Het anti-hondenboek
Veel mensen hebben een hond en dat is eigenlijk niet te begrijpen. Honden stinken altijd, laten overal drollen achter, hebben onbeschaamd seks in openbare ruimtes en bijten kleine kinderen dood... Hans Dorrestijn windt zich in dit boek op over honden en hondenbezitters. Maar neem het boek niet te serieus, het is vooral om mee te lachen.
Dit boek is interessant voor twee soorten mensen: voor hondenliefhebbers en voor hondenhaters. Beide groepen zullen genieten van de vele korte stukjes in dit boek. Soms zijn de grapjes flauw, dat klopt, maar Dorrestijns flauwe humor is erg vermakelijk.
Lees een stukje
Ik ga al jaren niet dan op uiterst wantrouwige wijze met honden om. Komt er een exemplaar te dicht in mijn buurt, dan houd ik de voet schopgereed in de schoen. Ik adviseer de lezers hetzelfde te doen, vooral als het baasje 'Hij doet niks, hij bijt niet!' roept. Voor honden vormen die woorden een aansporing om tot de aanval over te gaan. Immers, na de verzekering dat het beest niks doet, is het toekomstige slachtoffer niet meer op zijn hoede. Het hoort bij het laffe karakter van de hond om alleen dan aan te vallen als hij zo weinig mogelijk risico loopt.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Het reizen vereist sterke zenuwen
De grote boze vos
De mammoet had willen zingen
Voor de leeuwen: belevenissen van een safarigids
Met angst en beven
Wat andere lezers vinden
Het is een niet zo groot boek maar toch ben je een paar dagen zoet. Het boek leest niet zo vlot, wat ik jammer vind want het is een zeer leuk boek. Ik kan begrijpen dat niet iedereen deze soort humor kan appreciëren. Het is een aan te raden boek voor mensen die niet graag lezen doordat het allemaal korte stukjes zijn die je afzonderlijk kunt lezen. Leuk is ook dat er veel humoristische gedichten en liedjes in staan. Kortom, dit is een boek dat sterk aan te raden is voor mensen die niet graag lezen, mensen die graag lachen, dierenliefhebbers en hondenhaters.
Ik vond het boek over het algemeen een beetje tegenvallen. Mijn verwachtingen waren zeer hoog want ik ben zelf geen hondenliefhebber. Ik vond dat het boek niet zo vlot las en dat er veel verschillende korte verhaaltjes waren in plaats van een groot lang verhaal. Er waren twee hoofdstukken die volgens mijn mening veel beter waren dan de rest. Een van deze was, welke hond past bij u. Dit hoofdstuk las ik zeer makkelijk door. Ik vond vooral de beschrijving van de poedel en de dwergpoedel zeer grappig. Dat was ook een van de weinige dingen in het boek dat ik echt grappig vond. Het andere hoofdstuk, nieuwsberichten kon ik zoals het vorige zonder problemen in een keer uitlezen en er stonden grappige dingen in. Uiteindelijk vond ik het boek tegenvallen omdat er maar twee van de vijfentwintig hoofdstukken grappig waren en ik had meer humor verwacht in een boek dat aangeschreven staat als humoristisch boek.