De roep van de wolf
Lucy en haar buurjongen Jake wonen in Australië. Jakes vader vertelt graag de legende van de wolf, die hij ooit zag. Dan hoort ook Jake ’s nachts gehuil. Lucy gelooft niet in de wolvenhistorie, volgens haar is het een verwilderde hond. Lucy weet Jake te overhalen om het dier te zoeken. Het wordt een bijzonder spannende en aangrijpende zoektocht: de twee tieners moeten samen de nacht doorbrengen in een onherbergzame gebied, vol kale rotsen, en … de wolf?
Na die nacht is niets meer hetzelfde.
De roep van de wolf bestaat geheel uit gedichten, geschreven in vrije verzen. De vlotte vertelstijl, het zinderende ritme en de nodige dosis spanning garanderen een intense leeservaring. Soms poëtisch, soms sarcastisch maar altijd aangrijpend. Eén van die zeldzame jeugdromans die je raken vanaf de eerste bladzijde.
Lees een stukje
We staarden elkaar aan,
oog in oog.
Het leek heel lang, Jake;
toch was het maar een paar tellen, denk ik.
Toen draaide hij zich om en rende de struiken in.
Ik heb hem nooit meer gezien.
Maar ik geloof dat hij daar ergens leeft,
misschien met een vrouwtje, en jongen.
Er zijn geen wolven in Australië,
zeggen ze.
Staat dit boek in jouw bib?
Lees ook deze boeken
Zwartgelakte nagels
Abeltje
Vals nest
Dor
De zon is ook een ster
Wat andere lezers vinden
lijkt stom door de gedichten maar de kaft trekt wel aan❗️
nice
Ik vond dit boek heel avontuurlijk en spannend.
tof boek
keigoed!!
keigoed
heel goed boek
Ik vond echt dat dit op NIKS trok! Het is je reinste papierverspilling. Een suupergroot lettertype, na elke zin een witregel of't scheelt ni veel en enorm veel blanco pagina's. Moest het lezen in KJV, en vond het zo slecht dat ik ermee gestopt ben. Ergerde me dood dat er zoveel papierverspilling was voor zo'n slecht verhaal!
Ik vind het een tof boek en gemakkelijk om te lezen. Het is een mooi, meeslepend en soms spannend verhaal. Je kan je er volledig bij inleven.
De korte zinnen in dichtvorm lees ik minder graag. Ik verkies eerder doorlopende zinnen.
Het was een vlot te lezen boekje. Ik vond het zelf wel wat lastig dat het in een soort dichtvorm was geschreven. Het zou van mij in volle zinnen mogen geschreven zijn.
Het verhaal zelf vond ik redelijk goed. Het stimuleerde me om telkens te blijven doorlezen.