De verdwenen walvis
Rio's moeder heeft het moeilijk en moet een tijdje naar een kliniek. Daarom moet Rio bij zijn oma in Californië gaan logeren. Daar is hij boos om want hij wil voor zijn moeder zorgen. Dan ontmoet hij Marina, die dol is op walvissen. Samen met haar vader organiseert ze walvistochten op zee. Wanneer Rio een keer mee mag, ontdekt hij iets over zichzelf. Hij is erg gevoelig voor de geluiden van walvissen. En vooral voor Witsnuit, een walvis waar zijn moeder vroeger ook dol op was. Rio hoopt door over Witsnuit te vertellen zijn moeder weer beter te kunnen maken. Maar zo eenvoudig is het niet. En wanneer Witsnuit vermist raakt, lijkt Rio de enige die de walvis kan redden.
Lees een stukje
De kop van de walvis stak misschien maar luttele seconden boven het water uit, maar toch was het alsof de tijd stilstond, en daardoor kon Rio alle details in zijn geheugen prenten. De rimpelige lijnen rond haar ene zichtbare oog, de zeepokken die in ruwe, onregelmatige klonten tegen haar snuit geplakt zaten, het witte, gaasachtige spul in haar bek waarvan Marina had uitgelegd dat het balein werd genoemd.
En net zo snel als ze was opgedoken, was de walvis ook weer verdwenen.
'Zag je dat?!' Marina sprong op en neer van opwinding. 'Zag je hoe ze naar je keek?'
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
De laatste beer
Tot over mijn oren in het plastic
Op weg naar Afrika
Julia en de haai
Kulanjango: mijn vogelvriend
Wat andere lezers vinden
Prachtig boek. Ik was ontroerd toen het boek uit was. Het begin is wat lang maar het vervolg is heel mooi. Een echte aanrader.
Ik vond het een heel mooi boek het was alsof je er echt bij was.
Een zeer goed boek, zeker lezen. Het was wel heel dik, maar het is prachtig. 👍
Nee, het is niet een goed boek.
Zeker lezen 👍
Super leuk
Het is echt een heel goed boek!
Zeker eens lezen. Ook eens het andere boek lezen: "De laatste beer"
leuk
De kaft is cool
de prentjes zijn niet leuk
😃het ziet er leuk uit en de beschrijving is leuk