
Het meisje en de rots
Terwijl een meisje deeg staat te kneden, krijgt ze een onverwacht pakket. Een rots, die ze overal mee naartoe moet dragen. De steen begint zwaarder en zwaarder op haar te wegen, waardoor ze bijna geen voet meer kan verzetten en in een afgrond valt. Kan ze uit de put kruipen en wordt de rots ooit draaglijk?
Verdriet kan voelen als zo'n loodzware rotsblok, dat je overvalt op momenten dat je het niet zag aankomen. Dit boek met tedere potloodtekeningen laat zien hoe de rots ook weer lichter wordt, zelfs als je die blijft meedragen.
Lees een stukje
Ze ging op een bankje zitten om op adem te komen. Dat was niet simpel. De meeste bankjes waren niet gemaakt voor een mens met een rotsblok. ‘Geef me even tijd. Ik zoek naar de juiste woorden’, zei iemand die naast haar kwam zitten, wijzend op het rotsblok.
Samen luisterden ze naar de stilte.
Een middag ging voorbij.
‘Het spijt me. Ik kan ze nergens vinden’, zei de man verontschuldigend.
‘Deze woorden zijn goed genoeg’, zei het meisje.
Wat andere lezers vinden
Er zijn nog geen reacties. Wees de eerste om zelf je mening door te geven.