De laatste wilde dieren
Kester is twaalf en woont in het Spectrum College, een school voor bijzondere kinderen. Zijn moeder is dood en hij is weggehaald van zijn vader. Het Spectrum College is niet echt een school, maar een instelling. Eentje waar je nooit meer uit geraakt. Behalve als kakkerlakken en duiven je helpen ontsnappen, zoals bij Kester. Dat klinkt misschien gek. Maar als je weet dat er in Kesters wereld behalve insecten helemaal geen dieren meer zijn en dat alles verdord is, weet je dat dit heel bijzonder is. Zeker als blijkt dat Kester met dieren kan praten, en dat hij de wereld weer goed kan maken. Al zal dat niet gemakkelijk zijn.
Lees een stukje
‘Kip met patat,’ meldt de grijze vrouw achter de toonbank die op een bodybuilder lijkt en haren op haar armen heeft. ‘De smaak van vandaag is kip én patat.’ Ze heet Irene, wat niet op harige armen rijmt, en dus hebben de anderen een liedje gemaakt over haar harige benen, die eigenlijk niet zo erg harig zijn. Het maakt echter niet uit wat Irene of die andere vrouwen zeggen – eieren met spek, gehaktbal met jus, boerenkool met worst – , alles wat we krijgen ziet er precies hetzelfde uit: een felroze brij die over de rand van je soepkom druipt en die altijd maar naar één ding smaakt: garnalencocktail-chips.
Wat andere lezers vinden
Leuk.
ik heb het gelezen en het is echt suuuuuuuuuuuper tof!!!?
mooi boek
er is niets mis met de kaft en met de titel. het lijkt mij een mooi boek
iets mooiere kaft maken en een andere titel voor het boek maken.