Harde handen
Moxie is 13 en heeft talent voor rekenen en fotografie. Haar hond Wapper is haar grootste vriend.
Wat niemand weet, is dat haar vader meppen uitdeelt. Zijn humeur bepaalt de sfeer in huis. Moxie doet er alles aan om te verbergen wat er thuis misgaat, maar blauwe plekken verdwijnen niet na een dag. Het wordt steeds lastiger om verklaringen te verzinnen.
Op een dag vindt Moxie de moed om weg te lopen en hulp te zoeken.
Dit boek toont wat er omgaat in het hoofd van een meisje dat mishandeld wordt, fysiek én mentaal. De auteur beschrijft waarheidsgetrouw hoe de altijd-aanwezige-angst je zelfbeeld en gedachtegang aantast. Tegelijk leer je dat er hulp bestaat en dat er hoop is. Altijd.
Lees een stukje
‘Jouw foto’s zijn echt mooi,’ zegt een van de andere meiden.
‘Ah, so cute!’ zegt iemand anders.
De complimenten rollen over elkaar heen en een warm gevoel trekt door Moxies lijf. Maar daarna, als het gesprek verdergaat, verkilt ze. De meiden vertellen hoe ze waren gaan shoppen met hun moeder, dat hun vader zomaar wat extra zakgeld gaf, hoe gezellig ze thuis met zijn allen tv keken, dat hun vader bij hun sportwedstrijd kwam kijken, hoe hun moeder bij het huiswerk hielp. Zij heeft nooit dat soort verhalen.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Weg
Stukboek
Blauwe plekken
Vluchtgevaar
De schuilplaats
Wat andere lezers vinden
Ik vond het een leuk, maar droevig boek
Ik vond het een leuk boek, het verhaal zit vol actie, spanning en wat romantiek. Het gaat over een gezin waar het niet helemaal juist loopt. Moxie is de hoofdpersonage, ze is niet bang om iets te doen waar ze schrik voor heeft. Ze kan goed over haar gevoelens vertellen. Bijvoorbeeld het moment dat ze een jongen tegenkomt die ze leuk vindt en ze gaat dat vertellen aan hem, maar hij is niet op haar verliefd. Ze vond het moeilijk. Nadien heeft ze ook vertelt over haar thuissituatie aan hem, hij heeft haar ook geholpen. Maar er waren ook minder leuke momenten, zoals toen Moxie werd geslagen door haar vader en het op school probeerde te verbergen. Het boek is heel aangenaam geschreven, het leest echt vlot. Ik kan dit boek echt aanraden aan andere kinderen.
Er waren geen negatieve dingen aan het boek.
Ik vond het een leuk boek maar op een manier ook niet echt want het verhaal van het boek was heel erg het ging over een meisje, haar zus en haar hond die heel veel klappen en schoppen kregen. Het heeft me een heel ander zicht gegeven over hoe sommigen mensen het thuis hebben het is zeker een aanrader behalve als je snel emotioneel wordt het verhaal is heel serieus en erg. Achteraan in het boek staan ook hulplijnen wat ik echt heel goed vind want het boek gaat ook over huisgeweld. Maar in het boek zijn er ook altijd mensen die je willen helpen net zoals in het boek daar was het de klastitularis, beste vriendinnen haar klas en haar oma uit Engeland het was echt wel een heel leuk en goed boek en een echte aanrader
Ik vond het ook wel heel erg want als je erover na denkt is het wel erg want sommige mensen waarvan je het niet verwacht echt zo moeten leven en dat je er misschien niet eens vanaf weet