen door hun omgeving. Met vallen en opstaan zoeken ze zelf hun plek in de wereld.
Lees een stukje
‘Ik ben niet alleen doof, ik voel me ook doof, als je begrijpt wat ik bedoel.’
Sterre kijkt haar aan. Ja, dat begrijpt ze wel. Doof zijn zit niet alleen in je oren, doof zijn zit in je hele persoon. Maar hoe is dat bij haar? Gauw gebaart ze: ‘Zullen we de golven in?’
Ze heeft nu geen zin om hierover na te denken.
Wat andere lezers vinden
Ik vond het boek leuk om te lezen.
Het verhaal is zeer interessant.
Er komen ook zaken invoor die je in het dagelijks leven meemaakt.
Het is vooral triest omdat het gaat over erbij horen in het middelbaar en voor veel mensen is dat toch wel een struikelblok.
Freek komt uit een familie die niet doof is maar Freek wel.
In zijn familie schamen ze hun omdat Freek doof is en daarom mag hij van zijn ouders geen gebarentaal gebruiken in het openbaar.
Freek voelt zich niet vrij en besluit weg te gaan van het internaat.
Hij wil doen zoals de andere kinderen kunnen doen, buiten gaan, na school iets gaan doen…
Maar van zijn ouders mag hij dat niet omdat hij bijvoorbeeld een auto niet hoort en aangereden wordt.
Daarna ontmoet hoor je hert verhaal van Sterre die op een normale school zit maar doof is en wil graag en schaamt haar voor haar hoorapparaat.
Het is voor Sterre niet gemakkelijk en ze voelt zich al snel niet thuis in de normale wereld.
Ze mist informatie, ze ziet dat er meisjes ban haar school over haar beginnen praten en vindt dat niet zo fijn.
De enige plaats waar ze haar thuis voelt is op toneel voor dove kinderen samen met haar vriendin (die ze op toneel heeft leren kennen) Mia
Het is een heel sympathiek verhaal en ik raad het zeker aan voor kinderen die op de leeftijd komen waarop ze beseffen dat het leven niet alleen maar unicorsn en glitters is.☺️☺️
Een superleuk boek voor 14 tot 100 jaar oud.